Ο δημόσιος θηλασμός δεν θα έπρεπε να θεωρείται ταμπού

Ο δημόσιος θηλασμός δεν θα έπρεπε να θεωρείται ταμπού

Μερικές φορές, κι ενώ είμαστε εκτός σπιτιού, μας πιάνει πείνα. Όταν πρόκειται για παιδιά, μάλιστα, όχι μόνο πεινάνε στη βόλτα αλλά είναι και δύσκολο να συγκρατηθούν και να περιμένουν μέχρι να επιτρέψουν σπίτι για να φάνε. Φανταστείτε, λοιπόν, πώς είναι να είσαι εκτός σπιτιού με ένα βρέφος που ξαφνικά αρχίζει να κλαίει επειδή πεινάει! Ο μόνος τρόπος για να τα ησυχάσεις είναι να τους δώσεις το γάλα τους. Στην περίπτωση που θηλάζεις, όμως, τα πράγματα περιπλέκονται αρκετά.

Στην Ελλάδα μόνο 1 στις 100 γυναίκες συνεχίζουν το θηλασμό μετά τον 6ο μήνα αφού σπάνια διαθέτουν την κατάλληλη υποστήριξη από την οικογένεια ή τον κοινωνικό περίγυρο. Ο θηλασμός στη χώρα μας είναι μία μοναχική διαδικασία η οποία κάνει τη γυναίκα να νιώθει απομονωμένη κάθε φορά που πρέπει να ταΐσει το μωρό της. Είναι σχεδόν θέμα ταμπού να θηλάζεις μπροστά σε άλλους, ακόμα κι αν αυτοί οι άλλοι είναι συγγενικά ή φιλικά σου πρόσωπα΄, ενώ ο δημόσιος θηλασμός, μοιάζει απαγορευτικός!

 

Η πραγματικότητα, όμως, είναι πως ο δημόσιος θηλασμός είναι νόμιμος και μάλιστα πολλές γυναίκες προσπαθούν να ενθαρρύνουν τις μητέρες να θηλάζουν δημόσια χωρίς να ντρέπονται ή να νιώθουν άσχημα. Παρόλα αυτά, τα ταμπού είναι ακόμα ισχυρά και δεν ισχύουν μόνο στη χώρα μας αλλά παγκοσμίως.

Το παρακάτω ποστ το έγραψε μία μαμά τριών παιδιών από το Οχάιο της Αμερικής για να μοιραστεί μαζί μας την εμπειρία της. Δεν είναι τυχαίο που έγινε παγκοσμίως viral, φτάνοντας μέχρι την Ελλάδα, αφού πολλές μητέρες έχουμε νιώσει κοινωνική καταπίεση για τον δημόσιο θηλασμό. 

«Τελικά συνέβη και σε μένα στην πραγματική ζωή. Και συνέβη σε ένα από τα μέρη που αισθάνομαι πιο ασφαλής με τα παιδιά μου: στον παιδικό σταθμό. 

Λόγω του δύσκολου καθημερινού μου προγράμματος με τα δύο μεγαλύτερα παιδιά, με βολεύει να ξεκινώ και να ολοκληρώνω τον θηλασμό με τα δίδυμα ενώ ενδιάμεσα θηλάζω το νέο μέλος της οικογένειας τις ώρες που βρίσκονται στον παιδικό.

Φέρνω τα παιδιά μου εδώ αρκετά χρόνια και έχω συνάψει υπέροχες σχέσεις με το προσωπικό, το οποίο αποτελείται εξ ολοκλήρου από γυναίκες. Τα έχω θηλάσει στις λικνιστές πολυθρόνες του βρεφικού δωματίου, στο πάτωμα στην αίθουσα με τα παιχνίδια ή ακόμα και στην αίθουσα υποδοχής.

Κάθε φορά είμαι πολύ διακριτική χωρίς, όμως, να χρησιμοποιώ κάποιο ρούχο για κάλυμμα.

Την Τρίτη το πρωί, αφού τάισα τα δίδυμα, ξεκίνησα να θηλάζω την μικρότερή μου κόρη σε μία από τις κουνιστές πολυθρόνες του σταθμού. Τότε, πέρασε από δίπλα μου η υπεύθυνη και μου ζήτησε να γυρίσω προς τον τοίχο για να μην φαίνομαι. Μάλιστα, μου είπε πως από εδώ και στο εξής θα πρέπει να θηλάζω στην αίθουσα που κάνουν διάλειμμα οι εργαζόμενοι, η οποία δεν είναι μεγαλύτερη από μια ντουλάπα.  

Η αλήθεια είναι πως ξαφνιάστηκα και ρώτησα τι ακριβώς συνέβη. Ενημερώθηκα, λοιπόν, πως πλέον η πολιτική του παιδικού σταθμού, λόγω της ύπαρξης πολλών παιδιών σχολικής ηλικίας, υπαγορεύει να γίνεται ο θηλασμός στο μικρό και θορυβώδες δωμάτιο που μοιάζει με ντουλάπα.

Δεν μίλησα… Αναρωτήθηκα όμως γιατί δεν πρέπει να με βλέπουν να θηλάζω τα παιδιά σχολικής ηλικίας - σαν να υπονοείται πως ο θηλασμός είναι ένα θέαμα ακατάλληλο που απαγορεύεται να το βλέπουν μεγαλύτερα παιδιά.

Η υπάλληλος συνέχισε λέγοντάς μου πως εκτός από το εγχειρίδιο της εταιρείας, ο νόμος απαγορεύει τον δημόσιο θηλασμό ενώ μπορεί να προκαλέσει τις αντιδράσεις γονιών που θα το βρουν προκλητικό λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.  

Εκείνη τη στιγμή πήρα την απόφασή μου και την είπα με δυνατή και καθαρή φωνή: αυτό πρέπει να μοιραστώ με όλες τις μαμάδες του κόσμου!».

Πηγή:motherly.ly

v