«Είναι φυσιολογικό καθώς μεγαλώνουμε η σχέση που έχουμε με τους γονείς μας και κυρίως, με τη μητέρα μας να αλλάζει. Όταν είσαι παιδί, είναι ολόκληρος ο κόσμος σου - ο φύλακας αγγελός σου. Στην εφηβεία ωστόσο, γίνεται ο νούμερο 1 ''εχθρός'' σου. Την απορρίπτεις, την αμφισβητείς και προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν τη χρειάζεσαι. Όταν ενηλικιώνεσαι, έχεις καταλάβει πόσο απαραίτητη είναι στη ζωή σου και γίνεται η καλύτερη σου φίλη. Τι γίνεται όμως όταν γίνεσαι εσύ μαμά;
Πάντα είχα μια υπέροχη σχέση με την μητέρα μου, η οποία με γέμιζε πολύ. Δεν πίστευα ωστόσο ότι θα άλλαζε μόλις γινόμουν μητέρα και μάλιστα, προς το καλύτερο. Από την στιγμή που η μαμά μου έγινε... γιαγιά ήρθαμε πολύ πιο κοντά και την κατάλαβα ακόμα περισσότερο.
Eίδα μια διαφορετική, πιο ανθρώπινη πλευρά της. Για πάρα πολλά χρόνια την είχα θεοποιήσει στο μυαλό μου. Την θεωρούσα αλάνθαστη και ''τέλεια''. Μόλις όμως έκανα την κόρη μου, συνειδητοποίησα πως καμία μητέρα δεν είναι ολόσωστη. Όλες παλεύουμε με φόβους κι ανασφάλειες και ανησυχούμε για το αν είμαστε επαρκείς για τα παιδιά μας. Το ίδιο και η μαμά μου, το ίδιο και εγώ! Πλέον, βρισκόμαστε στην ίδια σελίδα.
Eκτός όμως από την μαμαδίστικη ανασφάλεια είδα και πόσο μοιάζουμε. Αυτό που λένε ότι μεγαλώνοντας, μοιάζουμε στη μητέρα μας ισχύει. Στο πώς αντιδράμε, σε θέματα διαπαιδαγώγησης αλλά και γενικά. Είναι λογικό καθώς πάντα ήταν το πρότυπό μου, ωστόσο δεν περίμενα τέτοια ομοιότητα στον χαρακτήρα! Δεν θα πω ψέματα: μου αρέσει που της μοιάζω και είμαι σίγουρη ότι κι εκείνη νιώθει περήφανη.
Θυμάμαι όταν ήμουν έφηβη και προσπαθούσε να με συμβουλέψει. Εμένα φυσικά όλα έμπαιναν στο ένα αυτί και έβγαιναν απ΄το άλλο. Δεν την άκουγα τότε, την ακούω όμως τώρα! Η ''σοφία'' και η εμπειρία της μου είναι εξαιρετικά πολύτιμες γι' αυτό και δεν φοβάμαι ποτέ να την εμπιστευτώ. Πλέον όμως συμβαίνει και το αντίθετο! Και η μητέρα μου ζητάει τις συμβουλές μου.
Αν κάτι πιστεύω όμως ότι άλλαξε αμετάκλητα μεταξύ μας είναι η ειλικρίνεια. Δεν υπάρχει τίποτα που να κρύβουμε η μία απ' την άλλη. Δεν υπαρχει χώρος για ηρωισμούς και ψευτοπαλικαριές- λέμε τα πράγματα ως έχουν, ακόμα κι αν τα λάθη είναι πολλά και πονάνε. Είμαστε τόσο δεμένες όμως που μαζί βρίσκουμε τη λύση!
Η σχέση μας άλλαξε προς το καλύτερο και ανυπομονώ να μεγαλώσει η κόρη μου για να ζήσω μαζί της αυτό που ζω τώρα με την μαμά μου!»
