Στη μαμά που είδα να κλαίει κρυφά στο σούπερ μάρκετ: μην απελπίζεσαι!

Στη μαμά που είδα να κλαίει κρυφά στο σούπερ μάρκετ: μην απελπίζεσαι!

Όταν γίνεσαι μαμά, ανοίγεται μπροστά σου ένα νέος, μαγικός δρόμος που όμως είναι πάντα πασπαλισμένος με χρυσόσκονη. Οι δυσκολίες, η κούραση, τα ξενύχτια, τα παιδιά που κλαίνε και φωνάζουν την πιο ακατάλληλη στιγμή, τα διλήμματα, οι αρρώστιες και τα οικονομικά αδιέξοδα που συναντάς κατά καιρούς στην πορεία της μητρότητας μπορεί να σε λυγίσουν.

Προσωπικά, έχω κλάψει πολλές φορές από ευτυχία και καμάρι για την κόρη μου, κι άλλες τόσες από κούραση και απόγνωση. Γι΄αυτό και όταν σε είδα να κλαις κρυφά πίσω από το ράφι με τα γάλατα στο σούπερ μάρκετ, ένιωσα να μας συνδέει κάτι δυνατό που μόνο οι μητέρες μοιραζόμαστε μεταξύ μας. 

Στεκόσουν ακίνητη στον διάδρομο και είχες καλύψει το πρόσωπό σου με τα χέρια. Το σώμα σου τραντάζονταν από τους λυγμούς και ήταν φανερό ότι έχεις φτάσει στα όριά σου.

Δίπλα σου δυο νήπια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι γύρω στα πέντε, έκλαιγαν και τσακώνονταν. Άνθρωποι περνούσαν από δίπλα σου και σε κοιτούσαν με αποδοκιμασία αλλά εσύ δεν αντιδρούσες. Σαν να είχες παραδώσει τα όπλα - σαν να μην μπορούσες να κάνεις τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή, παρά μόνο να ξεσπάσεις σε κλάματα. 

Η πρώτη μου σκέψη ήταν να σε πλησιάσω και να σε ν πάρω αγκαλιά, αλλά δεν το έκανα. Ντράπηκα. Αντ’ αυτού, έμεινα να να σε κοιτάζω και να σκέφτομαι πόσες φορές έχουμε βρεθεί όλες στη θέση σου! 

Όταν η κούραση και η αϋπνία να κάνουν τα νεύρα σου σμπαράλια. Όταν  λες στα παιδιά το ίδιο πράγμα εκατό φορές χωρίς αποτέλεσμα και γονατίζεις. Όταν θες να ανοίξει η γη και να σε καταπιεί αν τα παιδιά σου κλαίνε, μαλώνουν και ξεσπούν μπροστά σε κόσμο. Όταν ξέρεις πως σε περιμένει ένα σπίτι σαν βομβαρδισμένο και δεν έχεις κουράγιο ούτε να μαγειρέψεις. Κι όταν γνωρίζεις ότι κανείς δεν θα καταλάβει αυτά που περνάς γιατί όλοι νομίζουν ότι έχεις πάντα τον έλεγχο. 

Δεν σε αγκάλιασα όπως ήθελα, ούτε σου μίλησα. Και μετανιώνω. Σου γράφω εδώ, όμως, γιατί θέλω να ξέρεις πως δεν είσαι η μόνη που ξεσπάς, ούτε είσαι μόνη σου. Μερικές φορές όλες λυγίζουμε και όλες κλαίμε κρυφά στο αυτοκίνητο, στο μπάνιο  ή πίσω απ’ το ράφι κάποιου σούπερ μάρκετ. 

Ευτυχώς, όμως, δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Οι δυσκολίες αντισταθμίζονται από το χαμόγελο των παιδιών μας και η κούραση γλυκαίνει με κάθε τους αγκαλιά. Καλά έκανες και ξέσπασες και μη σε νοιάζει τι θα πει ο κόσμος που σε κοιτάει με αποδοκιμασία.

Μόνο εσύ ξέρεις πόσο σκληρά παλεύεις για να τα φέρεις όλα βόλτα. Όσες φορές κι αν πέσεις, θα ξανασηκωθείς. Το’ χεις, μην απελπίζεσαι! Και παράλληλα έχεις δίπλα σου κι όλες εμάς που νιώθουμε ακριβώς τα ίδια με σένα. 

v