Η απουσία παιδιών δεν ήταν πια μια επιλογή που είχα κάνει, αλλά μια απώλεια που βάραινε μέσα μου. Όμως η ζωή είχε τα δικά της εμπόδια: ήμουν μόνη, δεν ένιωθα οικονομικά έτοιμη και δεν είχα το θάρρος να γίνω μητέρα χωρίς σύντροφο. Επιπλέον, ένας σοβαρός τραυματισμός στη μέση με άφησε ανίκανη να δουλέψω και να περπατήσω για καιρό, κι έτσι αποδέχτηκα ότι η μητρότητα ίσως δεν ήταν γραφτό να συμβεί.
Το 2004 γνώρισα τον άντρα μου, τον Ντέιβ. Εκείνος είχε κάνει ήδη έναν γάμο, ενώ εγώ δεν είχα παντρευτεί ποτέ. Δύο χρόνια αργότερα, στα 47 μας, θεωρούσα δεδομένο ότι ήξερε πως το να αποκτήσω παιδιά δεν ήταν πια εφικτό. Όμως, ένα βράδυ τον ρώτησα αν είχε ποτέ θελήσει να γίνει πατέρας. Μου απάντησε «ναι» και σκέφτηκα ότι αυτό σήμαινε το τέλος για εμάς. Του είπα ότι, αν τα παιδιά ήταν προτεραιότητά του, έπρεπε να βρει κάποια άλλη. Όμως εκείνος με διέκοψε: «Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, θέλω να είμαστε μαζί. Αν αποκτήσουμε παιδιά, θα είναι υπέροχο, αλλά το πιο σημαντικό για μένα είσαι εσύ».
Αυτό άλλαξε τα πάντα. Αρχίσαμε να το συζητάμε και τελικά αποφάσισα να κάνω εξωσωματική. Χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια εξετάσεων και οικονομικής προετοιμασίας. Οι δύο πρώτες προσπάθειες απέτυχαν, αλλά η τρίτη ήταν επιτυχής. Ήμουν 50 ετών όταν έγινε η εμβρυομεταφορά.
Η εγκυμοσύνη μου, στα 51 μου, κύλησε ομαλά. Όταν άρχισα να φαίνομαι έγκυος, πολλές γυναίκες στη δουλειά με πλησίασαν διακριτικά, ρωτώντας λεπτομέρειες και ζητώντας τον αριθμό του γιατρού μου. Τότε κατάλαβα πως η μητρότητα μετά τα 50 δεν ήταν τόσο σπάνια όσο νόμιζα.
Γέννησα με προγραμματισμένη καισαρική και η ανάρρωσή μου ήταν εξαιρετική. Μέσα σε λίγες μέρες ανέβαινα τα σκαλιά του διαμερίσματός μας κρατώντας το μωρό στην αγκαλιά μου. Ήμασταν ευγνώμονες για το θαύμα που κρατούσαμε στην αγκαλιά μας.
Από την πρώτη στιγμή, ο γιος μας ήξερε την αλήθεια για το πώς ήρθε στον κόσμο. Του λέμε: «Η μαμά και ο μπαμπάς είναι λίγο μεγαλύτεροι από τους γονείς των φίλων σου, αλλά αυτό δεν αλλάζει την αγάπη μας». Είναι έξι ετών τώρα και εξηγεί στους άλλους με απόλυτη φυσικότητα: «Η μαμά πήρε ένα ωάριο από μια καλή κυρία και το ένωσε με το σπέρμα του μπαμπά».
Μερικές φορές, κάποιοι με περνούν για τη γιαγιά του
Ξέρω πως κάποιοι θεωρούν εγωιστική τη μητρότητα σε μεγαλύτερη ηλικία. Τους ρωτώ, όμως: «Σας πήγαν όλα όπως τα είχατε σχεδιάσει; Βρήκατε τον άνθρωπό σας στα 25, αποκτήσατε παιδιά στα 30;» Η ζωή δεν ακολουθεί πάντα το σχέδιο που κάνουμε. Και, όσο νέος ή μεγάλος κι αν γίνεις γονιός, τίποτα δεν σου εγγυάται πόσο χρόνο θα έχεις με το παιδί σου.
Με τον Ντέιβ φροντίζουμε να παραμένουμε δραστήριοι, τρώμε υγιεινά, γυμναζόμαστε. Θέλουμε να ζήσουμε πολλά χρόνια, να είμαστε δίπλα στον γιο μας όσο περισσότερο γίνεται. Αν κάτι έμαθα, είναι πως δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος να δημιουργήσεις οικογένεια. Ο δρόμος του καθενός είναι μοναδικός. Και για εμάς, άξιζε κάθε λεπτό.
Tα 10 χειρότερα πράγματα στη ζωή μιας μαμάς μεγάλης ηλικίας
1. Οι άλλοι άνθρωποι. Θα σε κοιτάξουν επίμονα και κάποιος κάποτε, θα ρωτήσει «Α, είστε η γιαγιά του Γιωργάκη;», οπότε θα πρέπει να χαμογελάσεις και να απαντήσεις ευγενικά «Όχι, είμαι απλώς η μαμά του».
2. Οι μικρές γραμματοσειρές. Το παιδί σου είναι άρρωστο, εσύ είσαι κουρασμένη και δεν μπορείς να διαβάσεις τις οδηγίες στα κουτιά φαρμάκων γιατί είναι γραμμένες με τα πιο μικροσκοπικά γράμματα.
