«Αυτό το κοριτσάκι μάς δίνει μόνο χαρά»
«Εδώ και 2 χρόνια που την έχουμε στην οικογένειά μας και δεν την ξεχωρίζουμε από τα παιδιά μας, αυτό το κοριτσάκι, η Μαρία μας, μας δίνει μόνο χαρά» είπαν οι ανάδοχοι γονείς.
Πριν από λίγες ημέρες σε μια μεγάλη γιορτή γεμάτη συγκίνηση, όπου συμμετείχαν περισσότεροι από 650 προσκεκλημένοι, βάπτισαν το Μαράκι τους, όπως τη λένε μαζί με την 4χρονη κόρη τους την Ελένη, που λατρεύει το καινούργιο αδελφάκι της όπως και τα άλλα παιδιά της οικογένειας, ο Μανόλης, μαθητής της δευτέρας Γυμνασίου και η Μαρία, μαθήτρια της έκτης τάξης του δημοτικού.
«Ήταν η καλύτερη απόφαση που πήραμε στη ζωή μας»
«Είναι η καλύτερη απόφαση που έχουμε πάρει στη ζωή μας» λένε οι γονείς της Μαρίας με μια φωνή και ο κ. Δημήτρης συνεχίζει:
«Το παιδάκι αυτό ήταν εγκαταλειμμένο στο ΠΑΓΝΗ με αμέτρητα προβλήματα υγείας. Όταν το πρωτοείδα ήταν ένα “φυτό” στο αναπηρικό καροτσάκι χωρίς δυνατότητα καμιάς επικοινωνίας. Θυμάμαι το προσωπάκι του, λίγο παραμορφωμένο, τα χεράκια του… Η γυναίκα μου, που δουλεύει στην Εντατική Παίδων, το έβλεπε καθημερινά, το φρόντιζε μαζί με τους άλλους εργαζόμενους στη μονάδα, το έφερνε πότε – πότε σπίτι για λίγες ώρες να αλλάζει περιβάλλον, τα Χριστούγεννα, τις γιορτές και το επέστρεφε στο νοσοκομείο.
Μια μέρα, έρχεται σπίτι και μου λέει: “Η Μαρία θα πάει σε ίδρυμα, μια κυρία που επρόκειτο να την πάρει, τελικά το μετάνιωσε και το παιδί θα πάει στην Πόμπια.
“Τι λες, να την πάρουμε εμείς”;
“Να την πάρουμε", της λέω και ούτε για μια στιγμή δεν μετανιώσαμε γι’ αυτή μας την απόφαση. Ούτε εμείς ούτε και τα παιδιά μας!».
Η μεταμόρφωση της Μαρίας
Ο κ. Βάμβουκας μιλά με μεγάλη συγκίνηση για την τεράστια αλλαγή της Μαρίας τα 2 αυτά χρόνια που ζει στο σπίτι τους.
«Την κοιτάζω και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Το παιδάκι αυτό που ήταν “φυτό”, περπατά μόνο του, έχει αρχίσει να μιλάει, μας φωνάζει μαμά και μπαμπά, τρέχει να χωθεί στην αγκαλιά μας, παίζει με την μικρή μας κόρη, με τα μεγαλύτερα αδέλφια της, τα ξαδέλφια της, που την φροντίζουν πάρα πολύ, έχει γίνει ένα κοινωνικό, ένα χαρούμενο παιδί που πάει στο ειδικό σχολείο και καθόλου δεν μας έχει κουράσει σε τίποτα. Το μόνο που θέλει είναι φιλιά και αγκαλιές».
Πηγή: amea-care.gr
