Ιόλη Πολύζου: δεν είμαι γλυκατζού, αλλά...
Δεν είμαι γλυκατζού γενικώς, αλλά όταν έρχονται οι γιορτές δεν μπορώ να αντισταθώ στα αρώματα και τις γεύσεις που μου θυμίζουν το σπίτι της γιαγιάς μου. Κάπως έτσι καταλήγω να τρώω όσα γλυκά δεν έχω φάει όλη τη χρονιά!
Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, ξεκλέβω συχνά λίγο χρόνο για να κατέβω στο κέντρο της Αθήνας, να χαζέψω τις στολισμένες βιτρίνες και να απολαύσω τον καφέ μου σε κάποιο από τα κουκλίστικα στέκια της. Σε κάποια από αυτές τις βόλτες, δεν ξεχνάω να περάσω από την Κυψέλη για να πάρω τα υπέροχα μελομακάρονα-μπουκίτσες από τον φούρνο του Ρεμούνδου που λιώνουν κυριολεκτικά στο στόμα.
Όταν, πάλι, θέλω να πάρω μελομακάρονα από τη γειτονιά μου, στο Χαλάνδρι, τότε κάνω έναν μεγάλο περίπατο μέχρι το ζαχαροπλαστείο Παπασπύρου που τα φτιάχνει πάντα όπως μου αρέσουν, με φίνο αρωματικό μέλι και μπόλικο καρύδι.
Αλεξάνδρα Κεντρωτή: τα τρώμε όλα πριν έρθουν Χριστούγεννα!
Ομολογώ ότι εγώ λατρεύω τα γλυκά και γι’ αυτό προσπαθώ να κρατιέμαι γενικώς, για να μη χάσω το μέτρο. Στις γιορτές, βέβαια, αφήνω λίγο λάσκα τον εαυτό μου για να απολαύσω μονομιάς ό,τι έχω στερηθεί.
Τα μελομακάρονα είναι η αδυναμία μου και ευτυχώς που δεν βγαίνουν όλο το χρόνο γιατί δεν έχω ιδέα πώς θα κρατιόμουν μακριά. Τα τελευταία χρόνια μένω στα Βόρεια και έτσι, όταν έρχονται τα Χριστούγεννα, παίρνω τα μελομακάρονά μου από ένα – γενικότερα – αγαπημένο μου ζαχαροπλαστείο, το Choc o’ Rock στον Χολαργό που επιμένει στη σμυρναίικη συνταγή. Το μόνο κακό με αυτά τα τέλεια μελομακάρονα είναι ότι τα τρώμε όλα πριν έρθουν τα Χριστούγεννα.
Παλιότερα, όταν έμενα πιο κοντά στο κέντρο, λάτρευα τα μελομακάρονα του Πετέκ στην Πλατεία Βικτωρίας. Όπως και όλα τα σιροπιαστά του, φυσικά.
Λίνα Σερέτη: με πορτοκάλι, σαν της γιαγιάς μου
Τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου γιορτή – πρωτότυπο ε; – και ένας από τους λόγους μάλλον είναι και τα μελομακάρονα. Της γιαγιάς μου, κυρίως.
Την θυμάμαι να σηκώνεται πρωί πρωί για να ετοιμάσει τα γλυκά των Χριστουγέννων και το σπίτι της να μοσχομυρίζει από τα υλικά που αράδιαζε στο τραπέζι. Τα μελομακάρονά της – φοινίκια τα έλεγε – έφευγαν πρώτα πρώτα, πριν καλά καλά έρθει καλεσμένος στο σπίτι. Πλέον, όταν αγοράζω μελομακάρονα θέλω να μοιάζουν όσο γίνεται με τα δικά της, να μου φέρνουν στο μυαλό μνήμες από τα παιδικά μου Χριστούγεννα. Στο Pastry Family, στο Παγκράτι, έχω βρει το τέλειο μείγμα αρωμάτων και γεύσεων, Ίσως επειδή έχουν και πορτοκάλι, όπως έβαζε και εκείνη.
Μέσα στις γιορτές, πηγαίνω πάντα να δω την αγαπημένη μου θεία που μένει στο Περιστέρι. Όποτε πάω, περνάω από τη Μέλισσα και της παίρνω μια γερή δόση από τα ολόφρεσκα τραγανά μελομακάρονά τους.
Φοίβη Γλύστρα: όσο πιο σπιτικά, τόσο καλύτερα
Κάτι που μου άρεσε πάντα να κάνω μέσα στις γιορτές, είναι να φτιάχνω μόνη μου τα αγαπημένα μου γλυκά και να δίνω σε φίλους, να έχουν να κερνάνε. Ειδικότητά μου, μάλιστα, είναι τα μελομακάρονα.
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, δεν έχω τον χρόνο που θέλω για να απολαύσω τη διαδικασία και να βάλω την αγάπη που χρειάζεται για να βγούνε τα γλυκά μου πεντανόστιμα. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι μένουμε χωρίς μελομακάρονα στο σπίτι. Τα αγαπημένα μου, μάλιστα, τα φτιάχνει ο κύριος Νίκος, σε ένα μικρό ζαχαροπλαστείο στο Παλαιό Φάληρο. Ονομάζεται Πριγκηπονήσια και τα μελομακάρονά του είναι ότι πιο κοντινό σε σπιτικά έχω δοκιμάσει. Κι επειδή δεν μένω εκεί κοντά, παίρνω για μένα και για όλους τους φίλους μου.
Η κολλητή μου, πάλι, ορκίζεται στα μελομακάρονα με φυστίκι των αδερφών Ασημακόπουλων, στη Χαριλάου Τρικούπη. Και καλά κάνει, γιατί μου φέρνει κάθε χρόνο και τα απολαμβάνω κι εγώ σαν να ήταν από τα χεράκια μου.
