Ο θηλασμός είναι δρόμος ανηφορικός, αλλά στην κορυφή σε περιμένει ένα θαύμα

Ο θηλασμός είναι δρόμος ανηφορικός, αλλά στην κορυφή σε περιμένει ένα θαύμα

Ο θηλασμός δεν είναι εύκολη υπόθεση για όλες μας και είναι πολλές οι μαμάδες που τους παίρνει αρκετό καιρό να τον εδραιώσουν και να συγχρονιστούν με το μικρό τους. Και αρκετές από αυτές ταλαιπωρούνται τόσο που χάνουν το κουράγιο τους στη μέση της διαδρομής. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι αν αντέξουν μέχρι να βρουν το ρυθμό τους με το παιδί, θα απολαύσουν κι οι δυο τους μια μοναδική εμπειρία ως τη στιγμή του απογαλακτισμού.

Όταν σου δίνουν το μωρό σου πρώτη φορά για να το θηλάσεις, νιώθεις πως τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά. Και είναι αλήθεια ότι, πολύ συχνά, όλα πάνε πρίμα απ’ την πρώτη στιγμή και ο θηλασμός είναι ένα υπέροχο ταξίδι απ’ το πρώτο μέχρι το τελευταίο του λεπτό.

Πολλές φορές, όμως, το ταξίδι ξεκινάει με φουρτούνες και φουσκοθαλασσιά και μετατρέπεται σε μια πραγματική δοκιμασία και για τη μητέρα και για το μωρό. Ειδικά για τη μητέρα, που νιώθει διαρκώς πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην σπουδαιότερη ανάγκη του μωρού της: την τροφή. Γιατί το μωρό δεν θα μείνει νηστικό, θα τραφεί όσο χρειάζεται κι ας είναι και με φόρμουλα. Η μάνα, όμως, γεμίζει με αμφιβολίες για τον εαυτό της και ενοχές που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, τις οποίες η κούραση διογκώνει με τρομακτικές επιπτώσεις στην ψυχολογία της.

Είναι πολλοί οι λόγοι που ο θηλασμός μπορεί να ξεκινήσει στραβά, εξαιρώντας βέβαια τις περιπτώσεις που, απλώς, δεν παράγεται αρκετό γάλα ή συμβαίνει κάτι άλλο που δεν είναι στο χέρι της μαμάς να το ανατρέψει. Να πληγωθούν οι θηλές στην αρχή, για παράδειγμα, και να αρχίσει ο φαύλος κύκλος ενός επώδυνου θηλασμού. Ή να μην μπορεί η μαμά να καθοδηγήσει σωστά το βρέφος και εκείνο να μην τραβάει όσο γάλα χρειάζεται, να υποσιτίζεται δηλαδή, την ώρα που το στήθος κάνει υπερπαραγωγή.

Δυστυχώς, όταν συμβεί κάτι τέτοιο, ο θηλασμός γίνεται ένας καθημερινός αγώνας που μπορεί να φέρει εξάντληση, αλλά και έντονη επιθυμία παραίτησης πολύ πριν το κομβικό σημείο, που είναι περίπου στους δύο μήνες. 

Σ’ αυτήν την περίπτωση είναι εξαιρετικά σημαντικός ο ρόλος του συντρόφου, ο οποιος πρέπει να είναι υπομονετικός, υποστηρικτικός και ψύχραιμος, ώστε να δώσει στη μαμά την ευκαιρία να αποφασίσει αν θα συνεχίσει τον αγώνα ή όχι με όσο γίνεται πιο καθαρό μυαλό. Απλώς και μόνο, επειδή μια γυναίκα που έχει μεγάλες προσδοκίες απ’ τον εαυτό της όσον αφορά τον θηλασμό, μπορεί να απογοητευτεί ανεπανόρθωτα εάν τον διακόψει εν θερμώ.

Εάν πάλι, αποφασίσει να επιμείνει, μπορεί να βρει κίνητρο στο γεγονός ότι ο ανήφορος που επέλεξε να ανέβει έχει τέλος και όταν φτάσεις εκεί σε ανταμείβει με μια μοναδική εμπειρία. 

Όταν βρει τον ρυθμό της με το μωρό, ο θηλασμός θα είναι μια στιγμή απόλαυσης, αλλά και ξεκούρασης, αφού είναι ο πιο εύκολος, βολικός και άμεσος τρόπος να ταΐζεις ένα μωρό. Ταυτόχρονα, θα δυναμώσει τον δεσμό της με το παιδί και θα έχει μερικές στιγμές μέσα στη μέρα που, στον κόσμο της, δεν υπάρχει κανείς πέρα από εκείνη και το μωρό της.

Με λίγα λόγια, ο θηλασμός που αποδεικνύεται δύσκολος στην αρχή μπορεί να αποθαρρύνει εύκολα μια μαμά. Αλλά εάν δεν συντρέχουν αξεπέραστα εμπόδια, αξίζει να το παλέψει για να μη χάσει μια απολαυστική και εξαιρετικά ανταποδοτική εμπειρία ζωής.

v