Γιατί οι γονείς έχουν «αδυναμίες»
Δεδομένου ότι οι γονείς σπάνια έχουν ως σκοπό τους τη διαφορετική αντιμετώπιση του κάθε παιδιού, οι επιστήμονες αποφάσισαν να προχωρήσουν την έρευνά τους ένα βήμα παραπέρα και να μελετήσουν ποιοι παράγοντες ωθούν τους γονείς σε τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Οι μητέρες που είχαν μεγαλώσει, οι ίδιες, σε ασταθές οικογενειακό περιβάλλον είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να συμπεριφέρονται διαφορετικά στο κάθε τους παιδί. Σε γενικές γραμμές, όσο περισσότερα προβλήματα έχει να αντιμετωπίσει μια μητέρα (όπως κατάθλιψη ή να πρέπει να μεγαλώσει μόνη της τα παιδιά) τόσο πιο δύσκολο της είναι να αντιμετωπίσει με ίσιο τρόπο τα παιδιά της.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η εξήγηση είναι απλή: μια μητέρα που έχει περισσότερα άγχη, έχει μικρότερη υπομονή με το παιδί που αντιμετωπίζει τα περισσότερα προβλήματα. Το αποτέλεσμα, όμως είναι συνολικό. Όλα της τα παιδιά θα εμφανίσουν προβλήματα συμπεριφοράς, καθώς τα παιδιά τείνουν να εσωτερικεύουν τις αντιδράσεις των γονέων τους.
Ποιες είναι οι επιπτώσεις στα αδέρφια
Σύμφωνα με την Mallory Williams, υπάρχουν σοβαρές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις όταν μεγαλώνεις σε ένα τέτοια περιβάλλον, όχι μόνο για το παιδί που παραμελείται, αλλά και για το «αγαπημένο» μέλος της οικογένειας.
Κατάθλιψη και άγχος: Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για τα αδέρφια είναι να αναπτύξουν στο μέλλον κατάθλιψη, άγχος και τραυματικές διαπροσωπικές σχέσεις. Το βάρος του να είναι επαρκή και να ικανοποιούν τους γύρω τους, είναι μεγάλο και δεν φεύγει καθώς μεγαλώνουν.
Μειωμένη αυτοεκτίμηση: Το μη ευνοημένο παιδί, μεγαλώνοντας έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, αισθήματα απόρριψης και ανεπάρκειας. Επιπλέον, εμφανίζει σημάδια «παραίτησης», καθώς νιώθει ότι δεν θα είναι ποτέ άξιο της προσοχής και της αγάπης των γονιών του. Μακροπρόθεσμα, θα λειτουργεί ανάλογα στο σχολείο, στη δουλειά του και στις σχέσεις του.
Αίσθημα παραμέλησης: Ένα ακόμα αποτέλεσμα του να σε ξεχωρίζουν οι γονείς σου από τα αδέρφια σου, είναι το αίσθημα της παραμέλησης. Μακροπρόθεσμα, το παιδί αυτό νιώθει πως δεν χρειάζεται τους γονείς του και αυτονομείται πολύ γρήγορα. Αν και η ανεξαρτησία είναι συνήθως καλή, αυτό το είδος αυτονομίας συνήθως οδηγεί σε απομόνωση.
Δηλητηριάζει τις σχέσεις των αδερφών: Το να είσαι το «αγαπημένο παιδί» των γονιών σου μπορεί να ακούγεται ωραίο, αλλά στην πραγματικότητα σε κάνει στόχο αντιπάθειας από τα υπόλοιπα αδέρφια σου. τελικά, οι σχέσεις των παιδιών που ζουν στο ίδιο σπίτι δηλητηριάζεται και δεν αποκτούν το δέσιμο που έχουν συνήθως τα αδέρφια.
Τα ευνοημένα παιδιά νιώθουν μεγάλη πίεση: Λόγω της συμπάθειας και της προτίμησης που τους δείχνουν οι γονείς τους, τελικά νιώθουν μεγάλη πίεση να ανταποκριθούν στις προσδοκίες τους, νιώθοντας πως δεν έχουν περιθώρια για λάθη. Επιπλέον, δυσκολεύονται να επιδιορθώσουν τη σχέση τους με τα λιγότερο ευνοημένα αδέρφια τους και νιώθουν πως κάνουν κάτι λάθος.
Η αντιμετώπιση
Η καλύτερη προσέγγιση για να αποφύγετε τις διακρίσεις, είναι να επικοινωνείτε με όλα σας τα παιδιά το ίδιο. Ίσως αυτό φαίνεται αδύνατο, αφού κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα, αλλά αυτό δεν πρέπει να σας σταματάει.
Αν αντιληφθείτε ότι δείχνετε αδυναμία στο ένα σας παιδί, δεν είναι αργά να διορθώσετε, συμβουλεύει η Mallory Williams: «Προλαβαίνετε να αλλάξτε τη συμπεριφορά και να είστε πιο δίκαιοι απέναντι στα παιδιά σας. Για παράδειγμα, αν αγοράσω κάτι για το ένα μου παιδί, αγοράζω κάτι αντίστοιχης αξίας και στο άλλο. Αν δίνετε στο ένα παιδί χαρτζιλίκι, θα δώσετε και στο άλλο όταν φτάσει στην ίδια ηλικία.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι οι γονείς θα πρέπει να ακούνε τα παιδιά τους όταν επικοινωνούν μαζί τους. Πολλά παιδιά χρειάζονται περισσότερη φροντίδα και προσοχή και οι γονείς, από τη μεριά τους, θα πρέπει να εξηγούν στα παιδιά γιατί προσεγγίζουν διαφορετικά το ένα παιδί από το άλλο, ώστε να μην δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις.
Τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται για το αν οι γονείς συμπεριφέρονται διαφορετικά στο κάθε παιδί. Ενδιαφέρονται όταν οι γονείς συμπεριφέρονται άδικα σε κάποιο παιδί. Και συνήθως αυτό συμβαίνει χωρίς να δοθεί καμία εξήγηση στα παιδιά.
Πηγή: brparents.com
