Η ευλογημένη μέρα που:
Θα αγκαλιάσω και θα φιλήσω τους γονείς μου
Το πόσο μου έχουν λείψει οι δικοί μου δεν φαντάζεστε... Όχι ότι δεν τους βλέπω, αλλά το κάνω πάντα με πολή προσοχή, επειδή είναι και κάποιας ηλικίας. Τώρα, όμως, νιώθω πως δεν αντέχω άλλο. Μόλις κάνουν και τη δεύτερη δόση του εμβολίου θ’ αρχίσω να τους βλέπω πιο συχνά και μόλις ξεμπερδέψουμε μ’ όλο αυτό, θα τους τρελάνω στις αγκαλιές όπως όταν ήμουν μικρή.
Θα αφήσω τα παιδιά να παίξουν με τους παππούδες
Δεν έχουν λείψει μόνο σε μένα οι παππούδες, αλλα και στα εγγονάκια τους. Άσε το πόσο τους έχουν λείψει κι εκείνα, αφού οι συναντήσεις μας είναι σύντομες και δεν τους αφήνω να βγάλουν τη μάσκα. Όταν τελειώσουμε με τον παλιοϊό, όμως, θα τα αφήνω να παίζουν με τους παππούδες με τις ώρες, ώσπου να χορτάσουν ο ένας τον άλλον.
Θα βγαίνουμε βόλτα κάθε μέρα
Μπορεί να έχουμε τη δυνατότητα να βγούμε απ’ το σπίτι, αλλά οι βόλτες εν μέσω πανδημίας δεν είναι ίδιες με πριν. Ειδικά, κάποιες ώρες οι πλατείες γεμίζουν τόσο που είναι απαγορευτικό για όποιον προσέχει σχολαστικά, ενώ ειναι κλειστοί και οι παιδότοποι. Γι’ αυτό, με το που λήξει όλο αυτό, θα οργώσουμε τα πάρκα και τις παιδικές χαρές σαν να μην υπάρχει αύριο.
Θα αφήσουμε τα παιδιά στους παππούδες για να βγούμε μόνοι μας
Ομολογώ ότι όσο τέλειο και αν ήταν που περάσαμε τόσο χρόνο μαζί ως οικογένεια, μου έλειψαν πολύ οι βραδιές που βγαίναμε με τον άντρα μου για κανένα ταβερνάκι ή σινεμαδάκι. Όταν, λοιπόν, είναι και πάλι εφικτό, θα αφήσουμε τα παιδιά στους παππούδες (άλλο που δεν θέλουν) και θα το ρίξουμε κι εμείς λίγο έξω.
Θα πηγαίνουμε εκδρομή κάθε σαββατοκύριακο
Οι εκδρομές… πόσο μας έχουν λείψει οι εκδρομές που κάναμε όποτε βρίσκαμε ευκαιρία, κοντινές και μακρινές, καθώς και τα διήμερα που πηγαίναμε στο χωριό. Μόλις ξεφορτωθούμε τον ιό και ξαναμπούμε στους ρυθμούς μας δεν θα αφήσουμε σαββατοκύριακο για σαββατοκύριακο χωρίς να κάνουμε μια απολαυστική εξόρμηση μακριά απ’ την πόλη.
Θα έρχονται φίλοι των παιδιών στο σπίτι
Όσο γενναία και υπομονετικά κι αν έχουν φανεί τα μικρά μου, όλο αυτό που ζούμε τους έχει κοστίσει από πολλές απόψεις. Ειδικά το ότι δεν μπορούν να βλέπουν τους φίλους τους παρά μόνο έξω απ’ το σπίτι δεν μπορούν να το χωνέψουν με τίποτα, Γι’ αυτό μετά, θα καλούμε τα φιλαράκια τους συνέχεια και θα πηγαίνουμε κι εμείς στα σπίτια τους για παιχνίδι.
Θα κλειδώσω τι συσκευές στο πατάρι (στα όνειρά μου, έστω)
Αμάν πια μ’ αυτές τις οθόνες! Τηλεκπαίδευση και τηλεργασία μας έχουν κυριολεκτικα καθηλώσει μπροστά στις συσκευές μας και έχουμε βρεθεί να χαζεύουμε μια οθόνη 16 ώρες το 24ωρο. Μπορεί να μην είναι εφικτό, αλλά δεν ξέρετε πώς θα ‘θελα να τις μαζέψω όλες και να τις καταχωνιάσω στο πατάρι μέχρι του χρόνου – να ξεκουραστούν τα μάτια και το μυαλό μας.
Θα πετάξω μάσκες και αντισηπτικά
Αν και τα έχουμε πια συνηθίσει, οι μάσκες και τα αντισηπτικά έχουν αρχίσει να μου δίνουν στα νεύρα και δε βλέπω την ώρα να απαλλαγούμε απ’ τον ιό που μας τα έχει επιβάλλει. Δεν θα έρθει η στιγμή που θα είμαστε πλέον ασφαλείς; Θα τα μαζέψω όλα και θα τα πετάξω στα σκουπίδια να ανασάνω λίγο, γιατί ποιος ξέρει πόσο ακόμα θα έχω μπυχτίσει μέχρι τότε.
