Ολόκληρη η ανάρτηση
«Τέταρτη μέρα ζωής. Η μητέρα, με ιστορικό καρκίνου μαστού και μαστεκτομή στα 35 της, θέλει να μοιραστώ το βίντεο και την ιστορία της. Να ξέρουν και άλλες μητέρες με μαστεκτομή πως ένα στήθος, μπορεί να φτάνει για δύο. Το στήθος της, τόσο ενεργοποιημένο, λες και από μια βαθύτερη σοφία παράγει γάλα και για το άλλο. Εξάλλου, γυναίκες μπορούν να θηλάσουν δίδυμα, μπορούμε να θηλάσουμε ένα μωρό μόνο από ένα στήθος.
Το κράτησε λίγο, μόλις γεννήθηκε. Έπιασε καλά, θήλασε μόνο του, δεν πονούσε καθόλου. Εκείνο το πρώτο βράδυ, στο μαιευτήριο, της είπαν πως δεν έχει αρκετό γάλα, να δώσει μπουκάλι. Υπέγραψε. 'Eτσι κι αλλιώς το λένε, πόσο μάλλον τώρα, με τέτοιο ιστορικό..
'Eδωσε μπουκάλι. Και ξανά, ξανά. Το έβαζε και στο στήθος. Το μωρό άλλαξε αμέσως τον τρόπο που έπιανε, άρχισε να πιάνει ρηχά, άγρια, να "δαγκώνει" τη θηλή, να την πληγώνει, να πιάνει λίγο και μετά να το αφήνει και να κλαίει. Πονούσε πολύ, πιο πολύ από την τομή στην κοιλιά. Σα μαχαιριά κάθε γουλιά. Τόσο που σκέφτηκε να το κόψει.
Βρεθήκαμε μόλις επέστρεψαν στο σπίτι. Τέταρτη μέρα ζωής. Διορθώσαμε αμέσως τη στάση του θηλασμού. Μαξιλάρι κάτω από το παιδί, να μην "κρέμεται" και πιάνει ρηχά, να έρθει στο επίπεδο του στήθους. Ευθυγραμμίσαμε σωστά τη θηλή με τη μύτη (όχι με το στόμα) ώστε όταν πιάνει, να μπορέσει να πάρει τη θηλή βαθιά, στην υπερώα, να μην τη συμπιέζει στα χείλη του. Και βάλαμε ασπίδα θηλής.
"Ψευδοθηλή" όπως το λένε συχνά. Το μωρό μπήκε στο στήθος. "Μέτρα μέχρι το πέντε, θα σταματήσει ο πόνος αν πιάνει σωστά". 1,2 ,3, 4 , 5.. Δεν πονούσε. Ένιωθε το στήθος να τραβά λίγο, αλλά δεν πονούσε πια.
Το μωρό θηλάζει πια αποκλειστικά, παίρνει βάρος καλά, και σύντομα θα αφαιρεθεί και η ασπίδα θηλής. Έχει επιστρέψει στον φυσικό του τόπο, στην πηγή, στο σώμα της μητέρας».
