Όταν κράτησα το μωρό μου στην αγκαλιά μου για πρώτη φορά, ένιωσα μια πρωτόγνωρη αγάπη, αλλά και έναν τεράστιο προβληματισμό. Πώς θα ισορροπήσω τη μητρότητα με την καριέρα μου; Πώς θα μπορέσω να δώσω στο παιδί μου όσα αξίζει, χωρίς να παραμελήσω τα όνειρά μου; Όσο περνούσε ο καιρός, η απόφαση άρχισε να γίνεται πιο ξεκάθαρη μέσα μου. Έπρεπε να αφήσω τη δουλειά μου. Και το έκανα.
Φόβος και αμφιβολίες
Η απόφαση δεν ήταν εύκολη. Ένιωθα πως αποχαιρετούσα ένα κομμάτι του εαυτού μου, πως εγκατέλειπα κάτι που είχα χτίσει με κόπο. Και φυσικά, υπήρχε και η οικονομική ανασφάλεια. Θα τα καταφέρναμε με ένα μόνο εισόδημα; Θα μπορούσα κάποτε να επιστρέψω στον επαγγελματικό μου χώρο;
Όμως, κάθε φορά που κοιτούσα το παιδί μου, έβρισκα την απάντηση. Ήθελα να είμαι εκεί. Να βλέπω κάθε του χαμόγελο, να ακούω τις πρώτες του λέξεις, να το κρατώ στην αγκαλιά μου τις στιγμές που με χρειαζόταν περισσότερο. Κι έτσι, αποφάσισα να εμπιστευτώ τη διαίσθησή μου και να αφοσιωθώ στο μεγάλωμά του.
Η καθημερινότητα μιας μαμάς στο σπίτι
Οι πρώτοι μήνες ήταν γεμάτοι προσαρμογή. Οι μέρες μου άλλαξαν εντελώς. Από επαγγελματικά meetings, deadlines και προθεσμίες, βρέθηκα σε μια καθημερινότητα που περιστρεφόταν γύρω από πάνες, βραδινά ξυπνήματα και ατελείωτα παιχνίδια στο πάτωμα. Κάποιες φορές, αισθανόμουν εξαντλημένη, άλλες φορές, έπιανα τον εαυτό μου να αναρωτιέται αν είχα πάρει τη σωστή απόφαση.
Όμως, κάθε φορά που το μικρό μου με κοίταζε στα μάτια και μου έλεγε "μαμά", κάθε φορά που κουλουριαζόταν στην αγκαλιά μου για παρηγοριά, ήξερα πως ήμουν εκεί ακριβώς που έπρεπε να είμαι.
Τι κέρδισα από αυτή την απόφαση
Δεν έχασα τον εαυτό μου. Αντίθετα, ανακάλυψα μια νέα πλευρά μου. Έμαθα να εκτιμώ τις μικρές στιγμές, να ζω στο παρόν, να απολαμβάνω την κάθε αγκαλιά και το κάθε γέλιο. Έμαθα πως η αξία μου δεν καθορίζεται από την επαγγελματική μου πορεία, αλλά από το πώς επιλέγω να ζήσω τη ζωή μου.
Και το πιο σημαντικό; Έχτισα έναν δεσμό με το παιδί μου που ξέρω πως θα κρατήσει για πάντα. Είμαι εκεί στις πρώτες του στιγμές, στα βήματά του, στις αγωνίες και στις χαρές του. Και αυτή είναι μια επένδυση που καμία καριέρα δεν θα μπορούσε να μου προσφέρει.
Και μετά τι;
Υπήρξαν στιγμές που φοβήθηκα ότι αυτή η επιλογή θα με άφηνε πίσω. Όμως, η αλήθεια είναι πως η ζωή έχει φάσεις. Μπορεί τώρα να είμαι μαμά full-time, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα επιστρέψω στον επαγγελματικό χώρο όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Ίσως σε έναν διαφορετικό ρόλο, ίσως με άλλη δυναμική, αλλά με περισσότερη σοφία και εμπειρία.
Αν κάτι έμαθα μέσα από αυτή την εμπειρία, είναι πως καμία επιλογή δεν είναι απόλυτη. Και το σημαντικότερο, πως το να αφιερώσεις χρόνο στην οικογένειά σου δεν σημαίνει πως εγκαταλείπεις τον εαυτό σου. Αντίθετα, μπορεί να είναι η πιο δυνατή, η πιο γενναία απόφαση που έχεις πάρει.
Δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή!»
