Πολλά παιδιά παρουσιάζουν άρνηση να πάνε στον παιδικό σταθμό ενώ έχουν δώσει δείγματα καλής προσαρμογής. Κάποιες φορές, τα παιδιά παρουσιάζουν άρνηση όταν συμβεί κάτι στο σχολείο που τα στεναχώρησε ή τα ενόχλησε. Ο γονιός οφείλει να διερευνήσει την πιθανότητα αυτή συζητώντας με τη νηπιαγωγό αλλά και με το ίδιο το παιδί και να βρει την κατάλληλη λύση. Συνήθως όμως δεν υπάρχει προφανής λόγος άρνησης του παιδιού.
Στην περίπτωση αυτή, η σωστή τακτική είναι να παραμείνει ο γονιός σταθερός και να συνεχίσει το παιδί να πηγαίνει στον παιδικό σταθμό. Αναμένει κανείς ότι μετά από λίγο καιρό το παιδί θα "ξεχάσει" την άρνηση και θα πηγαίνει με χαρά.
Ένα κριτήριο για να αξιολογήσει κανείς την άρνηση του παιδιού είναι να παρατηρήσει την συμπεριφορά του στον σταθμό. Εδώ πάλι είναι απαραίτητη η συνεργασία με τον παιδικό σταθμό.Πολλές φορές τα παιδιά δείχνουν στο σπίτι αρνητισμό αλλά κατά την παραμονή τους στον σταθμό δείχνουν ότι περνούν καλά και δεν παρουσιάζουν αρνητική συμπεριφορά. Στην περίπτωση αυτή, ο γονιός παραμένει σταθερός, συνεχίζει να στέλνει το παιδί του στον σταθμό και περιμένει ότι η αρνητική στάση θα εξαληφθεί.
Επομένως ο γονιός πρέπει να προβληματίζεται αν η άρνηση κρατάει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να αμβλύνεται και αν το παιδί πραγματικά δείχνει να μην περνάει ευχάριστα στο σχολικό πλαίσιο. Στις περιπτώσεις αυτές ο γονιός θα πρέπει να αναθεωρήσει την επιλογή του σχολείου ή να διερευνήσει πιθανές αιτίες που δυσκολεύουν την σχολική προσαρμογή με τη συνεργασία ειδικού.
Η Έλενα Γιουρούκου είναι Νευροψυχολόγος Ευρωκλινικής Παίδων.
