Ο Στίβεν είναι ο μικρότερός μου γιος και ο αγαπημένος μου. Στα 21 του, είναι και ο τελευταίος που έμεινε στο πατρικό του, αφού οι άλλοι δύο έχουν ανεξαρτητοποιηθεί από καιρό. Δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό σκέφτεται να μετακομίσει με την κοπέλα του και αυτή η προοπτική δεν μου αρέσει καθόλου.
Δεν έχω τίποτα με την κοπέλα. Είναι εξαιρετικό κορίτσι και εδώ και δύο χρόνια που τα έχουν δεν μου έχει δώσει κανένα δικαίωμα να αμφισβητήσω την ποιότητα του χαρακτήρα της. Αλλά ταυτόχρονα δεν είμαι καθόλου έτοιμη να χάσω και τον τελευταίο μου γιο από κοντά μου έτσι απότομα.
Ο «μπουμπούκος» μου, όπως μου αρέσει να τον λέω κι ας φαίνεται υπερβολή σε μερικούς, είναι κι εκείνος περήφανος για το δέσιμο που έχουμε και το απολαμβάνει όσο κι εγώ. Μιλάμε για όλα πολύ ανοιχτά κι έχουμε μια σχέση πολύ φιλική, την οποία δεν έχω με κανένα άλλο παιδί μου.
Γι’ αυτό και κάνω τα πάντα για εκείνον κι ας μου λένε ότι τον κακομαθαίνω. Δίκιο έχουν, αλλά εγώ πιστεύω ότι το αξίζει όσο κανείς. Αξίζει το πλούσιο πρωινό και τα δύο φαγητά κάθε μέρα, τα σιδερωμένα ρούχα βρέξει-χιονίσει και το δωμάτιο που δεν βρίσκεις ποτέ ούτε μισό οκόκκο σκόνης. Αξίζει και που του ψωνίζω ακόμη όλα του τα ρούχα γιατί είναι πάντα πολύ κουρασμένος απ’ την δουλειά για να το κάνει μόνος του. Και βαριέται κιόλας, εδώ που τα λέμε.
Η μοίρα της μάνας όμως είναι σκληρή. Το δέλεαρ της ανεξαρτησίας και της εξέλιξης στη σχέση του είναι μεγάλο και τον τραβάει όλο και περισσότερο μακριά μου. Είναι θέμα χρόνου να μου ανακοινώσει ότι φεύγει απ’ το σπίτι, αλλά εγώ παλεύω ήδη με όλες μου τις δυνάμεις να το καθυστερήσω κι άλλο.
Αρχικά, δεν τον αφήνω πια να κουνάει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι, τον έχω κυριολεκτικά στα πούπουλα. Και για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο, αποφάσισα να κάνω ακόμα περισσότερα. Του πήρα μια ολοκαίνουργα τηλεόραση με όλα τα κομφόρ για το δωμάτιό του – μια έκπληξη στην οποία ότι ξέρω ότι κανένας νέος της ηλικίας του δεν θα μπορούσε να αντισταθεί. Με λίγα λόγια, μετέτρεψα το εφηβικό του δωμάτιο σε δωμάτιο ψυχαγωγίας ώστε όταν κλείνεται εκεί να νιώθει ανεξάρτητος χωρίς να φεύγει απ’ το σπίτι.
Ε, λοιπόν, το κόλπο έπιασε. Όταν το είδε έλαμψε το βλέμμα του και με αγκάλιασε τόσο σφιχτά, όπως όταν ήταν παιδάκι και του έφερνα το δώρο που λαχταρούσε. Την επόμενη στιγμή πήρε την κοπέλα του να της πει τα νέα ενθουσιασμένος.
Δεν ξέρω πως τοπήρε εκείνη. Είμαι σίγουρη ότι χάρηκε με τη χαρά του, αλλά ίσως ένιωσε και λίγο ανταγωνιστικά απέναντί μου.
Δεν πειράζει, ξέρω ότι ο χρόνος που κέρδισα δεν είναι άπειρος και κάποτε ο μπουμπούκος μου θα φύγει για να φτιάξει κι εκείνος τη ζωή του. Αλλά κι αν μείνει λίγο παραπάνω στο πατρικό του μόνο καλό θα του κάνει. Όπως και σε μένα, φυσικά.
Πηγή: kidspot.com.au
