Μανούλες, που τα παιδιά τους έχουν κινητικά, διανοητικά ή ψυχολογικά προβλήματα, που κοιμούνται και ξυπνούν με το άγχος πως τα παιδιά τους ίσως τις χρειάζονται για πάντα, που δεν έχουν ακούσει ούτε μια φορά τη λέξη «μαμά», και που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αξιοπρέπεια σε μια χώρα που, ας μη γελιόμαστε, δεν στέκεται καθόλου στο πλευρό τους. Όλες αυτές τις μαμάδες που κάποιες φορές νιώθουν αόρατες, εμείς τις βλέπουμε, τις νιώθουμε και τους αφιερώνουμε το παρακάτω υπέροχο γράμμα που διαβάσαμε στο amea-care:
«Αγαπητές μητέρες παιδιών με αναπηρία,
Θέλω να ξέρετε πως σας βλέπω.
Σας βλέπω να πηγαίνετε το παιδί σας από θεραπεία σε θεραπεία, ενώ οι φίλοι σας πηγαίνουν τα δικά τους παιδιά για να κάνουν κάποιο άθλημα.
Σας βλέπω να ξεφεύγετε από συζητήσεις όταν οι φίλοι σας μιλάνε για σημαντικά γεγονότα στη ζωή των παιδιών τους και για τους βαθμούς τους στο σχολείο.
Σας βλέπω να παλεύετε να συνδυάσετε και να προλάβετε ραντεβού και συναντήσεις, φροντίζοντας πάντα να κάνετε το καλύτερο για το παιδί σας.
Σας βλέπω να κάθεστε για ώρες μπροστά στον υπολογιστή κάνοντας έρευνα για όσα χρειάζεται το παιδί σας.
Σας βλέπω να μορφάζετε όταν οι άλλοι παραπονιούνται για ανούσια πράγματα σε σύγκριση με όσα συμβαίνουν στη δική σας καθημερινότητα.
Σας βλέπω να καταπιάνεστε με τα πάντα, και παρ’ όλα αυτά να συνεχίζετε ακάθεκτα για την οικογένειά σας, και μάλιστα με χαμόγελο.
Σας βλέπω να ψάχνετε μέσα σας για ό,τι αποθέματα δύναμης μπορεί να υπάρχουν, χωρίς ποτέ να πιστεύατε πόσο μεγάλα θα ήταν αυτά.
Σας βλέπω να δείχνετε την εκτίμησή σας στους εκπαιδευτικούς, στους θεραπευτές, αλλά και στους επαγγελματίες Υγείας, οι οποίοι δουλεύουν δίπλα σας για το καλό του παιδιού σας.
Σας βλέπω να σηκώνεστε νωρίς το πρωί για να τα κάνετε όλα πάλι από την αρχή μετά από μία χαοτική νύχτα.
Σας βλέπω να φτάνετε στα όριά σας με τη ζωή.
Ξέρω ότι νιώθετε αόρατες, σαν να μη σας παρατηρεί κανείς. Θέλω, ωστόσο, να ξέρετε ότι εγώ σας βλέπω. Σας βλέπω στα «χαρακώματα», να μάχεστε αδιάκοπα. Σας βλέπω να επιλέγετε να κάνετε ό,τι περνάει από το χέρι σας, για να προσφέρετε την καλύτερη δυνατή φροντίδα στο παιδί σας, στο σπίτι, στο σχολείο, στη θεραπεία, στον γιατρό. Όσα κάνετε έχουν σημασία και αξίζουν. Εκείνες τις ημέρες που διερωτάστε εάν μπορείτε να συνεχίσετε έστω για ένα λεπτό ακόμα, θέλω να ξέρετε πως σας βλέπω. Θέλω να ξέρετε πως δεν είστε μόνες. Θέλω να ξέρετε πως η αγάπη είναι αυτό που μετράει περισσότερο, και αυτό το έχετε πετύχει!
Και εκείνες τις ημέρες όπου σημειώνετε κάποια πρόοδο, εκείνες τις στιγμές όπου η σκληρή δουλειά αποδίδει, και η επιτυχία είναι δική σας, να την ευχαριστηθείτε, σας βλέπω και τότε, και είμαι περήφανη για εσάς.
Όποια κι αν είναι η σημερινή ημέρα, είστε άξιες, και σας βλέπω.
Κείμενο γραμμένο από την Alethea Jo και αναρτημένο στην ιστοσελίδα Love What Matters / Μετάφραση / Επιμέλεια: Ελίνα Μιαούλη».
