Το σχόλιο αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Αναρωτήθηκα αν όντως παραπονιέμαι, αν όντως διαμαρτύρομαι για τη ζωή μου με τα παιδιά ή αν απλά μοιράζομαι τις εμπειρίες και τα συναισθήματά μου.
Όταν αναφέρω το πόσο κουρασμένη είμαι, οι άλλοι ακούν πως μισώ τη μητρότητα; Κι όταν βάζω τα κλάματα από το άγχος, τις ενοχές και την εξάντληση σημαίνει πως θα προτιμούσα να μην είχα παιδιά;
Δεν παραπονιέμαι, ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ
Το να γίνω μαμά ήταν επιλογή μου και αγαπώ τα δυο μου παιδιά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Για την ακρίβεια, το ρήμα «αγαπώ» μοιάζει πολύ λίγο για να περιγράψω αυτό που νιώθω όταν τα κρατάω αγκαλιά, όταν τα φροντίζω ή όταν τα καμαρώνω από μακριά.
Απλώς, δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Δεν φοράμε πάντα το πιο φωτεινό μας χαμόγελο, δεν έχει πάντα λιακάδα και δεν κυλούν πάντα όλα όπως τα είχαμε προγραμματίσει. Υπάρχουν στιγμές που λυγίζεις, στιγμές που γονατίζεις από τις ευθύνες και στιγμές που το μόνο που ακούς μέσα στο σπίτι είναι ξεσπάσματα και κλάματα. Συμβαίνει σε όλες τις οικογένειες με μικρά παιδιά και είναι φυσιολογικό.
Εκείνες τις μέρες, λοιπόν, θες να μιλήσεις, να μοιραστείς τα συναισθήματά σου για να μην εκραγείς. Δεν γκρινιάζεις, δεν καταριέσαι τη μοίρα σου που είσαι μαμά, ούτε μετανιώνεις για τις επιλογές σου. Το μόνο που κάνεις είναι να «βγάζεις από μέσα σου» τα αρνητικά σου συναισθήματα για να μπορέσεις να συνεχίσεις τη ζωή σου ήρεμα.
Για παράδειγμα, όταν έχεις μια κακή μέρα στη δουλειά, μπορεί να τηλεφωνήσεις σε έναν φίλο ή έναν συνάδερφο και να παραπονεθείς επειδή είναι ανθρώπινη ανάγκη. Δεν θα σκεφτείς «μην γκρινιάζεις, τουλάχιστον έχεις δουλειά». Όχι! Την μέρα που θα πάνε όλα στραβά θα κλάψεις, θα αγχωθείς, θα φωνάξεις και θα γκρινιάξεις χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν εκτιμάς το επαγγελματικό σου περιβάλλον ή πως δεν αγαπάς τη δουλειά σου.
Το μοίρασμα είναι ευεργετικό με τρεις τρόπους
Τα συναισθήματά μας είναι υπαρκτά και δεν χρειάζονται διόρθωση. Χρειάζεται, όμως, να εξωτερικευτούν για να μπορέσουμε να τα διαχειριστούμε ψύχραιμα και δημιουργικά. Όταν λοιπόν μεταφέρω μια εμπειρία μου ή τα συναισθήματά μου σε άλλες μαμάδες, δεν παραπονιέμαι, ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ! Και αυτό το μοίρασμα είναι ευεργετικό με τρεις τρόπους:
Πρώτον, νιώθω καλύτερα εγώ. Όπως λέει και ο σοφός λαός «η ευτυχία διπλασιάζεται όταν μοιράζεται, και η δυστυχία διαιρείται». Όταν επικοινωνώ τα συναισθήματά μου αφουγκράζομαι καλύτερα τις ανάγκες μου, μαθαίνω τον εαυτό μου, νιώθω ανακουφισμένη και εισπράττω ενθαρρυντικά λόγια και πολύτιμες συμβουλές. Έπειτα, μπορώ να επιστρέψω στον ρόλο μου ως μητέρα με νηφαλιότητα και ηρεμία - όπως ακριβώς με χρειάζονται τα παιδιά μου.
Δεύτερον, κάνει καλό στις άλλες μητέρες. Είναι πραγματικά λυτρωτικό να ξέρεις πως δεν είσαι η μόνη γυναίκα στον κόσμο που κάποιες φορές ο ρόλος της μαμάς σου πέφτει βαρύς. Σε απαλλάσσει από αχρείαστες ενοχές και σου δίνει δύναμη να σταθείς όρθια και να συνεχίσεις τον αγώνα σου.
Τρίτον και πιο σημαντικό, δίνεις ένα εξαιρετικό παράδειγμα στα παιδιά σου. Τους διδάσκεις πως τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι απαγορευτικά. Δεν χρειάζεται ούτε να τα κρύβουν ούτε να τα ενοχοποιούν. Είναι φυσιολογικά και τα νιώθουμε όλοι. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο τρόπος που τα διαχειριζόμαστε. Η συζήτηση και το μοίρασμα είναι ένα ειδοποιητικός τρόπος να διώχνεις μακριά, χωρίς να πληγώνεις τον εαυτό σου ή άλλους ανθρώπους.
Ελεύθερη μετάφραση από themotherhoodproject.co.nz, της συγγραφέως Jess Urlichs
.jpg)
