«Δεν με χτύπησες, αλλά...»: ένα κείμενο που πρέπει να διαβάσουμε όλες μας!

«Δεν με χτύπησες, αλλά...»: ένα κείμενο που πρέπει να διαβάσουμε όλες μας!

Πολλές φορές, η βία δεν αφήνει μώλωπες στο σώμα, αλλά πληγές στην ψυχή. Υπάρχουν μορφές κακοποίησης που δεν φαίνονται, αλλά καταστρέφουν αργά και ύπουλα. Η αδιαφορία, η συναισθηματική ψυχρότητα, ο έλεγχος, οι χειριστικές συμπεριφορές και η συνεχής υποτίμηση μπορούν να είναι το ίδιο οδυνηρές με μια γροθιά.

Το παρακάτω κείμενο φωτίζει τις αόρατες πληγές που αφήνει η συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση. Γιατί το να μη χτυπάει κάποιος, δεν σημαίνει ότι δεν πονάει: 

«Δεν με χτύπησε, αλλά όταν ήμουν σπίτι ήμουν πάντα, κολλημένος στον υπολογιστή, παρακολουθώντας τηλεόραση ή τηλέφωνο.

Δεν με χτύπησε αλλά ήταν κρύος και σωματικά και συναισθηματικά απόμακρος.

Δεν με χτύπησε αλλά με όλους ήταν χαρούμενος εκτός από το σπίτι του και με την οικογένειά του.

Δεν με χτύπησε, αλλά με γοήτευσε με υποσχέσεις που δεν κράτησε ποτέ.

Δεν με χτύπησε, αλλά ακύρωσε τα συναισθήματά μου και την αντίληψη των πραγμάτων. Είπε ότι υπερβάλλω ή φαντάζομαι πράγματα.

Δεν με χτύπησε, αλλά με θεωρούσε υπεύθυνη για πράγματα που ήταν εκτός ελέγχου μου. Και ό,τι συνέβη ήταν δικό μου λάθος.

Δεν με χτύπησε αλλά ήταν τσιγκούνης με τα λεφτά. Πάντα έλεγα ότι δεν έχει...

Δεν με χτύπησε αλλά κακοποιούσε τα κατοικίδιά μου.

Δεν με χτύπησε αλλά ποτέ δεν παραδέχτηκε καμία ευθύνη για ό,τι έκανε και πάντα κατέληγε να με κάνει να νιώθω ενοχές.

Δεν με χτύπησε, αλλά μου άφησε όλες τις ευθύνες του σπιτιού και της οικογένειας γιατί ήταν πάντα απασχολημένος με τη δουλειά.

Δεν με χτύπησε αλλά όλη την ώρα ήμουν σε κακή διάθεση.

Δεν με χτυπούσε, αλλά θύμωνε και με πρόσβαλλε συνεχώς όταν δεν έκανα αυτό που ήθελε. Κι όταν με πήγαινε κάπου, θύμωνε με την κίνηση, πάλευε και με έκανε να νιώθω ότι δημιουργώ προβλήματα.

Δεν με χτύπησε, αλλά ποτέ δεν μου έκανε κομπλιμέντο.

Δεν με χτύπησε, αλλά μπορούσε να με πληγώσει με τις συμπεριφορές του, αφήνοντας με να κλαίω όλη τη νύχτα ενώ με αγνοούσε.

Δεν με χτύπησε, αλλά όταν πηγαίναμε κάπου, επιτάχυνε τον ρυθμό να με αφήσει πίσω πολλά μέτρα, για να μου θυμώσει μετά "που είμαι αργή".

Δεν με χτύπησε, αλλά κουτσομπόλευε και απειλούσε με σκληρά λόγια κάθε φορά που δεν έκανα κάτι που ήθελε.

Δεν με χτύπησε, αλλά με έκανε να περιμένω ώρες ή μέρες για να μιλήσω για κάτι σημαντικό για μένα ή για να κάνω κάτι που έπρεπε.

Δεν με χτύπησε, αλλά με έφτασε στα όρια με τις συμπεριφορές ή την αδιαφορία του.

Δεν με χτύπησε αλλά έχω τραύμα, κόμπλεξ, αποσύνδεση, άγχος, κατάθλιψη, ανηδονία, κοινωνική φοβία, αυτοκτονικό ιδεασμό, υπεραντιδραστικότητα, υπερευαισθησία, διαταραχές ύπνου, διατροφικές διαταραχές, αυτοτραυματισμός, υπερεπαγρύπνηση, ινομυαλγία, υπερβολική κορτιζόλη, διαταραχή εντέρου αρθρώσεων, κτλ.

Δεν με χτύπησε, αλλά ασκεί οικονομικό και ιδιοκτησιακό έλεγχο, με απειλεί και με τρομοκρατεί. Κι αφού δεν με χτυπάει κανείς δεν μπορεί να δει τις πληγές μου που είναι τόσο βαθιές που μου διεισδύουν στο στήθος ως την ψυχή. 

Τα εύσημα στον συγγραφέα (ισχύει αντίστοιχα και για τις γυναίκες προς τους άνδρες)».

v