Μήπως είναι καιρός να αρχίσουμε να βάζουμε στόχους πιο... αφηρημένους; Που να μιλούν παγματικά στην ψυχή μας και να αφουγκράζονται τα «θέλω» μας;
Στόχους σαν αυτούς που διαβάσαμε στον λογαριασμό The Abstract Girl και αποφασίσαμε να μοιραστούμε μαζί σας:
Να αγκαλιάσω όλους μου τους εαυτούς, ακόμα και αυτούς που δεν μου αρέσουν
«Σε παρέες συζητάμε πόσο σημαντικό είναι να καταλάβεις τον εαυτό σου, να σκάψεις μέσα σου για να δεις από που προκύπτουν οι αντιδράσεις σου, τα συναισθήματα σου. Ποιος είναι ο στόχος της αυτογνωσίας όμως; Αυτό που οδηγεί πολλούς ανθρώπους είναι η επιθυμία να αλλάξουν όλες εκείνες τις εκφάνσεις τους που δεν τους αρέσουν.
Ενώ είναι υπέροχο να απαλλάσσεσαι από όσα σε κρατούν πίσω, συνειδητοποιώ ότι όλοι μας οι εαυτοί είναι σημαντικοί. Ο θυμωμένος σου εαυτός μπορεί να μην σου αρέσει, αλλά συχνά θέλει κάτι να σου πει. Ο αγχωμένος σου εαυτός σε κάνει να αισθάνεσαι μικρή και ανίσχυρη, για αυτό εσύ έμαθες να τον κρύβεις και να τον μεταμφιέζεις. Φέτος θέλω να μου δώσω την άδεια να υπάρχω ακόμα όταν δεν μου αρέσω.»
Να ρίξω πολλές άγκυρες
«Όσο και να θέλεις αυτή να είναι η χρονιά σου, δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρξουν δυσκολίες, στιγμές και καταστάσεις που θα σε δοκιμάσουν. Αν ο καθένας μας είναι μια βάρκα, αλλες φορές θα βρεθεί σε νηνεμία και άλλες σε φουρτούνα. Αυτό που μας κρατάει στην επιφάνεια είναι οι άγκυρες που ρίχνουμε, τα λιμάνια που φτιάχνουμε για να μας κρατούν προφυλαγμένους.
Κάθε φορά που νιώθω χαμένη, ηττημένη, τσακισμένη, αυτές οι άγκυρες με έχουν επαναφέρει στο κέντρο μου, μου εχουν θυμίσει ποια είμαι και για τι αξίζει να παλεύω.
Τα ταξίδια, τα βουνά, τα αστέρια, οι βαθιές συζητήσεις ακόμα και εκείνο το μαμαδίστικο φαγητό, είναι κάποιες από τις δικές μου άγκυρες, τα λιμάνια που πάντα επιστρέφω και φέτος θέλω να ρίξω και άλλες, νέα λιμάνια ακόμα πιο ασφαλή και αγαπημένα.»
Να λέω ναι σε καινούργια πράγματα
«Ο άνθρωπος όσο μεγαλώνει, τόσο πιο πολύ εμμένει στις ίδιες μανιέρες, στις ίδιες σκέψεις, τις ίδιες συνήθειες και τόσο πιο πολύ εγκλωβίζεται στο γνωστό, το συνηθισμένο. Μπορώ να το επιβεβαιώσω από πρώτο χέρι, κάθως πιο συχνά βρίσκω τον εαυτό μου να δικαιολογείται μπροστά σε μια νέα περιπέτεια “όχι, είμαι μεγάλη πλέον για αυτά” ή “όχι αυτό δεν είναι για μένα".
Στην πραγματικότητα, δεν είναι απλά η συνήθεια αλλά και ο φόβος που πολλές φορές μας καρφώνει στην θέση μας, να μην μπορούμε να κάνουμε ούτε βήμα.
Το κουράγιο, το θάρρος, η περιέργεια είναι μύες στην πραγματικότητα. Όσο λιγότερο τους γυμνάζεις τόσο περισσότερο ατροφούν
Φέτος θέλω να λέω ναι ακόμα και όταν δεν είμαι σίγουρη, ακόμα και όταν κάτι θα το κάνω για πρώτη φορά, ακόμα και αν μέσα μια φωνούλα μου λέει ότι δεν μπορώ.»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
