Μου μίλησες σήμερα το πρωί για κάποιο παιχνίδι που έψαχνες και δεν μπορούσες να βρεις πουθενά κι εγώ σου είπα «κάπου εδώ γύρω θα είναι» και συνέχισα μηχανικά να γεμίζω το πλυντήριο με άπλυτα.
Μου μίλησες και για κάτι που λαχταρούσες να κάνουμε αργότερα μαζί κι εγώ σου είπα «τι ωραία ιδέα» και συνέχισα να κόβω κρεμμύδια, κολοκυθάκια και καρότα για το φαγητό.
Μου μίλησες το μεσημέρι για κάτι που είχα ξεχάσει καθώς μάζευα το τραπέζι κι εγώ σου χαμογέλασα και είπα «τώρα θα το πάρω» επειδή σκεφτόμουν πόσα πιάτα έχω να πλύνω για ακόμα μία φορά.
Μου είπες πόσο μ’ αγαπάς καθώς έκλεινα την κουρτίνα του δωματίου σου το βράδυ που σε έβαλα για ύπνο και σου είπα «κι εγώ σ’ αγαπώ παιδί μου», αλλά το μυαλό μου δεν ήταν εκεί – έτρεχε στο αύριο, στο σιδέρωμα, στο μαγείρεμα και όλα εκείνα που έπρεπε να κάνω πάλι απ’ την αρχή.
Μου ήρθαν όλα αυτά στο μυαλό όταν έπεσα για ύπνο, λίγο μετά, κι ένιωσα την ανάγκη να κλάψω σιωπηλά για όλες εκείνες τις στιγμές που έχασα και σήμερα επειδή δεν ήμουν εκεί μαζί σου ολόκληρη – με την ψυχή, το μυαλό και το σώμα μου.
Τα λόγια σου αντηχούσαν ξανά και ξανά μέσα στο κεφάλι μου λες και τα είχα ηχογραφήσει κι ευχήθηκα να ήσουν ξύπνιο για να σου πω ότι σε άκουγα κάθε στιγμή και ας φαινόταν σαν να αδιαφορώ – σαν να έχω κάτι πιο σημαντικό να κάνω.
Δεν ήσουν, όμως, κι έτσι έκλαψα επειδή, για ακόμα μία φορά η καθημερινότητα με πήρε από κάτω κι έχασα την άμεση επαφή με το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου: εσένα. Επειδή κάποιες φορές είμαι τόσο απασχολημένη με τα ασήμαντα και τόσο βυθισμένη στα καθημερινά που αφήνω τις στιγμές μου μαζί σου να περνάνε αναξιοποίητες. Σε βλέπω, σε ακούω, σε αγγίζω, αλλά δεν σε απολαμβάνω.
Όμως, θέλω να ξέρεις παιδί μου, ότι δεν περνάει στιγμή που να μη νιώθω πανευτυχής και περήφανη που σε έχω στη ζωή μου. Όσο απόμακρη και αν φαίνομαι, είμαι και θα είμαι πάντα εκεί για σένα και είσαι η μεγαλύτερη προτεραιότητά μου.
Στα καλά και τα άσχημα, στις επιτυχίες και τις αποτυχίες, στις πιο ξεχωριστές και τις πιο καθμερινές στιγμές της ζωής μας. Γιατί είσαι ό,τι πολυτιμότερο έχω στον κόσμο και αυτό δεν αλλάζει όσο απασχολημένη και αν δείχνω.
