«Είναι 10 το πρωί και είμαι ακόμα στο κρεβάτι. Έχω βάλει ένα μαξιλάρι πίσω από τον αυχένα και ένα άλλο στην πλάτη μου για να μην πονάω. Και έχω και ένα τρίτο, για να ακουμπάω το χέρι μου.
Δεν έχω προλάβει να βουρτσίσω ούτε τα μαλλιά, ούτε τα δόντια μου. Ακόμα έχω υπολείμματα από τη μάσκαρα που φορούσα χθες κάτω απ' τα μάτια. Αντί για νυχτικό, φοράω ένα ξεχειλωμένο μπλουζάκι του συζύγου μου, το οποίο δεν με κολακεύει καθόλου. Στο εσώρουχό μου υπάρχουν ίχνη από αίμα ακόμη - κι ας έχουν περάσει βδομάδες μετά τον τοκετό.
Στο κομοδίνο μου υπάρχει ένα χλιαρό φλιτζάνι καφέ και στην αγκαλιά μου ένα πανέμορφο κοριτσάκι 3 εβδομάδων. Δεν κοιμάται, αλλά δεν κλαίει κιόλας. Γυρνάει το κεφαλάκι της δεξιά και αριστερά και περιεργάζεται τα πράγματα γύρω της.
Είμαι εξαντλημένη.
Πέρασα όλο το βράδυ με την μικρούλα ξάγρυπνες. Δεν είναι δύσκολο παιδί, αλλά και πάλι...
Με τον σύζυγό μου έχουμε άλλα τρία παιδιά... Είναι κάτι που το έχω ξανακάνει, θα σκέφτεστε. Γιατί μου φαίνεται βουνό, θα λέτε.
Τα δυο μεγάλα παιδιά μου, 9 και 7 ετών, παίζουν μπάλα μέσα στο σπίτι τουλάχιστον 3 βράδια την εβδομάδα.
Ο τρίτος που είναι 3 χρονών βγάζει έξω από το μπαούλο του, όλα του τα παιχνίδια και φυσικά ποτέ δεν τα μαζεύει.
Οι δουλειές που έχω να κάνω είναι ίδιες και περισσότερες. Το σπίτι δεν έχει σταματήσει μαγικά να βρωμίζει και κάθε μέρα πρέπει να μαγειρεύω. Τρώνε όλοι πολύ και ο νεροχύτης δεν μένει ποτέ άδειος. Και η 7χρονη κόρη μου αλλάζει πέντε φορές την ημέρα ρούχα.
H καθημερινότητα δεν άλλαξε, ούτε σταμάτησε επειδή αποκτήσαμε κι άλλο μωρό.
Ο σύζυγός μου εξακολουθεί να δουλεύει καθημερινά και έχουμε ακόμα υποχρεώσεις. Δεν θα αλλάζαμε με τίποτα στον κόσμο αυτό το καινούριο μωράκι, όμως, πιστέψτε με είναι δύσκολα.
Πρέπει να κάνω τον διαιτητή στους καυγάδες των μεγάλων μου παιδιών, να κυνηγάω το τρίχρονο μην κάνει καμιά ζημιά, ενώ παράλληλα στο ένα χέρι έχω το μωρό και στο άλλο τη σκούπα.
Η επιβίβαση όλης της οικογένειας στο αυτοκίνητο διαρκεί τώρα δύο φορές περισσότερο και νιώθουμε σαν να πηγαίνουμε μακρινό ταξίδι, ενώ στην πραγματικότητα πάμε μέχρι το σουπερμάρκετ.
Κάποτε έλεγα ότι μπορώ να τα βγάλω πέρα με όσα παιδιά μου στείλει η ζωή. Τώρα, στο τέταρτο, απλώς κατέρρευσα.
Όχι, ένα ακόμα παιδί δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά, καθισμένη εδώ, ξάγρυπνη, βλέποντας αυτά τα μικρά ματάκια νιώθω ότι βρίσκομαι μπροστά από ένα θαύμα.
Και έχω τέσσερα από αυτά τα θαύματα.
Η ζωή είναι δύσκολη.
Και είμαι κουρασμένη.
Είμαι όμως και ευτυχισμένη».
Πηγή: kidspot.com.au
