Κάθε μέρα ξυπνάμε με περισσότερες άμυνες, όλο και πιο σκληροί, όλο και πιο εγωιστές, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε σε μια καθημερινότητα γεμάτη απαιτήσεις και εντάσεις.
Οι ευαίσθητοι άνθρωποι είναι εκείνοι που φωτίζουν τον κόσμο μας που γίνεται όλο και πιο σκοτεινός. Γιατί αυτοί είναι η αγάπη, η στοργή, η φροντίδα, η συμπόνια, η απλότητα, η συγχώρεση και τελικά το φως...
Αν δεν μπορούμε να τους μοιάσουμε ας μην προσπαθούμε τουλάχιστον να τους αλλάξουμε!
Όπως η ελιά είναι η ελπίδα για τη γη έτσι και οι ευαίσθητοι είναι η ελπίδα για να τον κόσμο που ζούμε!
Αν σκληρύνουν και αυτοί... τι θα μείνει γύρω μας από αγάπη;
Το διαβάσαμε στη σελίδα «Ανορεκτικά Όνειρα» της Κίκκας Ουζουνίδου
