Δεν φοβούνται την αποτυχία του παιδιού
Όταν το παιδί δεν γράψει καλά σε ένα διαγώνισμα, χάσει η ομάδα του στο ποδόσφαιρο ή δεν τα πάει και τόσο καλά στην παράσταση του χορού, οι γονείς του δεν το αντιμετωπίζουν σαν να ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Αντίθετα, του διδάσκουν ότι η αποτυχία (ενίοτε και η αδικία) είναι μέρος της ζωής και πρέπει να την αντιμετωπίζουμε θετικά. Εξάλλου, τα μεγαλύτερα μαθήματα τα παίρνουμε από τα λάθη μας!
Δεν το φορτώνουν ενοχές
Το να φορτώνεις το παιδί με ενοχές κάθε φορά που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες σου ή δεν κάνει ό,τι του λες, είναι λάθος. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με αυτόν τον τρόπο, τελικά μαθαίνουν να λένε σε όλα «ναι» μήπως και απογοητεύσουν ή στεναχωρήσουν τους άλλους. Για παράδειγμα, υποκύπτουν σε εκβιασμούς του τύπου «για να είμαι φίλος σου άφησέ με να αντιγράψω στο διαγώνισμα» ή «αν με αγαπούσες, θα το έκανες αυτό για μένα».
Το παιδί δεν είναι το κέντρο του κόσμου τους
Εάν οργανώνεται ολόκληρη τη ζωή σας γύρω από τα παιδιά σας, θα μεγαλώσουν νομίζοντας πως είναι το κέντρο του κόσμου και όλοι πρέπει να τα φροντίζουν. Αυτό ίσως μοιάζει χαριτωμένο σε μικρές ηλικίες, αλλά οι ενήλικες με αυτή τη πεποίθηση, συνήθως δυστυχούν. Διδάξτε στα παιδιά σας να εστιάζουν σε αυτά που μπορούν να προσφέρουν στους άλλους, και όχι σ' αυτά που μπορούν να κερδίσουν από τους άλλους.
Δεν είναι υπερπροστατευτικοί
Το να κρατάς το παιδί σε μια προστατευτική φούσκα σε γλιτώνει από πολύ άγχος και στεναχώρια, αλλά μακροπρόθεσμα του διδάσκεις να υποκύπτει στους φόβους του και να μην τολμά να βγει από το καβούκι του. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε υπερπροστατευτικό περιβάλλον, συνήθως γίνονται φοβισμένοι και άτολμοι ενήλικες (αν δεν αντιδράσουν στην εφηβεία και πάνε στο άλλο άκρο!). Δείξτε στα παιδιά σας ότι ο καλύτερος τρόπος για να νικήσουν τους φόβους τους, είναι να τους αντιμετωπίσουν έχοντας εσάς στο πλευρό τους.
Δεν αφήνουν το παιδί να είναι «αρχηγός» της οικογένειας
Όταν αφήνουμε τα παιδιά να αποφασίζουν τι θα φάει η οικογένεια για δείπνο ή πού θα πάει διακοπές, τους δίνουμε περισσότερη δύναμη από ό,τι είναι αναπτυξιακά έτοιμα να αντέξουν. Όταν αντιμετωπίζεις το παιδί σαν «αφεντικό», στην πραγματικότητα του φορτώνεις ευθύνες που δεν του αναλογούν. Δώστε στα παιδιά σας την ευκαιρία να εκτελούν εντολές αντίθετες από τις επιθυμίες τους, να ακούνε πράγματα που δεν θέλουν να ακούσουν και να κάνουν πράγματα που δεν θέλουν να κάνουν. Όταν ξέρουν πως εσείς είστε οι γονείς κι εσείς παίρνετε τις τελικές αποφάσεις, νιώθουν ασφάλεια ακόμα κι όταν αντιδρούν.
Δεν προσδοκούν την τελειότητα
Είναι άλλο να περιμένεις από το παιδί σου να έχει καλές αποδόσεις στο σχολείο, κι άλλο να απαιτείς να είναι πάντα άριστο. Η μια περίπτωση είναι υγιής και επιβεβλημένη, η άλλη βλάπτει και εσάς και τα παιδιά σας! Η τελειότητα είναι ανέφικτη και δεν πρέπει να την προσδοκούμε από κανέναν. Διδάξτε τα ότι η αποτυχία είναι φυσιολογική και αποδεκτή από εσάς. Δεν χρειάζεται να είναι πάντα τα καλύτερα για να τα αγαπάτε, έτσι δεν είναι;
Δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες του παιδιού
Οι γονείς με χαρούμενα παιδιά είναι εκείνοι που ενίοτε τα βάζουν να πλένουν τα πιάτα μετά από το οικογενειακό δείπνο, τα ενθαρρύνουν να στρώσουν το κρεβάτι τους ή είναι υπεύθυνα για το πότισμα των λουλουδιών. Όταν ένα παιδί αναλαμβάνει από νωρίς ευθύνες κατάλληλες για την ηλικία του, νιώθει χρήσιμο, τονώνεται η αυτοπεποίθησή του και αποκτά τα εφόδια απαραίτητα για να γίνει ένας υπεύθυνος και ενεργός πολίτης.
Δεν διορθώνουν τα λάθη των παιδιών τους
Είναι πολύ συχνό φαινόμενο για τους γονείς να διορθώνουν τα ορθογραφικά λάθη στις εκθέσεις των παιδιών τους, να λύνουν τα προβλήματα των μαθηματικών ή να διπλοτσεκάρουν όλες τις εργασίες τους από φόβο μην πάρουν κακό βαθμό. Ωστόσο, το να διορθώνουμε μονίμως τα λάθη των παιδιών μας ή να τους υπενθυμίζουμε διαρκώς τις υποχρεώσεις τους, τελικά τα κάνει ανεύθυνα, με χαμηλή αυτοεκτίμηση και δυστυχισμένα. Αφήστε τα παιδιά να μάθουν από τα λάθη τους, να υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους και να νιώσουν ικανοποιημένα από τον εαυτό τους όταν τελικά θα τα καταφέρουν μόνα τους!
Πηγή: mother.ly
