Για παράδειγμα, κανένας μας δεν έχει απολαύσει το άλλαγμα της πάνας, τα tantrums των νηπίων (και ειδικά όταν συμβαίνουν σε δημόσιους χώρους), τα παιδικά πάρτι που συνήθως μας προκαλούν αφόρητους πονοκεφάλους (μαζί με βαρεμάρα) ή την παιδική ταινία που έχουμε παρακολουθήσει 3.567 φορές μέσα σε μια εβδομάδα.
Ένα από τα πράγματα που ξεκινούν ωραία και τελειώνουν με... πόνο για μια μαμά, είναι η βόλτα στην παιδική χαρά. Όσο το παιδί είναι μικρό, περνάτε απολαυστικές στιγμές οι δυο σας κάνοντας κούνια, τραμπάλα ή παίζοντας στο χώμα. Η απογευματινή βόλτα στην παιδική χαρά είναι από τις ομορφότερες στιγμές της ημέρας, καθώς έχετε την ευκαιρία να περάσετε ποιοτικό χρόνο με το μωρό σας χωρίς να σας ενοχλεί κανείς (ή σχεδόν κανείς).
Όσο το παιδί μεγαλώνει, όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Ξεκινά το στάδιο της κοινωνικοποίησης και το νηπιάκι σας σας ζητά επίμονα να παίξει με τα άλλα παιδιά. Πρόκειται για μια φυσιολογική και υγιής διαδικασία, την οποία οφείλετε να ενθαρρύνετε και να εξελίξετε. Αυτό σημαίνει πως, μαζί με το παιδί σας, πρέπει να κοινωνικοποιηθείτε κι εσείς. Πριν το καταλάβετε, βρίσκεστε στη δυσάρεστη θέση να παίζετε με παιδάκια που θυμίζουν τον μικρό Ντέμιαν και να πιάνετε ψιλή κουβέντα με μαμάδες που σε άλλη περίπτωση δεν θα λέγατε ούτε καλημέρα!
Είναι ίσως η πρώτη φορά στη ζωή σας που κάθεστε σε ένα παγκάκι με γυναίκες που βλέπετε για πρώτη φορά και όλες μαζί βγάζετε τα... άπλυτα των παιδιών σας στη φόρα: πότε και πώς γεννήθηκαν, τι ώρα κοιμούνται το βράδυ, τι τρώνε, τι δεν τρώνε, πότε έκοψαν την πάνα, αν έχουν πιπίλα, πότε έκαναν τα πρώτα τους βήματα, και άλλες παρόμοιες πληροφορίες.
Αυτές οι συζητήσεις θυμίζουν άτυπο διαγωνισμό για το ποιο παιδί είναι πιο έξυπνο, πιο ευγενικό ή πιο προχωρημένο, αλλά στην ουσία πρόκειται για έναν άτυπο διαγωνισμό για το ποια μαμά μεγαλώνει καλύτερα το παιδί της. Συνήθως κερδίζει (ή νιώθει πως κερδίζει) η μαμά που είναι από πάνω από το βαλαστάρι της 24 ώρες το 24ωρο και έχει τον έλεγχο των πάντων!
Ξέρετε για ποια μιλάω, σωστά; Είναι εκείνη η «τέλεια» μαμά που όλες έχουμε γνωρίσει: εκείνη που ψωνίζει μόνο βιολογικά, δεν βάζει ΠΟΤΕ έτοιμες τροφές στο σπίτι, το παιδί της είναι το πιο υπάκουο, δεν χάνει την υπομονή της, έχει παρακολουθήσει δεκάδες σεμινάρια για γονείς (και το επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία), βρίσκει χρόνο για τον εαυτό της, το σπίτι της είναι στην εντέλεια, έχει τον τέλειο σύζυγο, τα τέλεια παιδιά και την τέλεια ζωή. Με λίγα λόγια, είναι εκείνη η μαμά που δεν ξέρεις αν θες να της μοιάσεις ή απλά να την ξεμπροστιάσεις μπροστά σε όλους.
Κάθε τρεις και λίγο η συζήτηση διακόπτετε γιατί ο Γιαννάκης τσακώνεται με τη Μαιρούλα, ο Άγγελος έπεσε από το γύρω γύρω όλοι με το κεφάλι, η Δανάη δεν τρώει το μήλο της και η Αριάδνη τράβηξε τα μαλλιά του Ιάσωνα για να του πάρει το φτυαράκι.
Όσο περνάει ο καιρός, το παιδί σου θα αρχίσει να δένεται με κάποια παιδάκια και, σταδιακά, θα κάνει τους πρώτους του φίλους. Σε αυτό το σημείο, αρχίζουν τα δύσκολα. Η βόλτα στην παιδική χαρά παύει να είναι μια όμορφη εμπειρία ανάμεσα σε σένα και το μωρό σου και μετατρέπεται σε μια δυσάρεστη εμπειρία ανάμεσα σε σένα και τις μαμάδες των φίλων του μωρού σου. Αν είσαι τυχερή, ίσως ταιριάξεις μαζί τους κατά 30% και βρείτε κάποια κοινά ενδιαφέροντα. Αν όχι, κάθε απόγευμα από τις 5 μέχρι τις 8 θα μιλάτε αποκλειστικά και μόνο για τα παιδιά σας, παίρνοντας μέρος σε εκείνον τον άτυπο διαγωνισμό που λέγαμε παραπάνω.
Προσωπικά, από τότε που η κόρη μου έκλεισε τα 4, η βόλτα στις κούνιες έγινε ο εφιάλτης μου. Οι μαμάδες που το ζείτε ήδη, ίσως με καταλαβαίνετε. Ίσως, όμως, υπάρχουν και γονείς που περνούν τέλεια στην παιδική χαρά και δεν ταυτίζονται ούτε στο ελάχιστο μαζί μου! Αυτούς τους γονείς τους ψάχνω και τους πληρώνω όσο όσο για να πηγαίνουν και το δικό μου παιδί στην παιδική χαρά, κι εγώ να μένω σπίτι να κοιτάζω το ταβάνι!