3. Όταν το παιδί σου γίνει 20, εσύ θα είσαι πραγματικά μεγάλη, γεγονός που σου δίνει το τέλειο κίνητρο για να προσέξεις τον εαυτό σου από τώρα.
4. Εμμηνόπαυση και μητρότητα. Αν νομίζετε ότι θα είναι δύσκολο, σκεφτείτε πόσο πιο δύσκολο θα ήταν, αν ήσασταν μόνο με τον άντρα σας.
5. Είναι και οι γονείς σου μεγάλοι. Αυτό σημαίνει ότι ίσως δεν θα μπορούν να φροντίσουν το μωρό τόσο ενεργά ή ότι θα δυσκολεύονται να το φιλοξενήσουν σπίτι τους. Όμως, όταν είσαι παιδί οι παππούδες (ακόμη κι αν είναι 40-50 χρονών) μοιάζουν ούτως ή άλλως αρχαίοι, οπότε για τα παιδιά ίσως δεν έχει και τόση διαφορά.
6. Περιέργεια. Οι άνθρωποι θα αναρωτιούνται αν έχεις υιοθετήσει το παιδί σου, σε ποια ακριβώς ηλικία έμεινες έγκυος, πόσο ακριβώς χρονών είσαι τώρα κ.ο.κ.
7. Είσαι αρκετά μεγάλη για να παριστάνεις τη μαμά σε άλλες μαμάδες που θα γνωρίσεις. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού θα είναι νέοι κι ενδιαφέροντες άνθρωποι που είναι γεννημένοι το ’80 ή το ’90.
8. Οι άνθρωποι θα σου λένε «Ελπίζω να είμαι σαν εσένα, όταν φτάσω στην ηλικία σου» εννοώντας το σαν κοπλιμέντο. Ταυτόχρονα όμως αυτή η ατάκα είναι το κάρμα που εκδικείται για όλες τις φορές που το είπες εσύ σε κάποιον, στο παρελθόν.
9. Είναι δύσκολο να εξηγήσεις στο παιδί σου γιατί δεν μπορεί να έχει αδερφάκι. Εκτός κι αν είσαι έτοιμη να το προσπαθήσεις, παρά την προχωρημένη ηλικία σου.
10. Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις. Ακόμα κι αν πραγματικά πιστεύεις ότι η ηλικία δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα νούμερο, τα χρόνια που περνούν θα σε βαρύνουν.
Τα 10 καλύτερα πράγματα στη ζωή μιας μαμάς μεγάλης ηλικίας
1. Έχεις κάνει τη ζωή σου –clubbing, ταξίδια, πάρτι κ.λπ. Έχεις ζήσει όσα ήθελες και τώρα μπορείς, χορτασμένη, να αφιερωθείς στο παιδί σου χωρίς απωθημένα.
2. Είσαι πιο υπομονετική, έμπειρη και συμπονετική. Έχεις ήδη διαχειριστεί τρελούς κι εκνευριστικούς ανθρώπους, έχεις μάθει να αγαπάς και να συγχωρείς και είσαι αρκετά έτοιμη να αντιμετωπίσεις όλες τις δυσκολίες της ανατροφής ενός παιδιού.
3. Μπορείς να μάθεις πολλά από το παράδειγμα των γονιών σου –χρησιμοποιώντας τους σαν παράδειγμα προς μίμηση ή σαν παράδειγμα προς αποφυγή.
4. Έχεις μάθει να «τρελαίνεσαι» με μικρές αφορμές. Έχεις επιβιώσει, έχεις παλέψει, έχεις αντιμετωπίσει πολλά, γι’ αυτό ξέρεις να μην πελαγώνεις και να μην «φρικάρεις» για ασήμαντους λόγους –προσόν που είναι σίγουρα χρήσιμο στη μητρότητα.
5. Έχεις (πιθανότητα) ήδη πάρει μαθήματα μητρότητας. Ήδη η αδερφή ή ο αδερφός σου έχουν κάνει παιδιά κι εσύ έχεις κάνει πολύ babysitting, οπότε δεν είσαι εντελώς αδαής.
6. Οι περισσότεροι φίλοι σου έχουν ήδη κάνει παιδιά, οπότε θα σου δώσουν ρούχα, κούνιες, ριλάξ και καρότσι που δεν χρησιμοποιούν πια.
7. Το παιδί σου θα σε κάνει να νιώσεις νεότερη. Όλη η ενέργεια που χρειάζεται μια γυναίκα για να μεγαλώσει ένα χαρούμενο παιδί, θα λειτουργήσει ανανεωτικά για ‘σένα.
8. Έχεις πολλά να διδάξεις και να δείξεις στο παιδί σου. Έχεις εμπειρία και γνώσεις που μια μαμά στα 24 δεν διαθέτει κι αυτό μπορείς να το χρησιμοποιήσεις σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς σου.
9. Η ζωή σου έχει μπει σε μια σειρά πριν κάνεις παιδιά. Όσο μεγαλύτερος είσαι, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να έχεις οργανώσει τη ζωή, τη δουλειά και τα του σπιτιού σου, άρα να είσαι –αν όχι πιο άνετα οικονομικά- κάπως πιο ώριμη κι υπεύθυνη.
10. Μικρή σημασία έχει το πότε θα γίνεις μαμά! Όποτε κι αν φέρεις το μικρό σου στον κόσμο, θα νιώσεις τη ζωή σου να αλλάζει και να φωτίζεται –και δεν φωτίζεται λιγότερο στα 45, απ’ ότι στα 23.
Πληροφορίες από prevention.com και άρθρο της Kathleen Dennehy
