«Όταν η μικρή μου, η Άννα, ήρθε στη ζωή, έμοιαζε να έχει τον κόσμο στα πόδια της...»
Άνοια
«Λέω ψέματα στα ενήλικα παιδιά μου για χρόνια. Να τι δεν ξέρουν για τη ζωή μου...»
Μπορεί να μην είναι αληθινό ζωάκι, αλλά τουλάχιστον δεν νιώθουν μοναξιά
Ε. Ράντου: «η άνοια είναι μια απάνθρωπη εμπειρία, όχι μόνο γι’ αυτόν που τη βιώνει αλλά και για όσους βρίσκονται δίπλα του»
Από τη μία στεναχωριέσαι που χάνεις τον άνθρωπό σου, από την άλλη ανακουφίζεσαι που δεν υποφέρει πια...
«Αγκαλίτσα μου. Aυτές τις μέρες μάς έχουν περισσότερη ανάγκη. Και τους έχουμε κι εμείς!»
Είναι δύσκολο να σε ξεχνάει η ίδια σου η μαμά
Αν δεν είναι αυτό αγάπη, τότε τι είναι;
Λένε ότι ο άνθρωπος «φεύγει» όταν αρρωσταίνει το μυαλό του...
Το να βλέπεις έναν άνθρωπο που υπεραγαπάς να χάνει σιγά σιγά τις μνήμες και τα λογικά του, σε διαλύει...