«Όταν τα παιδιά μου είναι άρρωστα, μένω ξύπνια και τα παρακολουθώ συνεχώς. Από τότε που ήταν μωρά μέχρι και σήμερα εξακολουθώ να ανησυχώ το ίδιο. Και καθώς ξαγρυπνώ, θυμάμαι όλες εκείνες τις φορές που έχω ξενυχτήσει δίπλα τους.
Παρόλο που τα παιδιά μου είναι τώρα 6 και 9 ετών, τη στιγμή που ο πυρετός ανεβαίνει, γίνονται πάλι μωρά και έχουν ανάγκη τη φροντίδα μου. Θέλουν να είμαι δίπλα τους για να νιώσουν ασφάλεια.
Με κάποιο μαγικό τρόπο, όπως και κάθε άλλη μαμά πάντα είχα πάντα αρκετή δύναμη για να φροντίζω τα παιδιά μου ακόμη και τις ημέρες που ήμουν η ίδια άρρωστη.
Αυτές τις μέρες, όταν τα παιδιά είναι άρρωστα, μπαίνω στον αυτόματο πιλότο μετά από χρόνια εξάσκησης. Όσο κοιμούνται, τους χαϊδεύω τα μαλλιά, φτιάχνω σούπα και πλένω τα ρούχα τους. Απολυμαίνω κάθε επιφάνεια του σπιτιού και εύχομαι να γίνουν γρήγορα καλά.
Ξέρω ότι θα αρρωστήσουν ξανά. Ξέρω επίσης πότε πραγματικά χρειάζεται να πάμε στον παιδίατρο. Είναι κάτι που μαθαίνεις με τα χρόνια... Διαχειρίζεσαι αλλιώς τις ανησυχίες και τα άγχη σου.
Στα εννέα χρόνια που είμαι μητέρα, όμως, συνειδητοποίησα το εξής: το καλύτερο φάρμακο που χρειάζονται τα παιδιά για να γίνουν καλά είναι απλά μια μητέρα που τα αγαπάει πολύ και να είναι δίπλα τους.»
Πηγή: herviewfromhome.com
