Νο 10: «Όταν πεθάνω θα μ' εκτιμήσετε»
Ενοχές: το πιο δυνατό όπλο όλων των μανάδων που χωρίς αυτό δεν θα είχαν καταφέρει τίποτα - ούτε καν να μας κάνουν ανθρώπους! Γι αυτό και κάθε φορά που δεν περνάει το δικό τους, με ύφος Μάρθας Βούρτση, μας υπενθυμίζουν ύπουλα ότι μια μέρα θα πεθάνουν, αλλά τότε θα είναι αργά, κτλ κτλ κτλ.
Νο 9: «Φάε.. Πετσί και κόκκαλο έχεις μείνει»
Τι κι αν μόλις κατέβηκες από τη ζυγαριά και έχεις πάρει τρία ολόκληρα κιλά κι είσαι να σκάσεις; Στα μάτια της μάνας σου είσαι πάντα πετσί και κόκκαλο... Δεν το λες και κακό! Τουλάχιστον κάποιος σε βλέπει πάντα αδύνατη!
Νο 8: «Έτσι μιλάνε στην μανούλα;»
Οι ενοχές ήταν είναι και θα είναι το πιο δυνατό όπλο της Ελληνίδας μάνας. Τι, όχι;
No 7: «Τι το πέρασες εδώ, ξενοδοχείο;»
Όταν στην εφηβεία άρχιζαν οι πρώτες έξοδοι και η μανούλα έχανε τον έλεγχο, περνούσε στην αντεπίθεση με τη φράση κόλαφο - ξενοδοχείο το πέρασες το σπίτι; Και πού να' ξερε πως από μέσα μας απαντούσαμε «Ναι, ξεκάθαρα! Γιατί; Δεν είναι;».
Νο 6: «Σήκω, μεσημέρι πήγε!»
Καλά το μαντέψατε: η ώρα είναι μόλις 8 και 5 το πρωί, αλλά το εσωτερικό ρολόι της μάνας μας έδειχνε κιόλας μεσημέρι...
Νο 5: «Μοδίστρα (ή σκουπιδιάρης) θα γίνεις!»
Όχι, δεν γίναμε τίποτα από τα δύο (που και να γινόμασταν δηλαδή τι θα πείραζε;). Απλά γράψαμε κάτω από τη βάση στα μαθηματικά. Σε ένα μόνο διαγώνισμα. Σε ολόκληρο το λύκειο.Νο 4: «Θα με πεθάνετε»
Και οι τύψεις συνεχίζονται... Η ατάκα-σταθμός για κάθε ελληνόπουλο ήταν η απειλή της μάνας του ότι θα πεθάνει γιατί δεν αντέχει άλλο.
Νο 3: «Δεν μπορώ να καταλάβω πού έχει μοιάσει αυτό το παιδί…»
Όταν τα κάναμε όλα λάθος, απορεί πραγματικά σε ποιον μοιάσαμε... Αφού εκείνη είναι πάντα τέλεια και το αποδεικνύαμε (πάλι) εμείς που, όταν κάναμε κάτι σωστό, ήμασταν ίδιες εκείνη!
Νο2: «Όταν θα γίνεις μάνα θα με καταλάβεις»
Και η αλήθεια είναι πως όταν γίναμε μάνες, την καταλάβαμε. Έτσι θα μας καταλάβουν και τα δικά μας παιδιά όταν θα γίνουν με τη σειρά τους γονείς. Ο κύκλος της ζωής...
No1: «Ζακέτα να πάρεις»
Την φράση που κορόιδεψα (και άκουσα) περισσότερο απ' όλες στη ζωή μου, τη λούστηκα όταν είπα στην κόρη μου να μην ξεχάσει τη ζακέτα της. Καλοκαίρι. Με καύσωνα. Μερικά πράγματα σου γίνονται απλά βίωμα τελικά...
Ατάκα bonus - ίσως η πιο αγαπημένη μας:
«Πάρε να έχεις χρήματα και τα φέρνεις πίσω»
Όταν ζητούσαμε χαρτζιλίκι, η πρώτη αντίδραση ήταν «Πάλι λεφτά;». Στη συνέχεια, όμως, μας έδινε παραπάνω και όταν διαμαρτυρόμασταν (για τους τύπους) ότι είναι πολλά, μας κοίταζε στιγμιαία στα μάτια και έλεγε τη φράση που αγαπήσαμε πιο πολύ: «κράτα τα και αν σου περισσέψουν τα φέρνεις πίσω». Φυσικά δεν περίσσευαν ποτέ...
