" Έχω προσπαθήσει, έχω πραγματικά προσπαθήσει, αλλά τελικά αποδέχτηκα πως το μαγείρεμα είναι μία από τις δουλειές που ως μαμά δεν θα αγαπήσω ποτέ. Για την ακρίβεια, μισώ το μαγείρεμα, και εξηγώ παρακάτω γιατί:
1. Καμία δουλειά σπιτιού που πρέπει να κάνεις 7 ημέρες την εβδομάδα δεν μπορεί να είναι ευχάριστη. Δεν θα ήταν ακόμα κι αν ανταμειβόταν με μασάζ και σοκολάτες.
2. Το μαγείρεμα απαιτεί φαγητό, που απαιτεί να βγεις και να πας στη λαϊκή και το σούπερ μάρκετ. Κι αυτό όταν έχεις παιδιά δεν είναι ποτέ εύκολο. Θα μπορούσα θεωρητικά να πάω τις ώρες που τα παιδιά είναι στον παιδικό σταθμό, αλλά αυτό σημαίνει ότι θα μείνουν πίσω αμέτρητες άλλες δουλειές που πρέπει να κάνω. Και μετά το σχολείο, με τα παιδιά στο σούπερ μάρκετ, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Επίσης, η επίσκεψη σε λαϊκή και σούπερ μάρκετ σημαίνει «κομμένα» δάχτυλα από τις 15 σακούλες και τακτοποίηση των τροφίμων σε ντουλάπια και ψυγείο. Που με τη σειρά του σημαίνει ότι θα πρέπει να αδειάσω το ψυγείο από παλιά τρόφιμα που πιθανώς έχουν πλέον χαλάσει και σαπισμένα λαχανικά.
3. Το «μαγείρεμα» ως λέξη είναι παραπλανητική. Γιατί δεν περιλαμβάνει τον «προγραμματισμό» και την «προετοιμασία». Όσο απλή κι αν είναι η συνταγή, υπάρχουν πάντα υλικά και εξαρτήματα που θα χρειαστούν. Και πάντα, αφού πλύνεις, ψιλοκόψεις και αλατίσεις τα λαχανικά θα πρέπει να καθαρίσεις όλους τους πάγκους και στο μεσοδιάστημα, ενώ θα είναι έτοιμα για τσιγάρισμα, θα χρειαστεί να βοηθήσεις το παιδί με τα μαθήματα του σχολείου ή θα σε φωνάξει να το σκουπίσεις στην τουαλέτα. Και στη συνέχεια θα σου πει ότι δεν πεινάει.
4. Και μετά έρχεται η ώρα του φαγητού. Και η αγωνία κορυφώνεται. Θα τους αρέσει; Θα το φάνε; Θα πρέπει να τα δελεάσω και να τα πείσω να φάνε με το να φάω κι εγώ από το πιάτο τους; Θα χρειαστεί να θάψουν το φαγητό κάτω από μισό κιλό τριμμένο τυρί για να το φάνε ή θα φάνε 3 μπουκιές και στη συνέχεια θα πουν «χόρτασα – να πάω στο δωμάτιό μου να παίξω;»
5. Το μάζεμα και πλύσιμο των πιάτων. Όσο ικανοποιημένη κι αν είσαι για το πεντανόστιμο και θρεπτικό γεύμα που ετοίμασες για την οικογένειά σου, τη στιγμή που όλοι γέρνουν πίσω στην καρέκλα για να χωνέψουν, εσύ πρέπει να σηκωθείς και να αναλάβεις όλη τη λάντζα. Πάει όλη η χαρά!
6. Φαγητό που περίσσεψε. Δεδομένου του χρόνου που σου παίρνει να ψωνίσεις, να προετοιμάσεις και να μαγειρέψεις το φαγητό, να δώσεις αγώνα για να φάνε τα παιδιά και να πλύνεις μετά κατσαρόλες και πιάτα, υπάρχει καμία περίπτωση να θέλεις να ξαναδείς ή να ξαναφάς το ίδιο φαγητό; Δεν νομίζω...
7. Μάντεψε και πες! Πόσα άτομα θα φάνε; Θα είναι ο άνδρας σου στην ώρα του για φαγητό; Θα φάει σπίτι ή θα φάει έξω; Μήπως έχει ήδη φάει στη δουλειά, ενώ εσύ τον περιμένεις λυσσασμένη από την πείνα για να φάτε παρέα; Όλα θα λύνονταν, βέβαια, αν σήκωνε το τηλέφωνο κάποια από τις 15 φορές που τον έχεις πάρει... Αλλά μάλλον θα έχει meeting. Μήπως είχε και φαγητό στο meeting, οπότε δεν θα πεινάει μετά;
8. Πρέπει να φας με τα παιδιά. Δεν το λέω για κακό –μ'αρέσει να κάνω πράγματα με τα παιδιά μου. Απλά η ώρα του φαγητού για τα παιδιά είναι η ώρα της χαράς: Ποτέ δεν κάθονται στην θέση τους, πάντα τους πέφτουν φαγητά πάνω τους και στο πάτωμα που πρέπει να σκύβω και να μαζεύω με τη μπουκιά στο στόμα και το χειρότερο είναι όταν, την ώρα που παλεύουμε να φάμε, κάποιο θέλει να πάει τουαλέτα... Πώς να ευχαριστηθείς φαγητό έτσι;
9. Και δεν είναι μόνο το κυρίως φαγητό. Δεν θα φτιάξεις και ένα συνοδευτικό; Δεν θα ετοιμάσεις και μία σαλάτα; Σκέτο κοτόπουλο θα φάνε; Από την άλλη, λες και τρώνε ποτέ την σαλάτα. Μόλις δουν ρίγανη στη ντομάτα, το πιάτο απορρίπτεται!
10. Και πάντα μα πάντα μα πάντα, μισή ώρα μετά την τελευταία μπουκιά, αφού έχεις μαζέψει και πλύνει τα πάντα, θα ακούσεις από κάποιον «Πεινάω. Έχουμε πατατάκια;» "
