Τη στιγμή δε που το ζευγάρι προσπαθεί να συζητήσει στο εστιατόριο και τα παιδιά χαλούν τον κόσμο και τσακώνονται για το πιρούνι και το ποτήρι, το tablet που εμφανίζεται μαγικά -σαν άλλος λαγός από καπέλο- από την τσάντα της μαμάς, μπορεί να κάνει θαύματα! Αν, μάλιστα, υπάρχουν δύο tablet στην οικογένεια, το πιθανότερο είναι ότι τα παιδιά δεν θα ακουστούν ξανά μέχρι το τέλος του γεύματος.
Σίγουρα, αν τους ρωτήσει κάποιος, οι γονείς θα απαντήσουν πως αισθάνονται λίγο ένοχοι που την ώρα του φαγητού τα παιδιά παίζουν με το tablet, όμως σε πολλές περιπτώσεις, αυτό αποτελεί τον μοναδικό τρόπο να υπάρξει ηρεμία στο τραπέζι και να μην ενοχλούνται και οι υπόλοιποι θαμώνες του εστιατορίου.
Ο κάθε ένας μπορεί να έχει την δική του άποψη για το αν όλη αυτή η ενασχόληση των παιδιών με τα τεχνολογικά μέσα μπορεί με κάποιον τρόπο να τους κάνει κακό, ωστόσο μόνο οι επιστήμονες μπορούν να δώσουν μία ασφαλή απάντηση.
Στην προκειμένη περίπτωση αυτή έρχεται από τον Dr. Gary Small, διευθυντή του τμήματος μακροζωίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και συγγραφέα του βιβλίου "iBrain: Surviving the Technological Alteration of the Modern Mind": Δεν γνωρίζουμε ακόμα όλες τις νευρολογικές επιπτώσεις που μπορεί να έχουν οι νέες αυτές τεχνολογίες. Τα παιδιά, όπως και οι ενήλικες, διαφέρουν σημαντικά και κάποια είναι πιο ευαίσθητα από άλλα στον χρόνο που περνούν κοιτάζοντας μια οθόνη.
Αυτό, όμως, που ήδη γνωρίζουμε είναι ότι ο εγκέφαλος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στα ερεθίσματα, όπως αυτά που δημιουργούν οι οθόνες των iPads και smarthpones, και ότι αν οι άνθρωποι περνούν υπερβολικά πολύ χρόνο με τα μέσα αυτά και λιγότερο χρόνο με άλλους ανθρώπους, π.χ. με τους γονείς στο τραπέζι του φαγητού, αυτό μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη επικοινωνιακών δεξιοτήτων.
«Δηλαδή, ένα παιδί που παίζει με τις μπογιές στο τραπέζι, αντί με ένα παιχνίδι στο iPad, θα γίνει περισσότερο κοινωνικοποιημένος άνθρωπος;», θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος.
Η καθηγητρια σε θέματα σχέσεων και κοινωνικής συμπεριφοράς του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Ozlem Ayduk, υποστηρίζει ότι ούτε τα παιδιά που κάθονται στο τραπέζι του φαγητού με ένα κανονικό βιβλίο ή με τις μπογιές τους ασχολούνται με τα άτομα που βρίσκονται γύρω τους. Όπως χαρακτηριστικά λέει, «Απαιτούνται μαθήματα σχετικά με τις ανθρώπινες αξίες προκειμένου να μάθουν τα παιδιά να συζητούν με τους ανθρώπους γύρω τους σε ένα γεύμα. Δεν έχει να κάνει με το αν θα ασχολούνται με κάτι ηλεκτρονικό ή μη ηλεκτρονικό».
Οι γονείς που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δώσουν στο παιδί το iPad, μπορούν τουλάχιστον να ελέγξουν το τι θα κάνει το παιδί με μία τέτοια συσκευή.
Ενδιαφέρον έχει η ερευνα που δημοσιεύτηκε πριν λίγο καιρό από βρετανική επιστημονική ομάδα, για τις ανάγκες της οποίας παρακολουθήθηκαν 19,000 παιδιά στη Μεγάλη Βρετανία, τα οποία γεννήθηκαν μεταξύ 2000 και 2001. Αυτή έδειξε ότι αυτά που παρακολουθούσαν περισσότερες από 3 ώρες την ημέρα τηλεόραση, videos ή DVDs, έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν προβλήματα συναισθηματικά και κοινωνικά μέχρι τα 7 τους χρόνια, συγκριτικά με άλλα παιδιά. Η έρευνα αποκάλυψε, επίσης, ότι παιδιά που έπαιζαν με video games -συνήθως κατάλληλα για την ηλικία τους- για το ίδιο χρονικό διάστημα, δεν εμφάνισαν τέτοια συμπτώματα αρνητικής συμπεριφοράς.
Για να επανέλθουμε, λοιπόν, στην περίπτωση του εστιατορίου, αυτό ίσως που θα πρέπει να προβληματίσει τους γονείς δεν είναι τόσο το ότι τα παιδιά ασχολούνται με μία ηλεκτρονική συσκευή, αντί για άλλους ανθρώπους, άλλα το πώς ασχολούνται με την συσκευή αυτή. Γιατί ούτε το να κάθονται βαριεστημένα και να κοιτάζουν το υπερπέραν είναι το επιθυμητό.
Η καθηγήτρια επιστημών, τεχνολογίας και κοινωνίας, από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, Sherry Turkle, εξηγεί: Μέσω της συζήτησης με τους άλλους τα παιδιά μαθαίνουν να συνδιαλέγονται και με τον εαυτό τους αλλά και να περνούν χρόνο μόνα τους. Το να μάθει ένα παιδί να περνά χρόνο και μόνο του αποτελεί θεμέλιο λίθο της ανάπτυξής του, από μικρή ηλικία. Και δεν θέλετε τα παιδιά σας να χάσουν αυτό το «μάθημα» επειδή τα ηρεμείτε με μία ηλεκτρονική συσκευή.
Η Turkle έχει μιλήσει με αμέτρητους γονείς, έφηβους και παιδιά σχετικά με την χρήση των gadgets κατά την περίοδο της πρώιμης ανάπτυξης και, όπως λέει, φοβάται πως τα παιδιά που δεν μαθαίνουν στην αληθινή αλληλεπίδραση, η οποία συχνά μπορεί να έχει ελαττώματα και ατέλειες, θα καταλήξουν να πιστεύουν σε έναν κόσμο όπου οι τέλειες, γυαλιστερές οθόνες θα τους δίνουν μία λανθασμένη αίσθηση ακίνδυνης οικειότητας.
Τα παιδιά χρειάζεται να μάθουν να σκέφτονται χωρίς να εξαρτώνται από μία συσκευή. Χρειάζεται να μπορούν να εξερευνούν την φαντασία τους. Να συγκεντρώνουν το μυαλό τους και να γνωρίζουν ποιοι είναι. Έτσι ώστε μία μέρα να σχηματίσουν μία σχέση με έναν άλλον άνθρωπο, χωρίς τον πανικό της ενδεχόμενης μοναξιάς. Αν δεν μάθετε τα παιδιά σας να είναι και μόνα τους, το μόνο που θα μάθουν θα είναι το αίσθημα της μοναξιάς.
Πηγή: Blogs.NYTimes
