«Τουλάχιστον, δε φοράει μάσκα το παιδί»
«Πείτε με υπερβολική, αλλά και μόνο που βλέπω το παιδί μου χωρίς εκείνη τη μάσκα, νιώθω πως η τηλεκπαίδευση ήταν η πιο σωστή επιλογή. Με τα κουτσά της και τα στραβά της, βέβαια, αλλά αφότου βάλαμε σε μια σειρά την καινούργια μας καθημερινότητα, δεν σκάμε κιόλας που το μάθημα δεν είναι όπως μέσα στην τάξη – ούτε εμείς ούτε το παιδί.
Προσπαθούμε να πάρει ό,τι μπορεί περισσότερο – εδώ να πω ένα μεγάλο μπράβο στους δασκάλους – και να νιώθει όμορφα καθημερινά, κάτι που είναι πιο εύκολο στο σπίτι παρά σε ένα σχολικό περιβάλλον γεμάτο με πρωτόγνωρους (και κουραστικούς) περιορισμούς που βαραίνουν ψυχολογικά το παιδί. Τι βαθμό βάζω την τηλεκπαίδευση; Μάλλον “7”, γιατί λειτουργεί καλύτερα απ’ ότι περίμενα.» – Ελπίδα, 35 ετών
«Ό,τι κι αν κάνεις, το σπίτι δε γίνεται σχολείο»
«Κατανοώ τις ανάγκες που οδήγησαν σ’ αυτόν τον συμβιβασμό με την τηλεκπαίδευση – αν και έχουμε ακούσει πολλές αντιφάσεις πάνω στο θέμα των παιδιών – αλλά, όπως πρέπει κι εμείς να προσαρμοστούμε, έτσι και οι υπεύθυνοι πρέπει να αποδεχτούν ότι το σπίτι δεν γίνεται σχολείο. Τα παιδιά συγκεντρώνονται στο μάθημα κατά βούληση κι εμείς κάνουμε ότι μπορούμε, αλλά από ένα σημείο και μετά, αφήνεις τα πράγματα ως έχουν και όπου βγει.
Δυστυχώς, όμως, αυτό το “όπου βγει” δεν είναι αρκετό για να σωθεί μια σχολική χρονιά ή οποία δεν πρέπει να χαθεί για κανένα λόγο. Αν έβαζα βαθμό στην τηλεκπαίδευση, θα έπαιρνε ένα “5”, το σύμβολο της μετριότητας.» – Μαριάνθη, 42 ετών
«Δεν ξεκολλάνε απ’ τις οθόνες όλη μέρα»
«Παραδέχομαι ότι είναι σπουδαίο που, χάρη στην τεχνολογία, μπορέσαμε – με τις όποιες δυσκολίες – να κρατήσουμε τα σχολεία ανοιχτά και τα παιδιά σε καθημερινή επαφή με τα μαθήματα και τους στόχους τους. Αλλά, η τεχνολογία σημαίνει οθόνες, οι οποίες αποτελούν ήδη έναν καθημερινό αντίπαλο στην ομαλή ανατροφή των παιδιών μας.
Εμένα, που έχω τρία, δεν χάνουν ευκαιρία να καρφωθούν μπροστά σε ένα κινητό, τάμπλετ ή λάπτοπ για χάζι ή παιχνίδι, αφήνοντας στην άκρη οτιδήποτε κάνουν ή θα έπρεπε να κάνουν. Τώρα, προστέθηκε και ο χρόνος της τηλεκπαίδευσης και τα παιδιά βρίσκονται συνεχώς κάπου αλλού, μακριά απ’ το σπίτι και την πραγματική ζωή. Χαίρομαι που συνεχίζουν το μάθημα, ανησυχώ όμως για τις επιπτώσεις, αν αυτό τραβήξει για πάρα πολύ καιρό. Στην τηλεκπαίδευση βάζω “3” γιατί τσουλάει μεν, αλλά στα δικά μου μάτια δεν μπορεί να αντικαταστήσει την τάξη.» – Κατερίνα, 39 ετών
«Μακάρι να μαθαίνουν κάτι, αλλά πολύ αμφιβάλλω»
«Ειλικρινά, αν πειστώ ότι τα παιδιά μου έχουν μάθει κάτι όλο αυτόν τον καιρό, θα ‘μαι η πρώτη που θα χειροκροτήσω την όλη προσπάθεια, αλλά πολύ αμφιβάλλω. Γι’ αυτό βαθμολογώ την τηλεκπαίδευση με “1” (γέλια) και την επιφύλαξη να το ξανασκεφτώ όταν ανοίξουν τα σχολεία. Υπερβάλλω, το ξέρω, αλλά αυτό που βλέπω καθημερινά δεν μου θυμίζει σε τίποτα τάξη ή σχολείο. Ακούγεται συντηρητικό; Ίσως.
Εγώ πάντως με την τεχνολογία τα πηγαίνω μια χαρά, η υλοποίηση είναι που δεν με πείθει και το γεγονός ότι όλο αυτό είναι προσωρινό και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται. Βάζω έναν αστερίσκο για εκείνους τους δασκάλους και καθηγητές που πασχίζουν να αποδώσει τα μέγιστα η κάθε διδακτική ώρα. Στ’ αλήθεια, τους ευχαριστώ κι ελπίζω να τους αναγνωριστεί αργότερα.» – Ελευθερία, 31 ετών
«Όλα καλά, αλλά ο γονιός πρέπει να είναι υπ’ ατμόν»
«Ακούω και διαβάζω πολλά παράπονα για την τηλεκπαίδευση και κατανοώ όλες τις πλευρές, αλλά είμαι εξαρχής της γνώμης ότι, αν είναι “κακό”, είναι ένα αναγκαίο “κακό” και πρέπει να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε υπό αυτές τις συνθήκες. Ευτυχώς, τα παιδιά μου είναι αρκετά ευπροσάρμοστα και το μάθημα στο σπίτι γίνεται σχετικά ομαλά.
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, όμως, ο γονιός πρέπει να είναι υπ’ ατμόν για κάθε ενδεχόμενο. Και είναι ζόρικο αν είσαι μόνο νοικοκυρά, σκεφτείτε εγώ που εργάζομαι κι απ’ το σπίτι, πόσο δύσκολο μου είναι να τρέχω συνέχεια στο άλλο δωμάτιο να δω το ένα, να βοηθήσω με το άλλο, να ρυθμίσω κάτι που χάλασε κλπ. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν μπορώ να μην είμαι επιεικής με κάτι που εφαρμόζεται πρώτη φορά και με τέτοια πίεση, οπότε ο βαθμός μου για την τηλεκπαίδευση είναι “8”.» – Αννέτα, 29 ετών
