Ο μικρός συμπεριφέρεται όπως πάρα πολλά παιδιά στην ηλικία αυτή, δηλαδή έχει αναπτύξει κακές συνήθειες ούρησης, που πρέπει να αλλάξουν.
Αυτό θα γίνει σιγά-σιγά, με υπομονή και με καλό τρόπο, προτρέποντας τον μικρό κατά την διάρκεια της ημέρας, στο σπίτι ή/και στο σχολείο, να πηγαίνει να ουρήσει κάθε τρείς περίπου ώρες. Η συνήθης απάντηση των παιδιών στην περίπτωση αυτή είναι «δεν έχω», ενώ όταν πεισθεί να πάει στην τουαλέτα, μετά από λίγα δευτερόλεπτα λέει «δεν μου έρχονται» και σταματάει την προσπάθεια.
Η συμπεριφορά αυτή οφείλεται στο ότι, ο μηχανισμός ούρησης δεν έχει πλήρως ωριμάσει ακόμη, παρά το ότι, το παιδί έχει προ πολλού αποκτήσει έλεγχο των σφιγκτήρων του. Έτσι κάθε παιδί στην ηλικία αυτή είναι πιο εύκολο να κρατήσει τα ούρα του, παρά να ξεκινήσει την διαδικασία της ούρησης.
Παράλληλα τα παιδιά δεν θέλουν να διακόψουν κάτι που ευχαρίστως κάνουν (π.χ. παιχνίδι ή παρακολούθηση τηλεόρασης). Έτσι όταν τους έρχεται η επιθυμία να ουρήσουν, βρίσκουν τρόπους να την αναβάλλουν, με αυτή τη στιγμιαία μυϊκή σύσπαση (η οποία μπορεί να παρουσιάζεται και στο τέλος της ούρησης) ή μαζεύουν τα πόδια ή κρατούν τα έξω γεννητικά όργανα. Τελικά κάποια στιγμή δεν μπορούν άλλο να κρατηθούν και παρουσιάζουν απώλεια μικρής ποσότητας ούρων ή τρέχουν σαν σφαίρα στην τουαλέτα.
Συμπερασματικά, είναι ένα φυσιολογικό παιδί με μία συμπεριφορά που σιγά σιγά θα πρέπει να αλλάξει, με την σύσταση για τακτική και χωρίς βιασύνη ανά τρίωρο περίπου, ούρηση στο σπίτι και μία φορά οπωσδήποτε στο σχολείο και μπόλικη υπομονή.
Μιχαήλ Βασίλης, Διευθυντής Ουρολογικού Τμήματος Ευρωκλινικής Παίδων
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr
