Το καλό των παιδιών μας είναι η πρώτη μας προτεραιότητα…
Μπορεί κάθε μέρα να αντιμετωπίζουμε αρκετά προβλήματα που ζητούν λύση, στο σπίτι και στη δουλειά μας, αλλά υπάρχει ένα διακύβευμα που έχουμε θέσει πάνω απ’ όλα, οποιαδήποτε στιγμή και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες: το καλό των παιδιών μας. Γι’ αυτό δεν παίρνουμε τα μάτια μας από πάνω τους, ειδικά όταν η τύχη τους είναι στα χέρια κάποιων άλλων. Κι αν αυτοί οι άλλοι δείξουν να ολιγωρούν, σηκώνουμε τα μανίκια και αναλαμβάνουμε εμείς.
Και η καθημερινή μας ασχολία
Οι μέρες ενός γονιού είναι γεμάτες από δουλειές και αγγαρείες, τόσοπου καμιά φορά μοιάζει να αφήνουμε τα παιδιά στον αυτόματο. Κι όμως, τα χέρια μας μπορεί να κάνουν κάτι άλλο, αλλά το μυαλό μας είναι διαρκώς σε εγρήγορση, σκανάρει τα πάντα που μπορεί να βλάψουν τα παιδιά και επεξεργάζεται διαφορετικά σενάρια για την αντιμετώπιση οποιασδήποτε απειλής – 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο.
Η αγάπη για τα παιδιά μας μάς δίνει φτερά…
Ναι, είναι αλήθεια ότι οι γονείς μοιάζουν συχνά ταλαιπωρημένοι και κουρασμένοι, τόσο που οι φυσικές τους άμυνες να δείχνουν χαλαρές – και τα παιδιά τους ευάλωτα. Όποιος, όμως, βασιστεί σ’ αυτήν την εντύπωση για να τα βλάψει θα ανακαλύψει πως η αγάπη μας για ‘κείνα μας δίνει όχι μόνο δύναμη, αλλά και φτερά. Κι είμαστε ικανοί όχι μόνο να πετάξουμε, αλλά να αφιερώσουμε κάθε ίχνος ενέργειας που διαθέτουμε για να τα προστατέψουμε.
Και την ικανότητα να μαθαίνουμε ό,τι κι αν χρειαστεί
Κι όμως,αν και τα παιδιά μας πολλές φορές πιστεύουν το αντίθετο, εμείς οι γονείς δεν είμαστε παντογνώστες… Ούτε ξερόλες είμαστε, όπως αρέσκονται να λένε πολλοί. Αν χρειαστεί, όμως, είτε για να βοηθήσουμε τα παιδιά με την εκπαίδευσή τους είτε για να κάνουμε τη δουλειά κάποιων ανίκανων που λάμπουν καθημερινά διά της απουσίας τους, είμαστε ικανοί να μάθουμε πως γίνεται το κάθε τι και να το κάνουμε καλύτερα από επαγγελματία.
Η δύναμή μας πολλαπλασιάζεται όταν τα παιδιά ζητήσουν τη βοήθειά μας…
Πολλές φορές, κι εμείς οι ίδιοι χάνουμε το κουράγιο μας και νομίζουμε πως τα παιδιά μας είναι έρμαια στις αποφάσεις και τις προχειρότητες τρίτων και πως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για ν’ αλλάξουμε τις συνθήκες όπου μεγαλώνουν. Όταν όμως αισθανθούμε ότι ζητούν τη βοήθειά μας, οι δυνάμεις μας πολλαπλασιάζονται και νιώθουμε έτοιμοι να τα βάλουμε με στρατούς ολόκληρους για να εξασφαλίσουμε το καλύτερο για ‘κείνα.
Και όταν συνεργαζόμαστε με τους άλλους γονείς
Σκεφτείτε, λοιπόν, τι μπορούμε να κλανουμε όταν συναντήσουμε κι άλλους γονείς που νιώθουν σαν και μας. Τότε είναι που οι δυνάμεις μας ενώνονται και γίνονται χιονοστοιβάδα που δεν αφήνει τίποτα ορθιο στο διάβα της μέχρι να πετύχουμε τον κοινό μας σκοπό: να κάνουμε την καθημερινότητα των παιδιών μας καλύτερη και να αυξήσουμε όσο μπορούμε τις πιθανότητές τους για ένα καλύτερο και πιο λαμπερό μέλλον!
