Η φιλία στο γάμο είναι οικειότητα ή παραίτηση;
Το να θεωρούμε ότι οι σύζυγοί μας είναι οι καλύτεροι φίλοι μας, είναι ένα δείγμα οικειότητας, αφοσίωσης και εμπιστοσύνης που αποκτήθηκε με κόπο ή είναι ένα σημάδι ότι έχουμε παγιδευτεί tτόσο από τις καθημερινές υποχρεώσεις της ζωής μας, που τελικά έχουμε παραιτηθεί από τη σεξουαλική έλξη, το πάθος και το ερωτικό παιχνίδι; Έχει γίνει ο γάμος κάτι περισσότερο από μία απλή «φιλία με πλεονεκτήματα»;
«Ο γάμος είναι ένα είδος υπερ-φιλίας»
«Η επίδραση των πραγματικών φίλων στην ευημερία μας είναι σημαντική για όλους, είναι λιγότερο σημαντική για τους παντρεμένους από ό,τι για τους ελεύθερους. Έτσι καταλήξαμε στην ιδέα ότι ο γάμος είναι ένα είδος “υπερ-φιλίας”» λέει ο καθηγητής ο Τζων Χέλιγουελ*.
Μάλιστα, σε μία έρευνα που συμμετείχαν 30.000 άνθρωποι, ο Χέλιγουελ με την ομάδα του κατέληξαν στο συμπέρασμα πως όσοι υπέδειξαν ως καλύτερους φίλους τους / τις συζύγους τους είχαν διπλάσιες πιθανότητες να είναι περισσότερο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους.
Το ποσοστό των αντρών που έδωσε αυτή την απάντηση ήταν ελαφρώς μεγαλύτερο από αυτό των γυναικών, κάτι που ο Τζων Χέλιγουελ θεώρησε φυσιολογικό αφού οι άντρες τείνουν να έχουν λιγότερους φίλους.
«Στην φιλία αισθάνεσαι αποδεκτός χωρίς όρους, στον γάμο όχι»
Υπάρχει, όμως και η αντίθετη άποψη…
Οι Πίρσον και Μπέιντερ είναι ψυχολόγοι και παντρεμένοι για πάνω από 30 χρόνια. Ο Πίρσον ισχυρίζεται ότι υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ των καλύτερων φίλων και των συζύγων. Ένα από τα κριτήρια της κολλητής φιλίας, είναι ότι αισθάνεσαι αποδεκτός χωρίς όρους, δηλώνει.
Τι με νοιάζει αν ο κολλητός μου ο Μαρκ είναι ακατάστατος στην κουζίνα, αφήνει μία χαοτική κατάσταση στο μπάνιο και δεν πληρώνει τους φόρους του; Αλλά σε μία συζυγική σχέση, λέει, δεν μπορείς να αποφύγεις αυτά τα θέματα.
Η Μπέιντερ λέει ότι όταν τα ζευγάρια αρχίζουν να γνωρίζονται, αναφέρονται στους εαυτούς τους ως συντρόφους, το οποίο είναι θετικό. Όταν είναι μαζί για 30, 40 ή 50 χρόνια και χρησιμοποιούν τον ίδιο όρο, είναι ένα σημάδι μας υγιούς σχέσης.
* ο Τζων Χέλιγουελ είναι καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Βανκούβερ και εκδότης της Έκθεσης για την Παγκόσμια Ευτυχία.
Πηγή: nytimes.com
