«Μου έδωσες ένα ατσούμπαλο φιλί στο μάγουλο, γεμάτο σάλια, και μου είπες με απόλυτη σοβαρότητα "Σ' αγαπώ, μαμά". Η καρδιά μου πλημμύρισε αγάπη και ευγνωμοσύνη που είσαι το παιδί μου.
Αλλά λίγο μετά από αυτό το φιλί, μου ήρθε στο μυαλό ότι πριν το καταλάβω, δεν θα είσαι πια το γλυκό μικρό παιδάκι που θα τρέχει στην αγκαλιά μου και θα μου δίνει φιλιά και χάδια.
Η νηπιακή ηλικία θα περάσει γρήγορα. Κι όσο δύσκολη κι αν είναι μερικές φορές θα μου λείψει αφάνταστα πολύ. Ζούμε στιγμές που ούτε εσύ, ούτε και εγώ έχουμε ξαναζήσει. Μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε μαζί!
Μαθαίνεις τον κόσμο και εγώ μαθαίνω να γίνομαι καλύτερη όσο μεγαλώνεις. Είναι δύσκολα και απαιτητικά χρόνια, όμως, ταυτόχρονα είναι υπέροχα και απολαυστικά.
Μέχρι στιγμής δεν είχαμε αγαπήσει ποτέ τόσο βαθιά στη ζωή μου. Ούτε είχα θυμώσει τόσο. Δεν περίμενα να φοβάμαι που μεγαλώνεις τόσο γρήγορα.
Είχαμε και οι δύο ξεσπάσματα και είχαμε ανάγκη από αγκαλιές. Έχασα την ψυχραιμία μου πολλές φορές και το μετάνιωσα.
Είμαστε μαζί σε όλα αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Ανυπομονώ σαν μικρό παιδί για όλα αυτά που έχω ακόμα να μάθω από σένα. Αυτά τα χρόνια είναι πολύτιμα και δεν θα τα ξεχάσω ποτέ.
Είμαι ευγνώμων που σε γέννησα».
Πηγή: herviewfromhome.com
