Με λίγα λόγια, παύουν να είναι «παιδιά» εν μία νυκτί και κάπως έτσι, αλλάζει και η δική μας σχέση μας μαζί τους. Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο που σε λίγο καιρό μας λείπουν όλα εκείνα που θεωρούσαμε δεδομένα:
Οι τρυφερότητες χωρίς αφορμή
Όταν τα παιδιά είναι ακόμη μικρά, μπορείς να τ’ αγκαλιάζεις, να τα φιλάς και να τα ζουλάς όσο θες χωρίς να συναντάς καμία αντίσταση. Μάλιστα, πολλές φορές σε αγκαλιάζουν, σε φιλούν και σε ζουλάνε εκείνα, αυθόρμητα και με όλη τους την καρδιά, διώχνοντας κάθε αρνητικό συναίσθημα από μέσα σου. Στην προεφηβεία, πάλι, τα παιδιά δεν ενθουσιάζονται με αυτές τις τρυφερότητες ούτε τις επιδιώκουν πια γιατί είναι… μπλιαχ!
Οι ξαφνικές επισκέψεις στο κρεβάτι μας
Όταν τα μικρά μας μεγαλώσουν λίγο και μετακομίσουν στο κρεβατάκι τους, από τη μία χαλαρώνουμε λίγο τις νύχτες, από την άλλη μας λείπουν αυτά τα μικροσκοπικά πλασματάκια που δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως πιάνουν τόσο χώρο. Ευτυχώς, δεν στραματάνε να μας επισκέπτονται που και που για να κοιμηθούμε αγκαλιά όλοι μαζί. Δυστυχώς, μόλις πιστέψουν ότι μεγάλωσαν, κόβονται αυτά και το δωμάτιό τους είναι πλέον το… ησυχαστήριό τους!
Που βλέπαμε τα αδελφάκια να παίζουν μαζί
Μια απ’ τις πιο όμορφες εικόνες που έχουμε απ’ τα παιδιά μας είναι όταν τα βλέπαμε να παίζουν όλα μαζί (ή με τα ξαδερφάκια τους για τα μοναχοπαίδια), να κυλιούνται στα πατώματα, να παλεύουν, ανταγωνίζονται το ένα το άλλο ή και να τσακώνονται ακόμη. Είναι στιγμές ανεκτίμητες και το καταλαβαίνουμε όταν το ένα φτάσει στην προεφηβεία και αποφασίσει ότι είναι πια πολύ μεγάλο για να ασχολείται με το αδερφάκι του...
Που άκουγαν τι λέγαμε και το έκαναν κιόλας
Θυμόμαστε όλοι με συγκίνηση τη φάση εκείνη που, μετά κόπων και βασάνων, μάθαμε επιτέλους στο παιδί πως ό,τι λέει ο γονιός – εμείς δηλαδή – είναι για το καλό του και πρέπει να πειθαρχεί; Ας κρατήσουμε αυτή τη γλυκιά ανάμνηση γιατί πλησιάζει η στιγμή που το παιδί θα ξεμάθει όσα ήξερε και θ’ αποφασίσει πως ο γονιός – εμείς δηλαδή – δεν είναι παρά ένας κακομαθημένος δυνάστης που θέλει πάντα να γίνεται το δικό του.
Οι «χαζοχαρούμενες» οικογενειακές στιγμές
Μερικές απ’ τις ωραιότερες αναμνήσεις που έχουμε με τα παιδιά μας περιλαμβάνουν ατελείωτο χαζολόγημα (στο κρεβάτι, στον καναπέ, στο πάτωμα, στο γρασίδι), οικογενειακά παιχνίδια, πλάκες και χαχανητά. Μόλις, όμως, φτάσουν στον προθάλαμο της εφηβείας γίνονται λιγάκι σνομπ μαζί μας και με κάθε τι που πριν λίγο έβρισκαν διασκεδαστικό. Τώρα, τα βρίσκουν όλα παιδιάστικα και κυρίως… ξενέρωτα.
Η αδιαφορία τους για κάθε τι «μεγαλίστικο»
Τι ωραία που είναι όταν με τα παιδιά μας ζούμε σε δυο παράλληλους κόσμους κι ενώ εμείς μπαινοβγαίνουμε στον δικό τους, εκείνα αδιαφορούν πλήρως για τον δικό μας και όλα εκείνα που μας βασανίζουν καθημερινά. Και πόσο μεγάλο σοκ μας περιμένει, όταν τα δούμε μια μέρα να θέλουν να ενσωματωθούν στον κόσμο μας μέσα σε μια νύχτα κι ας μην έχουν την παραμικρή ιδέα τι πάνς να κάνουν και τι τα περιμένει...
