«Ο σύζυγός μου Rob κι εγώ ήμασταν παντρεμένοι δεκατέσσερα χρόνια και είχαμε τέσσερα όμορφα και υγιή παιδιά. Ο Rob εργάζεται ως πάστορας στην εκκλησία της περιοχής μας κι εγώ μένω σπίτι με τα παιδιά.
Μετά από διάφορα γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή μας, αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι με σύνδρομο Down. Εξάλλου από τότε που ήμουν νέα και έκανα babysitting σε ένα κορίτσι με σύνδρομο Down, η καρδιά μου είχε αλλάξει για πάντα.
Μετά από αυτή την απόφαση, άρχισα να παρακολουθώ έναν ιστότοπο που ονομάζεται reecesrainbow.org και υποστηρίζει παιδιά με διαφορετικές ανάγκες σε ορφανοτροφεία σε όλο τον κόσμο, αλλά κυρίως παιδιά με σύνδρομο Down.
Στο μεταξύ, έπρεπε να μάθουμε τη γνώμη των παιδιών μας για το θέμα. Όταν καθίσαμε να μιλήσουμε με τα παιδιά μας (ηλικίες 10, 8, 6 και 4 ετών εκείνη την εποχή) για το ότι θέλαμε να υιοθετήσουμε ένα μωράκι, έδειξαν ενθουσιασμένα.
Παρά την μεγάλη επιθυμία όλων μας, όμως, η αναμονή για την υιοθεσία ήταν μεγάλη. Η λαχτάρα στις καρδιές μας γινόταν όλο και πιο δυνατή καθώς συνειδητοποιούσαμε ότι οποιαδήποτε μέρα μπορούσαμε να λάβουμε το τηλεφώνημα που θα άλλαζε τη ζωή μας!
Τελικά, στις 4 Ιανουαρίου 2018, το τηλεφώνημα ήρθε: ο μικρός μας Petar ήταν 2,5 ετών, είχε σύνδρομο Down και γελούσε συνέχεια. Στις 21 Ιανουαρίου 2018, πήγαμε στο ορφανοτροφείο που τον φιλοξενούσε και τον είδαμε. Τον ερωτεύτηκα αμέσως! Από κει και πέρα, οι διαδικασίες έγιναν όσο πιο σύντομα μπορούσαν και σύντομα ο Petar ήρθε στο σπίτι μας. Από τότε, η ζωή μας είναι ακόμα πιο όμορφη!
Σήμερα, είναι 7 ετών και πηγαίνει στη δεύτερη τάξη του δημοτικού. Είναι απίστευτα αγαπητός από τους δασκάλους και τους φίλους του κι έχει δεθεί πολύ με τα αδέρφια του. Γελάει συνέχεια και μέσα από την καρδιά του. Πραγματικά έχει μια πολύ ευγενική ψυχή.
Το αγαπημένο του φαγητό είναι οι χυλοπίτες και ζει την κάθε του μέρα σαν να είναι η πρώτη και η τελευταία του. Είναι έξυπνος, τρυφερός και χαρισματικός και δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς αυτόν».
Ελεύθερη μετάφραση από lovewhatmatters.com
.jpg)
