Το εμβόλιο για τον ωχαδερφισμό
Το εμβόλιο για τον Covid-19 ήταν η μεγάλη ελπίδα όλων για το 2021, ο καταλυτικός παράγοντας για την εξομάλυνση, τουλάχιστον, των συνεπειών της πανδημίας. Και όντως, είναι ένα μεγάλο όπλο, αλλά η δύναμή του βρίσκεται στην συλλογική και όχι στην επιλεκτική εφαρμογή. Είναι πρωτίστως ένα μέσο εξασθένησης του ιού και εξουδετέρωσης των μεταλλάξεών του και δευτερευόντως ένα μέσο ατομικής προστασίας. Δυστυχώς, ο πολύς κόσμος το εξέλαβε είτε ως απειλή είτε ως πανάκεια, επιλέγοντας ο καθένας να ακολουθήσει την πρακτική που τον βολεύει. Οι μεν να απόσχουν από τη συλλογική ανοσία και οι δε να ξεσαλώσουν λες και δεν υπάρχει πια ιός.
Το τέλος των «εμφυλίων»
Ένα από τα σοβαρότερα σιωπηλά πλήγματα της εποχής των μνημονίων ήταν το «εμφυλιακό» κλίμα που γεννήθηκε εκ των πραγμάτων και τροφοδοτήθηκε από κάθε λογής ταγούς με προφανή κλινητρα. Οικογένειες και παρέες χωρίστηκαν στα δύο και σε πολλές περιπτώσεις, παρέμειναν τσακωμένοι για καιρό. Δυστυχώς, πριν καταλαγιάσει αυτό το κακό, ήρθε η πανδημία με τις μάσκες και τα εμβόλια να διχάσει και πάλι τους ανθρώπους, που φαίνεται ότι θέλουν μια σπίθα μόνο για να διαλέξουν στρατόπεδο και να σηκώσουν τη γροθιά τους στον αέρα κατά πάντων αντιθέτων.
Την επικράτηση του #NotMe και #NotOnMyWatch
Είναι αλήθεια ότι το κύμα των αποκαλύψεων κάτω από την ομπρέλα #MeToo σόκαρε το πανελλήνιο και ταρακούνησε συθέμελα τους χώρους του αθλητισμού και του πολιτισμού, από όπου βγήκαν στη φόρα τα περισσότερα περιστατικά. Είναι σημαντικό όμως, πέρα από τα θύματα, να βροντοφωνάξουν μαζί τους και όσοι δεν έχουν διανοηθεί ποτέ να συμπεριφερθούν με τέτοιους κακοποιητικούς τρόπους σε συνάνθρωπό τους οποιουδήποτε φύλου και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Και να συνεχίζουν να το φωνάζουν, όχι μόνο στα social media, αλλά και όποτε υποπέσει μια τέτοια συμπεριφορά στην αντίληψή τους από εδώ και μπρος.
Την επιστροφή στην… κανονικότητα!
Ίσως η λέξη «κανονικότητα» να ακούγεται αστεία, ειδικά αυτές τις μέρες με το κύμα της «Όμικρον» να αλλάζει ξανά τα δεδομένα, αλλά δεν ξέρω αν θα αντέξουμε ακόμη έναν χρόνο στερούμενοι όσα αποτελούσαν κάποτε ένα σημαντικό μέρος της καθημερινότητάς μας. Όχι επειδή μας έλειψαν οι ανέμελοι καφέδες και οι βόλτες στα μαγαζιά – που μας έλειψαν, εννοείται – αλλά κι επειδή δεν μπορούμε να χαρούμε πια τίποτα χωρίς να είμαστε σε μια αντανακλαστική εγρήγορση για έναν ιό που... παραμονεύει να μας βρει χαλαρούς για να μας χτυπήσει.
Το τέλος των γυναικοκτονιών
Μεγάλη κουβέντα η λέξη «τέλος», αλλά τι άλλο να ζητήσει κανείς μετά τη λαίλαπα του 2021 με τις 17 εν ψυχρώ δολοφονίες γυναικών από σύντροφό τους – νυν ή πρώην. Πώς τελειώνει κάτι τέτοιο θα μου πείτε… Με περισσότερη κατακραυγή; Διαρκή ενημέρωση; Πιο αυστηρούς νόμους; Μάλλον όχι, απ’ ότι δείχνει η ιστορία. Ίσως είναι ώρα, όμως, όσοι είμαστε γονείς, να μιλήσουμε πιο ξεκάθαρα γι’ αυτά τα πράγματα στα κορίτσια και τ’ αγόρια μας, ώστε να θεμελιώσουμε μια γενιά που δεν θα εκλαμβάνει την αγάπη του άλλου ως κατάκτηση ούτε τον σύντροφο ως κτήμα και, μάλιστα, διά παντός.
