«Έγινα μαμά για πρώτη φορά μέσα στην πανδημία και δεν ντρέπομαι να πω ότι με συγκλονίζει πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό που μου συμβαίνει. Αισθάνομαι ότι κάποιος στέρησε πολύτιμα πράγματα και σε μένα και στο μωρό μου. Το έχω συζητήσει και με άλλες μαμάδες και στην πλειοψηφία τους συμφωνούν μαζί μου.
Γιατί και αυτές έχασαν την ευκαιρία να γιορτάσουν το ευχάριστο γεγονός με φίλους και συγγενείς. Όλοι ήμασταν και είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας και δεν επιτρέπεται να έχουμε περαιτέρω κοινωνικές επαφές.
Γιατί και αυτές πήγαιναν μόνες τους στον γιατρό και όταν γέννησαν δεν είχαν τον άνθρωπό τους δίπλα τους.
Δεν μπόρεσαν να γνωρίσουν το καινούριο μέλος της οικογένειας στους συγγενείς και τους φίλους. Δεν οργάνωσαν ούτε μια μάζωξη!
Γιατί και αυτές έχασαν την ευκαιρία να γνωρίσουν και άλλες νέες μαμάδες και να μοιραστούν τις εμπειρίες και τους κοινούς προβληματισμούς τους.
Δεν είδαν τα μωράκια τους να αλληλοεπιδρούν με άλλους.
Εξαιτίας της πανδημίας χάνουμε πολλά και το βάρος για τις νέες μαμάδες είναι τις περισσότερες φορές ασήκωτο.
Η απομόνωση μας σκοτώνει ψυχικά. Έχουμε ανάγκη να βγούμε έξω, να δούμε τις φίλες μας, να αγκαλιάσουμε τη μαμά μας.
Κερδίσαμε όμως και πολλά. Μάθαμε να εκτιμάμε τα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητας και να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο. Μην παρεξηγηθώ, είμαι ευγνώμων για όλα όσα έχω, αλλά αυτή η περίοδος είναι ιδιαίτερα δύσκολη.
Ελπίζω να έρθουν καλύτερες μέρες...Θα τα καταφέρουμε σωστά;»
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com
