Η συνεχής ανάγκη να είσαι ένα βήμα μπροστά ως γονιός, να προβλέπεις και να προλαμβάνεις!
Ψυχολογία
« Είχα περάσει μέσα από μια κόλαση, αλλά είχα βγει πιο δυνατή, πιο ευγνώμων, πιο συνειδητοποιημένη»
Μπορεί κάποιοι άνθρωποι να σου φαίνονται συμπονετικοί και ευαίσθητοι, όμως το μόνο που θέλουν είναι να σε χειραγωγήσουν...
Το παιδί να μην αισθάνεται υποχρέωση, ούτε να λέει «δεν μπορώ να κοιμηθώ επειδή δεν πήρα τη μαμά μου τηλέφωνο»!
Στη μαμά σου λες πράγματα που κανείς άλλος δεν θα νοιαζόταν να ακούσει. Μόνο εκείνη.
«Τώρα είσαι στην αγκαλιά της Μάνας, της Μεγάλης Μάνας, της Παναγίας μας»
Πονάει να ακούς την ανάσα του βαριά τη νύχτα, να το βλέπεις να κλείνεται στον εαυτό του, να χάνει το χαμόγελό του...
Όσο το παιδί σου μεγαλώνει, ίσως νιώσεις ένα κενό. Μπορεί να νιώθεις λιγότερο απαραίτητη. Όμως η σχέση σας δεν τελειώνει εδώ. Αλλάζει.
Θα παραμείνουν ευγενικοί και συμπονετικοί, αλλά δεν θα σε κοιτάξουν ποτέ ξανά με τον ίδιο τρόπο...
Δυστυχώς για πολλούς από εμάς, τα παιδικά χρόνια δεν είναι μια τόσο γλυκιά ανάμνηση...