Tο παιδί θέλει να είσαι μαμά του, όχι (μόνο) η φίλη του!

Tο παιδί θέλει να είσαι μαμά του, όχι (μόνο) η φίλη του!

Όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να μας αγαπάνε, να μας εμπιστεύονται, να μας λένε τα προβλήματά τους και να περνούν όμορφα μαζί μας. Τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, μάλιστα, όλα αυτά τα απολαμβάνουμε σε μεγάλες και χορταστικές δόσεις! Όσο περνάν τα χρόνια, όμως, τα παιδιά κοινωνικοποιούνται, αλλάζουν προτεραιότητες κι ενδιαφέροντα και τη θέση του έμπιστου ανθρώπου που μαζί του μοιράζονται τα πάντα, την παίρνει ο φίλος τους.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η μαμά μπαίνει στην γωνιά της και παύει να συμμετέχει στη ζωή του παιδιού. Αντίθετα, όσο το παιδί μεγαλώνει και διευρύνει τον κοινωνικό του κύκλο, χρειάζεται (ίσως και περισσότερο από πριν) την γονική καθοδήγηση και συμπαράσταση.

Ωστόσο, πολλοί γονείς αποζητούν τον ρόλο του «φίλου» και αποκλείουν τον ρόλο του «γονιού» θέλοντας έτσι να διατηρήσουν τη στενή σχέση που είχαν όλα αυτά τα χρόνια μαζί του.

Μπορείς να είσαι και γονιός και φίλος, αλλά…

Ο ρόλος του γονέα και ο ρόλος του φίλου έχουν πολλά κοινά. Και οι δύο σχέσεις στηρίζονται στην εμπιστοσύνη και τον σεβασμό, απαιτούν να είσαι καλός ακροατής, να μπορείς να στηρίζεις τον άλλον αλλά και να τον αποδέχεσαι γι’ αυτό που είναι. Ωστόσο, ο ρόλος του γονέα διαφέρει από αυτόν του φίλου σε αρκετά σημεία. Εξάλλου, φίλους μπορούμε να κάνουμε πολλούς. Μαμά, όμως, μόνο μία…

Το παιδί χρειάζεται τα όρια που θέτουν οι γονείς

Πρώτα απ’ όλα, ο γονιός δεν αρκεί να είναι δίπλα στο παιδί του ως φίλος. Πρέπει να διαθέτει κύρος και να έχει κερδίσει τον απαιτούμενο σεβασμό ώστε να το νουθετεί, να το προστατεύει και να το φροντίζει. Τα όρια πρέπει να μπαίνουν ακόμα και στην εφηβεία για να νιώθουν τα παιδιά ασφαλή.  

Ο γονιός θα «σώσει» το παιδί στα δύσκολα

Το παιδί χρειάζεται τους φίλους του για να μοιραστεί μαζί τους τις ανησυχίες και τα ενδιαφέροντά του, αλλά χρειάζεται και τους γονείς του για να νιώθει πως κάποιος τον συγκρατεί ή πως θα τον «σώσει» στα δύσκολα.

Το παιδί πρέπει να επαναστατήσει απέναντι στον γονιό

Εξάλλου, τα παιδιά περνούν πάντα μια περίοδο επαναστατικότητας κατά την οποία θέλουν (και πρέπει) να απορρίψουν τους ανθρώπους που τους μεγάλωσαν, να αναθεωρήσουν τα ήθη και τις αρχές που τους έδωσαν και να χτίσουν το δικό τους σύστημα αξιών. Είναι μια φυσιολογική και απαραίτητη διαδικασία που θα την στερήσεις από το παιδί σου εάν αποποιηθείς τον ρόλο του γονέα κι οικειοποιηθείς αποκλειστικά αυτόν του φίλου.

Τα παιδιά χρειάζονται γονείς, όχι μόνο φίλους!

Εν κατακλείδι, τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς τους. Η μαμά, ακόμα κι αν για κάποια χρόνια δεν θα είναι (φαινομενικά τουλάχιστον) η αγαπημένη του παιδιού, στην πραγματικότητα την λατρεύει και θα την εμπιστεύεται για πάντα! Δεν είναι κακό να είμαστε φίλοι με τα παιδιά μας. Το κακό είναι να είμαστε ΜΟΝΟ φίλοι μαζί τους!

v