Τα άλλα, τα πιο δύσκολα, κρύβονται στην καθημερινή σου συμπεριφορά και, μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, κλιμακώνονται και διαμορφώνουν όχι μόνο την προσωπικότητά τους αλλά και την ευτυχία τους. Κι όταν λέω «χρόνο με τον χρόνο», κυριολεκτώ.
Όταν τα παιδιά είναι μικρά, χαίρονται με μια αγκαλιά, μία αναπάντεχη έκπληξη ή μια βόλτα στο πάρκο. Δεν είναι δύσκολο να αποσπάσεις την προσοχή τους από κάτι που τα στενοχωρεί και, μέσα σε λίγα λεπτά, να τα δεις να γελούν και να παίζουν με την καρδιά τους.
Ωστόσο, μία μαμά μπορεί να καταλάβει ΠΑΝΤΑ αν το παιδί της είναι πραγματικά χαρούμενο και ανέμελο. Δεν μένει στην επιφανειακή χαρά που ξεγελά τους άλλους. Η μαμά, το κοιτά στα μάτια και ξέρει αν πίσω απ’ το χαμόγελο που σχηματίζουν τα χείλη του κρύβεται θλίψη ή αγωνία.
Ίσως τελικά αυτό να είναι και το μυστικό μας όπλο - το μυστικό φάρμακο που διαθέτουμε για να γιατρεύουμε τα τραύματα της ψυχής τους. Δεν λέω ότι είναι πάντα εύκολο. Μερικές φορές, οι ρυθμοί της καθημερινότητας δεν μας αφήνουν περιθώρια να καταλάβουμε αν τα παιδιά μας υποφέρουν σιωπηλά ενώ εμείς νομίζουμε πως όλα πηγαίνουν μια χαρά. Ωστόσο, έρχεται η στιγμή που τα μάτια τους θα μας φωνάξουν την αλήθεια.
Αυτό, μπορεί να συμβεί ξαφνικά ένα βράδυ ενώ θα τρώμε όλοι μαζί ή ένα τυχαίο πρωινό που ετοιμαζόμαστε για το σχολείο ή σε κάποιοι αδικαιολόγητο ξέσπασμά τους στο σούπερ μάρκετ. Τότε, θα τα κοιτάξουμε στα μάτια και θα διαπιστώσουμε πως δεν χαμογελούν. Τότε, θα ξέρουμε πως κάτι τα ταλαιπωρεί και τα βασανίζει. Και τότε, θα βάλουμε τα πάντα στην άκρη και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τα κάνουμε ξανά χαρούμενα κι ευτυχισμένα.
Αυτό που έχω καταλάβει με την μέχρι τώρα εμπειρία μου, μεγαλώνοντας μια έφηβη πια κόρη, είναι πως τα μάτια των παιδιών λένε πάντα την αλήθεια. Αν έχουμε τον νου μας από νωρίς και είμαστε δίπλα τους όχι μόνο για τις πρακτικές αλλά και τις συναισθηματικές τους ανάγκες, τότε θα είναι πάντα χαμογελαστά.
Βαθιά μέσα τους, θα ξέρουν πως όποια αναποδιά ή δυσκολία κι αν αντιμετωπίσουν, όσα εμπόδια κι αν μπουν στον δρόμο τους, η μαμά θα είναι δίπλα τους να τα στηρίζει και να τα αγαπάει άνευ όρων. Κι αυτό, τα γεμίσει σιγουριά κι αυτοπεποίθηση.
Μέρα τη μέρα, λοιπόν, χρόνο με τον χρόνο (για να επιστρέψουμε στην αρχή του κειμένου), φτιάχνουμε τις κατάλληλες συνθήκες ώστε τα παιδιά μας να είναι καλά! Όχι πάντα χαρούμενα, όχι πάντα ήρεμα, όχι πάντα ικανοποιημένα, αλλά βαθιά μέσα τους θα είναι ευτυχισμένα με τον εαυτό τους και τις επιλογές τους.
Γι’ αυτό λοιπόν, μην απελπίζεστε αν το μωρό σας κλαίει… Μην νιώθετε ανεπαρκής αν το νηπιάκι σας ξεσπά και φωνάζει, ούτε αν το έφηβο παιδί σας δείχνει μονίμως θυμωμένο και απελπισμένο. Δεν είμαστε τέλειες και σίγουρα κάνουμε λάθη αλλά, πριν γεμίσουμε με ενοχές, ας θυμηθούμε να κοιτάξουμε βαθιά τα μάτια τους: αν χαμογελούν, κάτι έχουμε κάνει καλά. Αν δεν χαμογελούν, θα κάνουμε ό,τι περνάει από χέρι μας για να χαμογελάσουν!
