Όταν μια γυναίκα είναι ερωτευμένη, σε κάνει να νιώθεις ο πιο ξεχωριστός άνθρωπος στον κόσμο. Σε φροντίζει, σε προσέχει, σε νοιάζεται με τρόπους που ίσως δεν είχες φανταστεί. Δεν χρειάζεται να της ζητήσεις τίποτα, γιατί ήδη το έχει σκεφτεί πριν από σένα. Είναι εκεί, παρούσα, ολόψυχα δική σου. Όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί θέλει. Γιατί αυτό σημαίνει αγάπη για εκείνη: να δίνεται.
Αλλά αν τη χάσεις, αν τη δεις να απομακρύνεται, αν το βλέμμα της πάψει να λάμπει όπως πριν, μην αναρωτηθείς ποιος της πήρε την καρδιά. Δεν της την πήρε κανείς. Εσύ την έσπρωξες μακριά. Με την αδιαφορία, με την απουσία, με τις λέξεις που δεν είπες όταν έπρεπε ή με εκείνες που είπες χωρίς να σκεφτείς. Με τις στιγμές που έπρεπε να είσαι εκεί, αλλά δεν ήσουν. Με τις μέρες που την έκανες να νιώθει μόνη, ακόμα κι αν ήταν δίπλα σου.
Η αγάπη μιας γυναίκας δεν χάνεται ξαφνικά. Δεν κλείνει την πόρτα και φεύγει απροειδοποίητα. Σου έχει δώσει σημάδια, μικρά και μεγάλα. Έχει προσπαθήσει, έχει μιλήσει, έχει συγχωρήσει. Αλλά έρχεται η στιγμή που κουράζεται. Και όταν μια γυναίκα κουραστεί να προσπαθεί μόνη της, όταν πάψει να ελπίζει, όταν το χαμόγελό της γίνει όλο και πιο σπάνιο, τότε δεν έχεις άλλη ευκαιρία. Όχι γιατί δεν σε αγάπησε αρκετά, αλλά γιατί αγάπησε τον εαυτό της λίγο περισσότερο.
Και τότε θα είναι αργά. Γιατί μια γυναίκα που φεύγει, δεν κοιτάζει πίσω. Δεν εκδικείται, δεν κάνει παιχνίδια, δεν προσπαθεί να σε κάνει να τη διεκδικήσεις. Απλώς... φεύγει. Ήσυχα, σιωπηλά, αποφασιστικά. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό από το να βλέπεις το φως της να σβήνει από τα χέρια σου, επειδή δεν το προστάτευσες όταν το είχες.
Αν έχεις δίπλα σου μια γυναίκα που σ’ αγαπά, πρόσεξέ την. Άκουσέ την. Δείξε της ότι είναι σημαντική. Γιατί όταν μια γυναίκα είναι ερωτευμένη, κανείς δεν μπορεί να σου την πάρει. Αν τη χάσεις, θα φταίει μόνο η συμπεριφορά σου...
