Ξέρεις τι πραγματικά χρειαζόσουν όλον αυτόν τον καιρό όμως, βρε χαζούλα;
Δεν ξέρεις, πού να ξέρεις; Αφού είσαι αδαής. Έπρεπε να ‘χεις ακούσει πολύ προσεκτικά τη συμβουλή εκείνης της παντελώς άγνωστής σου κυρίας στο σούπερ μάρκετ! Έπρεπε να ‘χεις λάβει σοβαρά υπόψη σου την σίγουρα έγκριτη άποψη αυτής της καλοσυνάτης άσχετης στην παιδική χαρά.
Γιατί όλες -ΟΛΕΣ- έχουμε βρεθεί στη θέση αυτή: κάπου, κάποτε, κάποιος που δεν ξέρει το παιδί σου, που δεν ξέρεις, που δεν σε ξέρει και -κυρίως- κάποιος που δεν θέλεις να γνωρίσεις και ποτέ, σου έχει προσφέρει απλόχερα τις πολύτιμες συμβουλές του.
Συμβουλές που α) δεν ζήτησες β) θα προτιμούσες να μην είχες λάβει ποτέ. Συμβουλές όπως:
Κλαίει, ε; Μήπως πεινάει;
Ναι, μωρέ, αυτό ήταν! Πώς δεν πήγε το μυαλό σου; Να ‘στε καλά, ξεχάστηκα εντελώς με τούτα και με ‘κείνα. Τρεις μέρες είχα να το ταΐσω.
Κλαίει, ε; Μήπως νυστάζει;
Εγώ νυστάζω, γι’ αυτό αν μπορείτε κάντε μου τη χάρη και ψωνίσετε τα ζαρζαβατικά σας χωρίς να ασχολείστε με το βρέφος μου.
Aπόλαυσέ το τώρα γιατί τα χρόνια περ-νά-νε
Πρώτον, μη με αγχώνεις πρωινιάτικα και δεύτερον, ό,τι θέλω θα κάνω! Άμα θέλω θα το απολαύσω όταν θα γιορτάζει τα 52α γενέθλιά του.
Κοιμήσου όταν κοιμάται το μωρό!
Δηλαδή να κοιμηθώ όταν:
1. Είμαστε έξω για καφέ.
2. Οδηγώ.
3. Δουλεύω
4. Περπατάω γύρω-γύρω στο σπίτι κρατώντας το.
Καλό. Ευχαριστώ.
Μην το ‘χεις συνέχει αγκαλιά, θα κακομάθει!
Αν το ένστικτό μου μου λέει ότι το παιδί θέλει αγκαλιά, θα του τη δώσω κι αν η παιδαγωγική μέθοδος που προσεκτικά ή μη διάλεξα δεν περιλαμβάνει τίποτα που το παιδί μπορεί να βιώσει ως εγκατάλειψη, τότε θα το ‘χω σφιχτά πάνω μου κάθε φορά που νιώθω ότι έτσι πρέπει να κάνω. Άσε που αν κάνω το αντίθετο θα μου πεις…
Μην το αφήνεις να κλαίει, θα ψυχοτραυματιστεί!
Πείτε μας πόσες ακριβώς ώρες επιτρέπεται να αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας, να κρατήσουμε σημειώσεις, να βάλουμε τέλος πάντων ένα πρόγραμμα, να οργανωθούμε.
Άσ’ τα τώρα τα κομμωτήρια και τα γυμναστήρια, έχεις τα παιδιά
Από πού να πρωτοξεκινήσει κανείς; Απ’ το πόσο παλιά είναι η στάση που θέλει τη μάνα-λαμπάδα να ασχολείται αποκλειστικά με το παιδί της ξεχνώντας ότι υπάρχει; Απ’ το πόσες ενοχές μπορεί να τη γεμίσει αυτή η συμβουλή; Απ’ το πόσο αδιάκριτη και παρεμβατική είναι; Απ’ το πόσο κουραστήκαμε να ακούμε τέτοιου είδους «παραινέσεις»;
Οι πρώτοι μήνες είναι ευλογία, μετά αρχίζουν τα δύσκολα
Για κάποιες μαμάδες ίσως είναι. Για πολλές δεν είναι. Η εξαρτητική σχέση που ξαφνικά αντιμετωπίζουν και φέρνει τα πάνω-κάτω στη ζωή τους, μπορεί να επιδράσει αρνητικά στην ψυχολογία τους. Τονίζοντας πόσο υπέροχη/ μαγική/ ανεπανάληπτη είναι η περίοδος αυτή και πόσο πολύ πιο δύσκολα θα είναι στη συνέχεια το μόνο που πετυχαίνεις είναι να την στρεσάρεις ακόμα περισσότερο.
Γενικά -για να μην μας πείτε και κακούς- καταλαβαίνουμε ότι οι περισσότερες απ’ αυτές τις συμβουλές λέγονται καλοπροαίρετα. Καμιά φορά. Αυτό όμως δεν είναι επαρκής δικαιολογία. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα νιώσεις την ακατανίκητη επιθυμία να προσφέρεις τη σοφία σου σε μια μαμά, ξανασκέψου το: μήπως απλώς τη φέρνεις σε δύσκολη θέση;
