To παρακάτω κείμενο, περιγράφει όλα τα καταπιεσμένα συναισθήματα των αγοριών που, αν δεν τους μάθουμε να εκτονώνουν, μια μέρα θα τους πνίξουν:
«Σταμάτα να κλαις, οι άντρες δεν κλαίνε!
Πώς κάνεις έτσι σαν κοριτσάκι;
Δεν είσαι αρκετά άντρας εσύ;
Τα φιλιά και οι αγκαλιές, είναι για τις γυναικούλες.
Πήγαινε στη μάνα σου να κλαφτείς, που σε έχει κάνει σαν τα μούτρα της.
Η ζωή είναι σκληρή και εσύ είσαι άντρας, πρέπει να είσαι δυνατός.
Είσαι αγόρι και δεν πρέπει να κλαις.
Είσαι άντρας και δεν πρέπει να δείχνεις τις αδυναμίες σου.
Οι άντρες δεν πρέπει να δείχνουν τα συναισθήματά τους.
Γενιές ολόκληρες ανδρών, γαλουχήθηκαν με την σκέψη ότι πρέπει να είναι πάντα δυνατοί, να μην δείχνουν ποτέ πώς αισθάνονται. Μανάδες μεγάλωσαν τα αγόρια τους με αυτό τον τρόπο και πατεράδες έμαθαν στους γιους τους τί σημαίνει να είσαι "αληθινός" άντρας.
Και το έκαναν για καλό. Αλήθεια πίστευαν ότι με αυτό τον τρόπο τους προστατεύουν.
Μα τα αγόρια μεγάλωσαν και έγιναν άντρες. Άντρες που πονάνε και κλαίνε, κρυφά από μέσα τους και τρέμουν μήπως οι άλλοι αναγνωρίσουν την αδυναμία τους. Και άλλοι, ακόμα πιο άτυχοι, δεν έμαθαν να πονάνε ποτέ, ούτε να κλαίνε. Και η βία και η καταπίεση που ένιωσαν ως παιδιά, γίνεται κληρονομιά που την μετέφεραν στα δικά τους παιδιά.
Και εσύ, η φίλη, η σύντροφος, η αδερφή, η μάνα, έχεις παράπονο που ποτέ δεν σε κατάλαβε, ποτέ δεν σε ένιωσε. "Μα πώς μπορεί να είναι τόσο άκαρδος;" "Δεν μπορεί ποτέ να μου ανοιχτεί." "Κάθε φορά που προσπαθώ να τον πλησιάσω, να του πω πώς αισθάνομαι, νιώθω ότι πέφτω πάνω σε τοίχο."
Και οι άντρες πονάνε. Και τα αγόρια κλαίνε. Και αν δεν αγκαλιάσουμε εμείς τα συναισθήματά τους, τότε θα γίνουν θηλιά και θα τα πνίξουν. Και μαζί με αυτά, στρατιές ολόκληρες ανδρών και γυναικών που θα έρθουν μετά και θα μάθουν πως τα δάκρυά τους, είναι ένδειξη αδυναμίας και λάθος ασυγχώρητο.
Να τα αγκαλιάζετε τα δάκρυα των μικρών αγοριών, γιατί τα δάκρυα που δεν αφήνουμε να κάψουν τα μάγουλά τους, θα κάψουν αύριο την ψυχή τους.»
Πηγή: Healing Parenting - Χριστίνα Σκλαβενίτη Ψυχολόγος, Σύμβουλος Γονεϊκότητας
