Ε, λοιπόν, φαίνεται ότι αυτό που θεωρούμε δεδομένο στη χώρα μας, δεν είναι δεδομένο σε άλλες χώρες του προηγμένου κόσμου. Αυτό τονίζει ο παιδίατρος Στέλιος Παπαβέντσης σε πρόσφατη ανάρτησή του, προτρέποντάς μας να διαμαρτυρόμαστε μεν τις παθογένειες του συστήματός μας, αλλά να εστιάζουμε και στα καλά και ωφέλιμα για τα παιδιά μας:
«Κάθε καλοκαίρι βλέπω πολλά παιδάκια που ζουν στο εξωτερικό. Οι διαφορές στα συστήματα υγείας είναι χαοτικές, αλλά θα εστιάσω στο εξής:
Είδα βρέφος 16 μηνών, το οποίο είχα δει τελευταία φορά 3 μηνών το προηγούμενο καλοκαίρι. Στο μεσοδιάστημα, η οικογένεια πέρασε κορονοϊό, το μωρό είχε δύο ιώσεις για τις οποίες πήγε σε γενικό γιατρό gp, η μητέρα έπαθε δύο φορές μαστίτιδα και χρειάστηκε αντιβίωση, το παιδί έκανε επισκέψεις εμβολιασμών. Η τελευταία μέτρηση βάρους του παιδιού ήταν στους 3 μήνες, όταν το είχα δει εγώ! Για 13 μήνες το παιδί στο σύστημα υγείας της Αγγλίας δεν εκτιμήθηκε ως προς την ανάπτυξή του, ούτε μια μέτρηση βάρους. Μην μιλήσουμε δε για μέτρηση κεφαλής, μήκους ή προληπτικό αιματολογικό έλεγχο αποθηκών σιδήρου, που αποτελούν επιστημονική φαντασία για τα δεδομένα του εκεί συστήματος.
Στην Ελλάδα έχετε πλήρως καταρτισμένους μετά από πολλά χρόνια εξειδίκευσης στην παιδική ηλικία παιδιάτρους, που αποκρίνονται άμεσα ή σε λίγες ώρες στο τηλέφωνο, στο μέιλ για την παραμικρή ανησυχία και σύμπτωμα. Οι γονείς μπορούν και συζητούν πλήρως θέματα ψυχικής σωματικής υγείας και ανάπτυξης των παιδιών τους με άμεση πρόσβαση.
Όσοι ζουν σε Βόρειες χώρες θα ξέρουν για τι πράγμα μιλάω. Για ραντεβού σε ειδικό παιδίατρο μετά από μήνες και για γενικούς γιατρούς που ξέρουν να δίνουν μόνο παρακεταμόλη.
Φυσικά σε πολλές άλλες παραμέτρους το σύστημα υγείας μας δεν είναι τέλειο - ιδιωτική υγεία και κόστος, υπερεξειδίκευση που οδηγεί σε υπέρμετρη ιατρικοποίηση, σύγχυση τίτλων και πιστοποιήσεων, μη αξιολόγηση υγειονομικών. Αλλά να εκτιμούμε και τα καλά που έχουμε.»
Πηγή: Στέλιος Παπαβέντσης
