Όπως λέει μία βουδιστική παροιμία «Όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, θα εμφανιστεί και ο δάσκαλος». Ως μαμά αναζητώ πάντα την ευκαιρία να διδάξω κάτι στα παιδιά μου. Είμαι σίγουρη πώς αν κάποιος τα ρωτήσει θα γκρινιάξουν ότι κατά την διάρκεια της εφηβείας τους είχα πάντα κάτι να τους επισημάνω, πάντα κάτι να τους μάθω. Δε μπορώ να συγκρατηθώ: Είναι έτσι ο τρόπος που σκέφτομαι και πιστεύω ότι το να βάζω τα παιδιά μου στην διαδικασία να σκέφτονται όλα αυτά που τους συμβαίνουν στην καθημερινότητά τους θα τα οχυρώσει με πολύτιμα μαθήματα για την ζωή τους.
Κατά την διάρκεια των χρόνων, λοιπόν, πιστεύω ότι έχω δώσει ορισμένα σπουδαία μαθήματα ζωής στα παιδιά μου, όπως η σημασία της καλοσύνης, η υπευθυνότητά μας απέναντι στο περιβάλλον και η δύναμη της αγάπης. Ωστόσο, πολύ πιο βαθυστόχαστα και άξια αναφοράς είναι τα μαθήματα που τα παιδιά έδωσαν σε εμένα. Ξεπερνώντας κατά πολύ όλα αυτά που έμαθα στο σχολείο, στο Πανεπιστημίου ή από τις προσωπικές εμπειρίες της ζωής μου, τα παιδιά μου μού δίδαξαν πώς να ζω πραγματικά:
Να παρατηρώ τα πάντα
Το λατρεύω όταν περπατάμε όλοι μαζί έξω, είτε στην γειτονιά μας, είτε σε κάποιο πάρκο ή στην παραλία. Ωστόσο, κάθε φορά που σκέφτομαι την βόλτα, το μυαλό μου τρέχει αμέσως στον προορισμό: Πού θα μας οδηγήσει ο δρόμος που θα ακολουθήσουμε και πού τελειώνει;
Τα παιδιά μου, ωστόσο, μου έμαθαν να αφήνω στην άκρη τον προορισμό και να επικεντρώνομαι στο ταξίδι. Τα παιδιά μου πήραν την ασπρόμαυρη ζωή μου και της έριξαν τόσο πολύ χρώμα που είναι λες και βλέπω με νέα μάτια. Κάθε ζώο στο ζωολογικό πάρκο, κάθε λουλούδι στον δρόμο, κάθε έντομο, κάθε περίεργο φύλλο, ό,τι κι αν βρίσκουν τα παιδιά στον δρόμο τους, και το μαζεύουν και του δίνουν ένα όνομα και θέλουν να το κρατήσουν, έχει πλέον διαφορετική σημασία. Μου θυμίζουν να κατεβάζω ταχύτητες και να παρατηρώ τον κόσμο, αντί απλά να περνάω μέσα από αυτόν. Το λατρεύω αυτό.
Να ακούω ήσυχα
Ως εξειδικευμένη κλινική θεραπεύτρια έχω εκπαιδευτεί να βοηθώ τους ανθρώπους να λύνουν τα προβλήματά τους. Αυτό που ποτέ δεν κατάφερα να κάνω άριστα, αλλά στο οποίο με εκπαίδευσαν τρομερά τα παιδιά μου, είναι να ακούω. Χάρη στα παιδιά μου κατάλαβα τελικά ότι είναι προτιμότερο, λιγότερο εγωιστικό και πολύ πιο ωφέλιμο να βάζω πώμα στο λόγο μου και απλά να ακούω τους άλλους. Μακάρι να είχα πάρει από νωρίτερα αυτό το μάθημα –να επιτρέπω στους άλλους να νιώθουν ότι ακούγονται και ότι γίνονται κατανοητοί.
Να γεύομαι την κάθε στιγμή
Αν έπρεπε να συνοψίσω τα πάντα σε μία φράση αυτή θα ήταν «να γεύομαι την κάθε στιγμή». Όσοι με ξέρουν καλά λένε ότι είμαι ένα άτομο «αποτελεσματικό». Ότι μπορώ να κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα -και σωστά- και τελικά να ολοκληρώνω αμέτρητες δουλειές κατά την διάρκεια της ημέρας (όπως, άλλωστε, οι περισσότερες μαμάδες).
Αυτό που τα παιδιά μου με δίδαξαν είναι ότι είναι προτιμότερο να είσαι «άνθρωπος» παρά «πράξεις». Όταν περπατάμε μαζί ή καθυστερούμε μισή ώρα να κοιμηθούμε επειδή παίζουμε και γελάμε, απολαμβάνουμε τις πιο όμορφες στιγμές μας. Πάντα υπάρχουν οι υποχρεώσεις μου, οι λίστες μου και όλα αυτά που πρέπει να κάνω, αλλά τα παιδιά θα είναι μικρά μία μόνο φορά και αυτή δεν θα κρατήσει πολύ.
Τα παιδιά μπορεί να είναι οι καλύτεροι δάσκαλοί μας. Όταν είμαι έτοιμη, τα δικά μου είναι πάντα εκεί για να μου δείξουν όσα πρέπει να ξέρω.
Πηγή: Psychologytoday
