*Φωτογραφία: s-info.ru
«Εάν δεν ήταν ο σύζυγός μου μαζί μου κατά τη διάρκεια του δεύτερου τοκετού, σίγουρα θα είχε τελείως διαφορετική κατάληξη. Ένιωθα απελπισμένη, σχεδόν σε απόγνωση, βάζοντας τα δυνατά μου για έναν φυσιολογικό τοκετό έπειτα από καισαρική. Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν είναι πάντα στο χέρι της εγκυμονούσας και πολλές φορές τα πράγματα δεν έχουν την προγραμματισμένη κατάληξη. Ευτυχώς, ο τοκετός είχε αίσιο τέλος για όλους μας κι αυτό οφείλεται κατά πολύ στην παρουσία του συζύγου μου.
Όταν μια γυναίκα έχει γεννήσει ήδη μία φορά με καισαρική και επιδιώκει η δεύτερη γέννα της να είναι φυσιολογική, οι γιατροί της συστήνουν να αποφύγει την επισκληρίδιο και να αφήσει το σώμα της ελεύθερο για να επιτευχθεί ένας φυσιολογικός τοκετός. Έπειτα, όμως, από 20 ώρες αναμονής και πόνων, έχασα την ψυχραιμία μου. Βγήκα εκτός ελέγχου.
Ευτυχώς, όμως, ο σύζυγός μου διατήρησε την ψυχραιμία του. Μου έκανε απαλό μασάζ στην πλάτη και τους ώμους και μου μιλούσε γλυκά και κατάφερε να με ηρεμήσει. Τελικά, έπειτα από 38 ώρες στο κρεβάτι του «πόνου», δεν άντεξα άλλο και ζήτησα να μου κάνουν επισκληρίδιο. Για λίγο ήμουν σε θέση να ξεκουραστώ χωρίς πόνους. Ο άντρας μου ήταν πάντα δίπλα μου και μου κρατούσε το χέρι. Όταν ήμουν ξύπνια με ρωτούσε αν χρειαζόμουν κάτι, ενώ όταν έκλεινα τα μάτια μου, με άφηνε να ξεκουραστώ. Τελικά, ήρθε η ώρα να γεννήσω με πλήρη διαστολή.
Τα πρώτα 30 λεπτά όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν καλά. Ενώ έσπρωχνα, η μαία με ενθάρρυνε και με καθησύχαζε πως το μωρό θα έρθει νωρίτερα από το αναμενόμενο. Δύο ώρες αργότερα, όμως, ένιωσα νικημένη. Παρόλο που ήθελα πολύ έναν φυσιολογικό τοκετό, δεν είχα άλλη δύναμη. Η μαία έχασε την αισιοδοξία της και μου είπε πως μάλλον πρέπει να εξετάσουμε εναλλακτικές επιλογές τοκετού.
Ένιωσα απελπισμένη και ο άντρας μου το ένιωσε. Μου κράτησε τα χέρια και μου είπε: «Μπορείς να το κάνεις. Το ξέρεις ότι μπορείς να το κάνεις». Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου και παρόλο που ένιωθα αδύναμη, πίστεψα κι εγώ η ίδια πως μπορώ να το κάνω.
Από εκείνη τη στιγμή, μια νέα δύναμη απλώθηκε μέσα μου και όταν ο γιατρός μπήκε στο δωμάτιο, έσπρωξα περισσότερο και με περισσότερη δύναμη απ’ όση είχα βάλει τις προηγούμενες δύο ώρες. "Να δείτε που θα γεννήσει φυσιολογικά" είπε ο γιατρός και είχε δίκιο. Τελικά τα κατάφερα. Ή μάλλον, τα καταφέραμε. Εγώ και ο σύζυγός μου γίναμε μια ισχυρή ομάδα και τα καταφέραμε. Χωρίς την δική του ενθάρρυνση και παρουσία, είμαι σίγουρη πως θα είχα εγκαταλείψει την προσπάθεια και θα είχα κάνει μία, ακόμα, καισαρική.
Η στιγμή που ξεπρόβαλλε το κεφαλάκι της κόρης μου, ήταν η πιο μαγική στιγμή ολόκληρης της ζωής μου. Ευχαρίστησα τον σύζυγό μου που με πίστεψε τόσο πολύ. Εξάλλου, όταν μια ομάδα συνεργάζεται για έναν κοινό σκοπό, η πίστη είναι το μόνο που χρειάζεται.
Η στιγμή που η κόρη μας έβαλε το κεφάλι της στο στήθος μου ήταν, μακράν, η πιο μαγική στιγμή της ζωής μου. Ευχαριστώ τον σύζυγό μου που πίστεψε σε μένα εκείνο το βράδυ στην αίθουσα τοκετού. Ως σύντροφοι, αυτό είναι το μόνο που πρέπει να κάνουμε».
Πηγή: www.popsugar.com
