«Σε κάποιες ίσως ακούγεται τρελό, κάποιες άλλες ίσως το καταλάβουν και κάποιες ίσως και να ταυτιστούν. Ωστόσο, είναι αλήθεια: επικοινωνούσα με την κόρη μου απ’ όταν ήταν ακόμα στην κοιλιά μου. Πριν καλά καλά αρχίσω να νιώθω τα χεράκια και τα ποδαράκια της να σπρώχνουν την κοιλιά μου, της μιλούσα κανονικά. Ήξερα ποια στάση την βολεύει, σε ποιο τραγούδι αντιδράει, ποια φωνή της μοιάζει ξένη ή πότε κουράζεται.
Υπήρχε κάτι ανεξήγητο που μας συνέδεε από πολύ νωρίς. Σαν να ένιωθα την καρδιά της να χτυπά πιο δυνατά όταν κάτι την ενοχλούσα, ή να κουλουριάζεται και να κοιμάται χαμογελαστή στην ησυχία. Κάθε φορά που της τραγουδούσα ήξερα πως το απολαμβάνει, κι όταν πια γεννήθηκε βεβαιώθηκα αφού το τραγούδι μου την ηρεμούσε και την νανούριζε. Όταν, πάλι, της διάβαζα παραμύθια ενώ ήταν ακόμα στην κοιλιά μου, την ένιωθα να τα περιμένει πως και πως – κάτι που συνεχίστηκε και μετά τον τοκετό.
Σίγουρα δεν νιώθουν όλες το ίδιο και κάθε νέα μαμά βιώνει διαφορετικά την εγκυμοσύνη και τη μητρότητα. Και σίγουρα κάθε σχέση είναι μοναδική κι εξίσου υπέροχη. Στην δική μου περίπτωση, όμως, όλα ξεκίνησαν πολύ νωρίς και είχαν κάτι από…. μαγεία!»
