Μια γυναίκα που νιώθει πλέον πολύ μόνη μέσα στον γάμο της, θέλησε να μοιραστεί τις σκέψεις της με το άλλο της μισό για να μπορέσει η σχέση τους να ξαναβρεί τους δικούς της ρυθμούς.
«Αγάπη μου,
Αυτή τη στιγμή κάθομαι στο τραπέζι που κάποτε έφτιαξες με τα δυο σου χέρια. Τότε, που ο χρόνος ήταν άφθονος και τα χρήματά μας λιγοστά. Τότε, που πίναμε ποτό στο σπίτι και ερωτοτροπούσαμε συνεχώς. Τότε που οι μέρες άνηκαν σε εμάς. Άραγε φανταζόσουν πώς θα είναι η ζωή μας 10 χρόνια αργότερα;
Είχες φανταστεί τον λευκό φράχτη του σπιτιού μας;
Είχες σκεφτεί το ευαίσθητο αγοράκι μας και το θαρραλέο κοριτσάκι μας;
Ξέραμε πολύ καλά πόση σκληρή δουλειά μας περίμενε, αλλά αυτή την βαθιά εξάντληση την είχες φανταστεί;
Την ατελείωτη λίστα με τις δουλειές που πρέπει να κάνουμε και τις έγνοιες του να είσαι υπεύθυνος για τη ζωή δύο παιδιών;
Άραγε σου είχε περάσει από το μυαλό ότι θα απομακρυνόμασταν; Ότι θα συζητούσαμε μόνο για τα θέματα του σπιτιού; Την πλήξη, την μονοτονία και τη μοναξιά; Ότι θα ξεχνούσαμε να κρατιόμαστε από το χέρι, να είμαστε κοντά και να είμαστε ευγενικοί μεταξύ μας;
Είμαστε ευτυχισμένοι, αγάπη μου; Είναι αυτή η καλύτερη ζωή που θα μπορούσαμε να έχουμε; Κάποιες μέρες αισθάνομαι ευτυχισμένη και γεμάτη, αλλά όλα μοιάζουν τόσο δύσκολα, τρομακτικά και συντριπτικά... και αισθάνομαι τόσο, μα τόσο μόνη.
Μου λείπεις, αγάπη μου. Δεν μετανιώνω στιγμή για την οικογένεια που έχουμε δημιουργήσει, αλλά θέλω να ξαναβρούμε το μεταξύ μας... Το έχω ανάγκη.»
Πηγή: herviewfromhome.com
