Η οικειότητα έχει ασφάλεια, ακόμα κι όταν σε κάνει δυστυχισμένη
«θέλω να χωρίσω αλλά φοβάμαι να το κάνω εξαιτίας των παιδιών» μας εκμυστηρεύεται σε μήνυμά της μια αναγνώστρια και δικαιολογεί τους φόβους της λέγοντας πως την καθημερινότητά της, αν και συχνά την κάνει να νιώθει δυστυχισμένη, την έχει συνηθίσει και αισθάνεται ασφαλής μέσα σ’ αυτήν. Υπάρχει σταθερό οικογενειακό πρόγραμμα, οι υποχρεώσεις είναι μοιρασμένες, το ταμείο κοινό και έχουν βρει ένα λειτουργικό μοντέλο που εξυπηρετεί τα πρακτικά τους ζητήματα.« Τα παιδιά νιώθουν ασφαλή και η ζωή τους είναι προγραμματισμένη - όπως θα έπρεπε να είναι» συμπληρώνει.
Βέβαια, όταν η μέρα και το τρέξιμο τελειώνουν, η μοναξιά και το συναισθηματικό κενό δεν αναπληρώνονται ούτε με το κοινό ταμείο, ούτε με το πρόγραμμα που είναι κρεμασμένο στο ψυγείο. Το ζευγάρι δεν έχει τίποτα να συζητήσει, οι διαφωνίες τους για την ανατροφή των παιδιών ή άλλων πιο γενικών θεμάτων είναι έντονες και δεν υπάρχει κοινό σημείο αναφοράς ανάμεσά τους.
Η μοναξιά δείχνει και στους δύο το πιο σκληρό της πρόσωπο και η ευτυχία που είχαν κάποτε ονειρευτεί έχει θυσιαστεί στο όνομα των παιδιών και της αγίας οικογένειας.
Το παράδειγμα που δίνουμε στα παιδιά είναι σωστό ή λάθος;
«Η οικογένειά μας έχει σταθερότητα και ασφάλεια, αλλά τελικά δεν ξέρω τί αντίκτυπο έχει η κακή μας σχέση στα παιδιά. Εκτός από τους καβγάδες μας που συχνά δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε, δεν μας βλέπουν ποτέ να αγκαλιαζόμαστε ή να φιλιόμαστε» εξομολογείται η αναγνώστριά μας και οι ανησυχίες είναι βάσιμες!
Πριν αποφασίσουμε να μείνουμε παντρεμένοι μόνο για τα παιδιά, ας σκεφτούμε τί παράδειγμα τους δίνουμε. Στο μυαλό τους αποτυπώνεται το μήνυμα πως ένα ζευγάρι δεν χρειάζεται να αγαπιέται ή να είναι ερωτευμένο. Δεν χρειάζεται καν να επικοινωνεί ή να είναι τρυφερό για να είναι μαζί…
Η αλλαγή είναι άγνωστη και το άγνωστο φοβίζει
Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι πως ένα ζευγάρι δεν το παίρνει απόφαση να χωρίσει όχι εξαιτίας των παιδιών, αλλά επειδή το άγνωστο προκαλεί φόβο. Όταν αποφασίζεις να αλλάξεις τη ζωή σου, γνωρίζεις από πριν πως δεν γίνεται να τα προβλέψεις και να προγραμματίσεις όλα. Θα πρέπει να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες που θα συναντήσεις μία προς μία, να ρισκάρεις, να προσαρμοστείς σε νέα δεδομένα και τελικά να πάρεις τη ζωή και την ευτυχία στα χέρια σου.
Η ζωή είναι ένα όμορφο ταξίδι που μόνο αν κάνεις κουπί και εξερευνάς νέους τόπους έχει νόημα και αξία. Η ομορφιά της βρίσκεται στο απρόβλεπτο, στις μάχες που θα δώσεις, στις μικρές νίκες σου αλλά και στις μεγάλες ήττες που είναι μαθήματα ζωής. Μαθήματα που με τη στάση σου και το παράδειγμά΄σου πρέπει να μεταφέρεις και στα παιδιά σου.
