Δεν θεωρώ κανένα σύμπτωμα ασήμαντο
Το πρώτο μάθημα που πήρα, είναι να μην θεωρώ κανένα σύμπτωμα ασήμαντο. Ακόμα κι ένα ελαφρύ συνάχι, ένα απλό βηχαλάκι ή ένας πόνος στην κοιλιά θα με παρακινήσουν να σηκώσω το τηλέφωνο και να κλείσω ραντεβού στον παιδίατρο. Τις περισσότερες φορές πρόκειται για απλές ιώσεις, αλλά κανείς δεν μπορεί να μου πει με βεβαιότητα πως όλα αυτά τα συμπτώματα δεν θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά αν δεν είχαμε ακολουθήσει από την αρχή τις οδηγίες του γιατρού.
Επίσης, δεν παραβλέπω ποτέ τις τακτικές εξετάσεις των παιδιών μου καθώς η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία. Οι επισκέψεις μας στον παιδίατρο είναι συχνές κι εκείνος μας καθοδηγεί αναλόγως για οτιδήποτε πρέπει να εξετάσουμε σχετικά με την υγεία τους, είτε προληπτικά είτε επειδή παρατήρησε κάποιο ανησυχητικό σημάδι.
Έχω πάντα μαζί μου θερμόμετρο παρακολούθησης
Είναι σημαντικό να μπορείς να παρακολουθείς συνέχεια την θερμοκρασία του παιδιού μια και, τις περισσότερες φορές, ο πυρετός είναι το πρώτο δείγμα ότι κάτι δεν πάει καλά. Αν είχα εφαρμόσει αυτή τη συμβουλή στην κόρη μου όταν αρρώστησε πρώτη φορά, ίσως να μην είχα φτάσει στα επείγοντα! Έκτοτε, κάθε φορά που με ανησυχεί κάποιο σύμπτωμα των παιδιών (απ' όταν ήταν μωράκια μέχρι και σήμερα), χρησιμοποιώ το θερμόμετρο παρακολούθησης Fever Trap και δεν χρειάζεται να τα ενοχλώ ή να τα ξυπνάω μέσα στη νύχτα για να παρακολουθώ τη θερμοκρασία τους.
Τοποθετώ κάτω από τη μασχάλη του παιδιού το ειδικό patch που μοιάζει με μαλακό μαξιλαράκι και το συνδέω με την αντίστοιχη εφαρμογή που έχω κατεβάσει στο κινητό μου. Στη συνέχεια, σετάρω το Fever Trap ώστε να με ειδοποιεί κάθε φορά που η θερμοκρασία του ξεπεράσει τους βαθμούς που έχω ορίσει, κι έτσι καταλαβαίνω αν ανέβασε πυρετό ακόμα κι όταν κοιμάμαι!
Επίσης, αποθηκεύω το διάγραμμα της εξέλιξης της θερμοκρασίας του παιδιού και το δείχνω στον γιατρό, ώστε να καταλάβει καλύτερα την αιτία του πυρετού. Γενικά, έχω πάντα στην τσάντα μου το θερμόμετρο παρακολούθησης γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε ένα παιδί θα εμφανίσει τα πρώτα συμπτώματα μιας ασθένειας.
Όταν είναι άρρωστα, δεν τα πιέζω να φάνε
Όταν ήρθα πρώτη φορά αντιμέτωπη με την ίωση που κόλλησε η κόρη μου, νόμιζα πως δεν πρέπει να χάσει κανένα γεύμα και πως το μητρικό γάλα θα τη βοηθήσει να γίνει πιο γρήγορα καλά. Ακόμα κι όταν την έβλεπα να δυσκολεύεται λόγω του συναχιού συνέχιζα να την πιέζω, με αποτέλεσμα να την κάνω να κλαίει και να δυσανασχετεί. Ευτυχώς, η παιδίατρος με καθησύχασε και με συμβούλευσε να αλλάξω πορεία πλεύσης. Όταν ένα μωρό είναι άρρωστο, πρέπει να «ακούει» τον οργανισμό του και να τρώει όσο έχει ανάγκη.
Αυτή τη συμβουλή την εφαρμόζω μέχρι και σήμερα κι όταν τα παιδιά μου είναι αδιάθετα, προσπαθώ να μην τα πιέζω στο φαγητό. Την τελευταία φορά που αρρώστησαν και τα 3 μαζί μάλιστα, από μια ίωση που έφερε η μεγάλη από το σχολείο, η παιδίατρος μου είπε χαρακτηριστικά: «ας φάνε ό,τι θέλουν κι όποτε θέλουν, ακόμα και πίτσα, αρκεί να πίνουν πολλά υγρά!».
Δεν ξεμένω ποτέ από φυσιολογικό ορό
Τα μωρά παρουσιάζουν πολύ συχνά μυξούλες που, αν δεν τις αντιμετωπίσεις αμέσως, μπορεί να κινδυνεύσουν σοβαρά. Από εκείνο το πρώτο συνάχι της κόρης μου, που τελικά της έκανε πυρετό και μας έστειλε πανικόβλητους στο νοσοκομείο, ακολούθησα τη συμβουλή της παιδιάτρου κι ο φυσιολογικός ορός δεν λείπει ποτέ από το σπίτι!
Όσο τα παιδιά μου ήταν μωρά, καθάριζα τη μυτούλα τους με αμπούλες φυσιολογικού ορού σχεδόν κάθε βράδυ μετά το μπάνιο. Αν παρουσιάζανε μπούκωμα ή πιο έντονο ρουθούνισμα, επαναλάμβανα τη χρήση του πιο πολλές φορές την ημέρα, ιδιαίτερα πριν από τα γεύματά τους ώστε να μπορούν να φάνε με ευκολία. Μέχρι και σήμερα όμως, που έχουν μεγαλώσει αρκετά για να φυσάνε τη μύτη τους μόνα τους, στα «δύσκολα» συνάχια η χρήση του φυσιολογικού ορού αποδεικνύεται σωτήρια.
Αν, λοιπόν, έπρεπε να δώσω μια συμβουλή στις νέες μαμάδες, θα ήταν να μην παίρνουν τίποτα αψήφιστα όταν πρόκειται για την υγεία του παιδιού της! Μερικές φορές μας αποκαλούν «υπερβολικές», αλλά δεν πρέπει να αγνοούμε το ένστικτό μας όταν νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά.
