Ήταν μια άβολη στιγμή με την κόρη μου να ουρλιάζει ξαπλωμένη στο πάτωμα και τους πελάτες του καταστήματος να με κοιτούν όπως η Τασσώ Καββαδία την Μπέτυ Λιβανού στις παλιές ελληνικές ταινίες. Δυστυχώς, δεν μπορούσα να κάνω πολλά για να εξομαλύνω την κατάσταση. Απλά καθόμουν στη μέση του μαγαζιού, εντελώς ανήμπορη, να ιδρώνω και να κοκκινίζω από ντροπή.
Λίγα λεπτά αργότερα, με πλησίασε ένα ζευγάρι και, χαμογελώντας, με ρώτησε να χρειάζομαι βοήθεια. «Όλοι έχουμε τέτοιες μέρες, μην ανησυχείς!» μου είπε είχε απόλυτο δίκιο!
Όλοι οι γονείς μπορεί κάποια στιγμή να βρεθούμε σε παρόμοια κατάσταση. Γι' αυτό, την επόμενη φορά που θα συναντήσεις μαμά που αντιμετωπίζει ένα δημόσιο ξέσπασμα του παιδιού τους, αντί να γίνεις Τασσώ Καββαδία, να κάνεις τα παρακάτω:
Πρώτον, μην κρίνεις!
Τα καλά παιδιά έχουν και κακές μέρες - το ίδιο και οι καλοί γονείς. Επίσης, οι καλοί γονείς έχουν παιδιά που μπορεί να ξεσπάσουν και να κάνουν σαματά δημόσια επειδή είναι κουρασμένα, θυμωμένα ή άρρωστα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι καλό να κρατάς την κριτική σου για τον εαυτό σου. Ένα παιδί που κλαίει στη μέση ενός πολυκαταστήματος δεν σημαίνει πως έχει μια αδιάφορη και άβουλη μαμά που δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να κάνει καλά τοι παιδί της. Όλοι έχουμε τις κακές μας στιγμές - ακόμα κι εσύ!
Δείξε λίγη ενσυναίσθηση: σήμερα είναι αυτή, αύριο ίσως είσαι εσύ
Το νήπιο που χτυπάει τα πόδια του και ουρλιάζει μπροστά από το ράφι με τις καραμέλες, δεν είναι απαραίτητα κακομαθημένο ή απειθάρχητο. Είναι απλά ένα 3χρονο που ίσως πεινάει, νυστάζει ή δοκιμάζει τα όρια της μαμά του, όπως κάνουν όλα τα 3χρονα του κόσμου. Αντί να γκρινιάξεις ή κοιτάξεις υποτιμητικά τους γονείς του, δείξε κατανόηση και χαμογέλασέ τους. Έχεις υπάρξει κι εσύ στη θέση τους - κι αν δεν έχεις υπάρξει ακόμα, θα υπάρξεις στο μέλλον.
Χρήσιμες οι συμβουλές αλλά όχι για όλη την ώρα
Αν και είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι τα παιδιά σου δεν είχαν ποτέ ένα δημόσιο tantrum και έχεις πολλές συμβουλές για το φοβερό σου αυτό επίτευγμα, δεν είναι πάντα κατάλληλη η στιγμή για... μεταλαμπάδευση των γνώσεών σου. Υπάρχουν πολύ λίγα που μπορεί να κάνει μια μαμά όταν το παιδί της ξεσπά στη μέση του κόσμου, αλλά μόνο ένα που θα κάνει την κατάσταση χειρότερη: να την πλησιάζουν άγνωστοι με επικριτικό βλέμμα και άστοχες συμβουλές.
Βοήθησε.... πρακτικά!
Ο γιος μου κάποτε είχε πεισμώσει και ούρλιαζε κάθε φορά που τον έβαζα στο καρότσι του. Έτσι, βρέθηκα να τον κουβαλάω αγκαλιά, μαζί με τις σακούλες του σούπερ μάρκετ, ενώ έσπρωχνα το άδειο καρότσι. Ένας ευγενικός περαστικός ρώτησε αν μπορεί να αναλάβει το καρότσι και τις σακούλες, ώστε να ελευθερώσω τα χέρια μου για να κρατήσω το παιδί μου με ασφάλεια. Πριν από τη βοήθειά του, δυσκολευόμουν πολύ να τα καταφέρω και αναρωτιόμουν αν θα μπορέσω να φτάσω μέχρι το παρκαρισμένο μου αυτοκίνητο. Με τη βοήθειά του, όμως, χρειάστηκαν μόνο δυο λεπτά να φτάσουμε στο αμάξι και να αλλάξει όλη μου η διάθεση προς το καλύτερο.
Τέλος, πες κάτι ευγενικό
Δεν υπάρχει γονέας που δεν θέλει να ανοίξει η γη να τον καταπιεί όταν το παιδί του ξεσπά δημόσια. Ένα επικριτικό σχόλιο ή ένα βλέμμα αποδοκιμασίας χειροτερεύουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Αντίθετα, ένα ζεστό χαμόγελο, ένα χέρι βοηθείας ή ένα παρηγορητικό σχόλιο τύπου «όλες τα έχουμε περάσει», κάνουν τον γονιό να νιώσει καλύτερα και να αντιμετωπίσει την κατάσταση πιο αποτελεσματικά.
Πηγή: mom.com
